Μετά από τις τελευταίες αποκαλύψεις του Ολάντ ότι είχαν ζητήσει από τον Πούτιν να τυπώσουν δραχμές το παραδέχομαι. Ήμασταν λίγοι. Οι λαϊκιστές έπαιζαν όπως τους κατέβαινε. Σε άλλους έλεγαν ότι μην μας πιστεύετε, έτσι τα λέμε, δε θα τα κάνουμε. Σε άλλους έλεγαν ότι η μόνη μας ελπίδα είναι η δραχμή, με την οποία θα σβηστούν ως δια μαγείας όλα τα βάσανα. Μετά άρχισαν τα ταξίδια εδώ και εκεί. Ρωσία, Κίνα, για να εισπράξουν την κρυάδα, να εξευτελίσουν για πολλά χρόνια τους πολιτικούς και την σοβαρότητα των Ελλήνων κυβερνώντων. Ποιος θα τους πιστεύει πια στο εξωτερικό όταν θέτουν μείζονα θέματα; Εμείς ήμασταν αντίθετοι αλλά σήμερα παραδέχομαι ότι δεν ήμασταν πολλοί.
Δυστυχώς ο λαϊκισμός έχει προσβάλλει όλα τα κόμματα. Αρκεί ένας Σώρρας να τάζει λαγούς με πετραχήλια και αμέσως αποκτά ακροατήριο, θαυμαστές και οπαδούς. Ένας Καμμένος να το παίζει ξαφνικά επαναστάτης ενός συστήματος που το υπηρέτησε και να επιβραβεύεται. Ένας Τσίπρας να τάζει λαγούς με πετραχήλια, όπως πιλάφια και παρθένες οι μωαμεθανοί και να επιβραβεύεται με την θέση του πρωθυπουργού. Κρίμα, κρίμα, κρίμα. Ένας αυτοθαυμαζόμενος Βαρουφάκης, ένα ψώνιο με παρδαλά πουκάμισα, οκλαδόν στη βουλή, τα χέρια στις τσέπες όταν πάει σε συναντήσεις με ξένους ηγέτες, απολαμβάνει την δημοσιότητα αλά Έφη Θώδη, προκαλεί και μας χρησιμοποιεί σαν πειραματόζωα για να καταστρέψει το ευρώ και να μείνει στην ιστορία ως άλλος Νέρωνας. Και όμως σε αυτή την δημοκρατία και την κοινωνία του 2016 δεν έχει απέναντι του μια κοινωνία με αξίες, κάποιους σοβαρούς να τον στείλουν στον διάολο.
Είμαστε τελικά αδύναμοι. Το παραδέχομαι και φοβάμαι. Γιατί οι άνθρωποι που δεν έπρεπε να είναι τίποτα, είναι στα πάνω τους. Και για αύριο φοβάμαι τον επόμενο λαϊκιστή που για την τρέλα του θα μας οδηγήσει στον λάκκο με τα φίδια, να παλέψουμε εμείς για να δοξαστούν αυτοί. Ελπίζω το πάθημα να έγινε μάθημα. Για όλους. Όπως ελπίζω να μην ετοιμάζεται η επόμενη κυβερνητική προοπτική στην Ελλάδα, με το να σκέφτεται μόνο τις θέσεις και τους διορισμούς αλλά πως θα τα καταφέρει να δώσει ελπίδα ξανά στον κόσμο. Να τρομάζει μπρος στην ευθύνη και να σκέφτεται ότι δεν έχει κανένα περιθώριο για να επαναλάβει τα λάθη του παρελθόντος. Και η μαζεμένη οργή θα ξεσπάσει πάνω του.
