Το οικολογικό αγρόκτημα BioFru Καστοριάς έλαβε μέρος στην 6η Γιορτή Οικολογικής Γεωργίας και Χειροτεχνίας που διεξήχθη στο Πάρκο της Νέας Ελβετίας Θεσσαλονίκης
Τι είναι η Πανελλαδική Γιορτή Οικολογικής Γεωργίας και Χειροτεχνίας
Κάθε χρόνο, εδώ και 23 τώρα χρόνια πραγματοποιείται η Πανελλαδική Γιορτή Οικολογικής Γεωργίας και Χειροτεχνίας, σε διαφορετικό αν είναι δυνατό τόπο.
Γίνεται (αυτοοργανώνεται) από ανθρώπους που «Ανησυχώντας».. « για την τεράστια οικολογική καταστροφή που συντελείται στην Ελλάδα και στον πλανήτη. Για τον όλο και μεγαλύτερο εξευτελισμό, υποβάθμιση και αλλοτρίωση της ανθρώπινης συνείδησης. Για τα όλο και μεγαλύτερα αδιέξοδα των ανθρώπων και κοινωνικών ομάδων που περιθωριοποιούνται και γίνονται θύματα στυγνής εκμετάλλευσης και καταδίωξης. Για την όλο και μεγαλύτερη κυριαρχία των ισχυρών οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων που εμπορευματοποιούν και κερδοσκοπούν μέσα σε κάθε φυσικό και κοινωνικό χώρο. Για την εμπορευματοποίηση και την διαμεσολάβηση και την διαχείριση που έχει επικρατήσει ακόμα και μέσα στο χώρο της λεγόμενης «πράσινης παραγωγής».
Καλούμαστε να συνεισφέρουμε σε μια γιορτή που ο σκοπός και ο χαρακτήρας της είναι να προβάλει
Α: Μια διαφορετική σχέση συνύπαρξης ανθρώπων και φύσης μέσα στα πλαίσια των μέτρων της οικολογικής συνείδησης και των βιωμάτων που τον συνδέουν με αυτή.
Β: Τον επανακαθορισμό των αναγκών της ζωής μας στην βάση των δυνατοτήτων του τοπικού φυσικού και κοινωνικού περιβάλλοντος που ζούμε. Αυτό σημαίνει στήριξη της ντόπιας πρωτογενούς και δευτερογενούς παραγωγής κατασκευής, μεταποίησης κ.λπ., όπου η δραστηριότητα σέβεται την φύση, τον εργαζόμενο και χρησιμοποιεί οικολογικές, παραδοσιακές και εναλλακτικές μεθόδους και τεχνικά μέσα και προέρχεται κατά κύριο λόγο από το φυσικό περιβάλλον της περιοχής που γίνεται.
Γ: Μια Γεωργία όχι μόνο χωρίς χημικά και μεταλλαγμένα αλλά και «ενταγμένη» στις λειτουργίες της φύσης και των οικοσυστημάτων.
Μια Γεωργία και κτηνοτροφία που επιδιώκει και απαιτεί να στηρίζεται επάνω στις ντόπιες ποικιλίες και ράτσες. Ένα αγρόκτημα που δεν είναι καθαρά επιχείρηση αλλά στοχεύει στην ικανοποίηση των διατροφικών αναγκών του γεωργού και της ευρύτερης περιοχής που ζει.
Δ: Τις οικοτεχνικές-παραδοσιακές, εναλλακτικές και καλλιτεχνικές δραστηριότητες στις οποίες επιδιώκεται να χρησιμοποιούνται φυσικά μέσα και υλικά κατασκευών κυρίως τοπικής παραγωγής φυσικής προέλευσης και ήπιων μέσων.
Ε: Την απευθείας δημιουργία σχέσεων συναλλαγών- ανταλλαγών μεταξύ παραγωγών-πολιτών. Την προσβασιμότητα (χωρίς την διαμεσολάβηση εμπόρων και άλλων “εγγυητών”) στην βάση σχέσεων εμπιστοσύνης και διαφάνειας.
ΣΤ: Την υποστήριξη και προώθηση των μικρών παραγωγών οικοτεχνών κ.τ.λ., με προοπτική βιωσιμότητας των μονάδων ή και των συνεργασιών τους ,όπως και τη διευκόλυνση ανθρώπων που επιζητούν ένα καλύτερο δημιουργικό μέλλον για την ζωή τους.
Ζ: Τον στόχο τα προϊόντα και τα δημιουργήματα να είναι προσβάσιμα ,όχι μόνο στους «έχοντες», αλλά και στα πλατιά κοινωνικά στρώματα ,με διασφάλιση βεβαίως των κόπων και των αναγκών των παραγωγών.
Η: Την ανάγκη δημιουργίας ομάδων πολιτών στις πόλεις, που θα τροφοδοτούνται απευθείας από παραγωγούς και θα διαμορφώνουν τη δική τους κοινωνική και οικονομική σχέση, χωρίς μεσάζοντες.
Θ: Την ηθική αντίληψη ότι ο παραγωγός όχι μόνο σέβεται την φύση και την δημόσια υγεία, αλλά και τα θεμελιώδη εργασιακά δικαιώματα μέσα στο χώρο εργασίας, όταν χρησιμοποιεί εργατικό δυναμικό.
Ι: Τις ήπιες και εναλλακτικές μορφές ενέργειας, τις απλές και εφαρμόσιμες κατασκευές, τους οικολογικούς και απλούς τρόπους δόμησης και κατοικίας, τις φυσικές και διαφορετικές μορφές θεραπείας και τον εναλλακτικό τρόπο ζωής.» (από τη διακήρυξη στην 17η Πανελλαδική Γιορτή Οικολογικής Γεωργίας και Χειροτεχνίας στην Αθήνα το 2010)
«…Μέσα σένα καινούργιο και εξελισσόμενο τοπίο, οι οικολογικές γιορτές δεν έχουν πια το νόημα της διάδοσης της βιολογικής καλλιέργειας ή άλλων συναφών δραστηριοτήτων.
Η έννοια της οικολογικής γιορτής έχει πλέον τη σημασία και το περιεχόμενο ότι μέσα σ’ έναν αποχαυνωμένο, υποταγμένο, κυριαρχούμενο και αυτό-καταστρεφόμενο κόσμο, υπάρχουν κάποιοι πολίτες και συλλογικότητες που διαμορφώνουν με βάση τη συνείδησή τους έναν άλλο πολιτισμό.
Αυτός ο άλλος πολιτισμός δεν είναι μια ιδεατή η εφικτή υπόνοια όπως ισχυρίζονται διάφορες πολιτικές, περιβαλλοντικές και κοινωνικές ομάδες, αλλά για κάποιους είναι τρόπος ζωής και βιωματική σχέση με την φύση και την κοινωνία που ζουν.
Στη βάση του ότι θέλουμε να ζούμε ισορροπημένα με τη φύση, τον εαυτό μας και την κοινωνία διαχειριζόμενοι τις ριζικές μας ανάγκες σαν πολίτες και σαν παραγωγοί που θέλουμε να ζήσουμε με όρους κοινωνικής προσφοράς και όχι πλουτισμού, έχουμε την ελπίδα ότι ο κόσμος μπορεί να πάρει το μήνυμα και να γίνει κοινωνός των προσπαθειών και των δραστηριοτήτων μας.
Για εμάς ένας άλλος κόσμος δεν είναι μόνο εφικτός, είναι ΥΠΑΡΚΤΟΣ.» (από την ίδια διακήρυξη).
