Πέντε μέρες ακόμα για να κλείσει ο μήνας. Το σκεφτόταν και τον διαπερνούσε ένα σύγκρυο στην πλάτη. ΄Ητανε αδύνατο να κοιμηθεί παρ’όλη την κούραση της ημέρας . Έκανε όπως κάθε μήνα αγώνα δρόμου .Πρώτη του μηνός χτυπούσε το τηλέφωνο. Δίχως καμία καθυστέρηση .
Τα πρωινά σηκωνόταν νωρίς να βγει στην πιάτσα , δούλευε ασφαλιστής και τα βράδια συμπληρωματικά σε ένα μπαρ. Ήταν δύσκολος μήνας , με πολλές απεργίες , υπήρχε μια γενική αβεβαιότητα στην αγορά , ο κόσμος φαινόταν διστακτικός , το ‘βλεπε στα πρόσωπά του με την πρώτη κρούση για συμβόλαιο.
Ένα πρωί έλαβε ένα τηλεφώνημα ότι το μπαρ θα έκλεινε για δέκα μέρες λόγω μηνύσεων για διατάραξη κοινής ησυχίας.
Τα περιθώρια στένευαν και αποφάσισε να ζητήσει δανεικά από δυο τρεις φίλους. Μικροποσά. Κανείς δεν είχε περίσσευμα και μερικοί ούτε πρόθεση. Τηλεφώνησε στους δικούς του μια μέρα αλλά λίγο πριν τους πει το λόγο , δίστασε και κατέβασε το ακουστικό.
29 έγραφε το ημερολόγιο και οι λεπτοδείκτες του ρολογιού τα βράδια κάναν περίπολο με αρβύλες. Μάλλον δε θα τα κατάφερνε αυτή τη φορά , δεν έβγαιναν τα νούμερα.
Το τελευταίο βράδυ ξαγρύπνησε , πηγαινοερχόταν νευρικός στο σαλόνι , έβλεπε τηλεόραση και χάζευε στον υπολογιστή.
Τί θα μπορούσε να δώσει λύση ;
Όχι δεν υπήρχε περίπτωση να ζητήσει από τον ιδιοκτήτη κάποιες μέρες περιθώριο. Δεν ήταν του χαρακτήρα του. Ήταν αγχώδης , ήπιος και περήφανος.
Ο ιδιοκτήτης ήταν πρώην στρατιωτικός , σκληρός στην όψη και στη συμπεριφορά , αμείλικτος.
” Πρώτη του μήνα θα σου τηλεφωνώ νεαρέ , να περνώ να μου δίνεις το μίσθωμα ” με τα σύμφωνα να κροταλίζουν στο στόμα σαν πρόκες .
Συνήθως τηλεφωνούσε το απόγευμα μετά το καφενείο , που πήγαινε και συναντούσε πρώην συναδέλφους.
Πρώτη του μηνός , το πρωί , κατέβηκε στη γειτονιά να πετάξει τα σκουπίδια και μπήκε για λίγο στο προποτζίδικο. ”Καλώς τον ! ” του φώναξε ένας θαμώνας του προπό . ” Γεια σου κυρ Παντελή ” .
Ο κυρ Παντελής ήταν και αυτός απόστρατος συνάδελφος του ιδιοκτήτη ,από κείνον είχε βρει το σπίτι. Αλλά αυτός δε σύχναζε σε καφενεία . Ανύπαντρος έτρωγε όλη του τη σύνταξη στο κίνο και στα τσίπουρα !
” Βλέπεις πάλι σήμερα μας παίζει παιχνιδάκια το κακορίζικο. Ποντάρω αριθμούς στις γωνίες και μου κληρώνει σε σχήμα σταυρού ! Χαχαχαχα τσίφτη πάλι στα μνήματα μας έστειλε ” με βραχνή και διακοπτόμενη από βήχα φωνή .
Και δως του γέλια και φωνές μέσα στο προπό …
” Μικρέ δε γελάς ε … τι σε βασανίζει καμιά κάρια , δεν το ξέρεις πως ό,τι θέλεις δε σε θέλει ; Γι αυτό τράβα λίγο τσιπουράκι και μην κάνεις υπολογισμούς !
Τι μετράς εκεί ; O ψηλός , ο δικός σου… τί κάνει; Τα μαζεύει μασουράκια; Χαχαχαχα !
Άλλα μετράμε άλλα μετρούν πες του… από τον Παντελή!
Πάλι σταυρό έβγαλε το κακορίζικο ! Πιείτε κόσμε χανόμαστε , σου ρχομαι βαρκάρηηηη ! Χαχχαχαχ ! ”
Και δως του γέλια και φωνές μέσα στο προπό …
Το μεσημέρι γύρισε σπίτι και περίμενε το τηλεφώνημα. Για κάποιο λόγο το σπίτι φαινόταν κούφιο και άδειο. Μπορούσες να ακούσεις το τρίξιμο των παλιών ντουλαπιών από την θερμοκρασία , τα βογγητά του ψυγείου , τις σταγόνες της βρύσης του μπάνιου και κάποιο γλίστρημα από τα πλυμένα πιάτα.
Ο ήχος του τηλεφώνου έφτασε εκκωφαντικός.
” Νεαρέ θα σου τηλεφωνήσω τέλος της βδομάδας να βρεθούμε για έναν φιλικό καφέ ”.
Δεν είχε πολυκαταλάβει τι συνέβη ωστόσο το τηλεφώνημα ήταν ανακουφιστικό και τουλάχιστον του έδινε μια παράταση. Πήρε θάρρος και κατέβηκε κάτω να πάρει λίγο αέρα. Λοξοκοίταξε στο προποτζίδικο και κάποιες εκφράσεις πίσω από το τζάμι του τράβηξαν την προσοχή.
” Χάσαμε τον κυρ Παντελή αγόρι μου…έφυγε από καρδιά μετά το μεσημέρι.Του μίλησα για σένα όταν έφυγες , ότι τα βγάζεις πολύ δύσκολα γιατί με ρωτούσε επίμονα – τι έχει το παιδί- και μου άφησε 500 ευρώ να τα δώσω στον σπιτονοικοκύρη σου”.
Και δως του δάκρυα και σιωπές μέσα στο προπό …
Ζωγραφιά Βασίλης Γούδας
