Η χαρά της ζωής έτσι όπως θα έπρεπε να είναι
Η ζωή λένε ότι είναι -ή θα έπρεπε τουλάχιστον να είναι- ένα μεγάλο πάρτι… Συχνά βέβαια πολλοί σιχτιρίζουν τη τύχη τους πως ποτέ δεν είναι προσκεκλημένοι σε αυτό αλλά το σίγουρο είναι ότι το πέρασμα από αυτή την απατηλή ζωή θα έπρεπε να θυμίζει μια βραδιά στο Studio 54.
Ο πλανήτης Γη πάντως έχει φιλοξενήσει μερικούς θρυλικούς εορτασμούς που ξέφυγαν από τα όρια μιας συνηθισμένης εύθυμης συγκέντρωσης που διοργανώθηκαν από ανθρώπους που διέθεταν τη δύναμη, κυρίως, του χρήματος και που ήταν ικανοί να ξοδέψουν μια περιουσία προκειμένου να ανακαλύψουν τη χαρά της ζωής.
Το «joie de vivre» βρίσκεται και σε μια θρυλική συναυλία, σε ένα γενέθλιο πάρτι, σε ένα ιστορικό κλαμπ… Ιδού ορισμένα πάρτι που έγραψαν ιστορία.
Φεστιβάλ Γούντστοκ
Μπορεί μια τριήμερη μουσική «εκδρομή» να μείνει στην ιστορία; Ναι, αν αυτή έχει το βαρύτιμο πια όνομα Γουντστοκ και την απόλαυσαν εκείνοι οι τυχεροί που βρίσκονται στη γενιά των πατεράδων μας – το περιβόητο φεστιβάλ ξεκίνησε στις 15 και ολοκληρώθηκε στις 17 Αυγούστου του 1969. Όλα συνέβησαν σε μια φάρμα στη Νέα Υόρκη και αν και αναμένονταν περίπου 60.000 άτομα τελικά κατέφτασαν τουλάχιστον 400.000! Ένα σωστό πλήθος απαρτιζόμενο κυρίως από χίπις. Το θρυλικό περιοδικό Rolling Stone, τοποθέτησε το Γούντστοκ στη λίστα με τις 50 στιγμές που άλλαξαν την ιστορία του ροκ εν ρολ. Διόλου τυχαίο.
Συνολικά στη σκηνή του φεστιβάλ ανέβηκαν 32 μουσικά σχήματα και σόλο καλλιτέχνες όπως οι Τζοαν Μπαέζ (διένυε τότε τον έκτο μήνα της εγκυμοσύνης της), Santana, The Who, Jefferson Airplane, Grateful Heat, Joe Cocker, Janis Joplin, Jimi Hendrix οι οποίοι κατάφεραν και έγραψαν ιστορία παίζοντας μπροστά σε ένα διψασμένο για μουσική δράση κοινό και παρά τις όποιες δυσκολίες – έπαιξαν σε ένα βροχερό αυγουστιάτικο διήμερο σε ένα πλήθος που «πάλευε» με τις λάσπες αλλά ηδονιζόταν με αυτά που ζούσε.
Στα παρασκήνια του φεστιβάλ, στο χώρο γύρω από τη φάρμα είχε σχηματιστεί ένα από τα μεγαλύτερα μποτιλιαρίσματα που έχουν ζήσει οι ΗΠΑ, έχασαν τη ζωή τους δυο θεατές (ένας από υπερβολική δόση ναρκωτικών και ένας έπειτα από ατύχημα με τρακτέρ), έγιναν δυο γεννήσεις και τέσσερις μέλλουσες μητέρες απέβαλαν. Οι μεγάλοι μουσικοί που έλειψαν από το φεστιβάλ ήταν ο Μπομπ Ντύλαν (λόγω ασθενείας ενός εκ των παιδιών του), οι Rolling Stones (ασχολούνταν με την παραγωγή του νέου τους άλμπουμ, Let It Bleed), οι Doors και οι Beatles (βρίσκονταν υπό διάλυση, ενώ η κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν επέτρεψε στον Τζον Λένον να μπει στη χώρα).
Τα 50στα γενέθλια του Βίκτορ Πίντσουκ
Πιθανότατα δεν έχετε ποτέ ακούσει το όνομα Βίκτορ Πίντσουκ, αλλά ο Ουκρανός είναι μεγιστάνας του Τύπου και του χάλυβα και ένας δισεκατομμυριούχος που το 2010 το περιοδικό Time τον περιέλαβε στη λίστα με τις πιο επιδραστικές προσωπικότητες του κόσμου. Αν θέλετε κι άλλες πληροφορίες, ο πρώην ισχυρός άντρας του ΔΝΤ, Ντομινίκ Στρος Καν προσελήφθη ως σύμβουλος σε τράπεζα ιδιοκτησίας του Ουκρανού δισεκατομμυριούχου.
Εκτός βέβαια από τα επιχειρηματικά, ο ζάμπλουτος Ουκρανός ξέρει και πώς να ξοδεύει τα πολύτιμα χρήματά του χωρίς φειδώ με πλήρη την έννοια της σπατάλης, κάνοντας πάρτι που αξίζουν να μνημονευτούν σε στήλες όπως και η συγκεκριμένη. Τον Δεκέμβριο του 2010, ο Πίντσουκ έκλεινε μισό αιώνα ζωής, γεγονός που το γιόρτασε βάζοντας και βγάζοντας το χέρι στην τσέπη κρατώντας 6,6 εκατομμύρια δολάρια για ένα Happy Birthday…
Το χρυσό πάρτι, φιλοξενήθηκε στο φημισμένο Courchevel, ένα θέρετρο για σκι στη Γαλλία που συχνάζει η ελίτ του χρήματος και ειδικά η ελίτ από την πρώην Σοβιετική Ένωση. Καλεσμένοι κάπου 300 τυχεροί, ανάμεσα στους οποίους ο πρώην πλανητάρχης Μπιλ Κλίντον και η τραγουδίστρια, Κριστίνα Αγκιλέρα. Το μενού είχε επιμεληθεί ο διάσημος γάλλος σεφ, Alain Ducasse και συνοδευόταν από την εκλεκτότερη σαμπάνια, την καλύτερη βότκα και φυσικά αντίστοιχης αξίας κρασιά.
Τη διασκέδαση του πλήθους είχε αναλάβει το Cirque De Soleil που πέταξε μέχρι τη Γαλλία από τον Καναδά ενώ η βραδιά έκλεισε φασαριόζικα μα φαντασμαγορικά με έναν μεγάλο όγκο πυροτεχνημάτων. Μια φορά άλλωστε γίνεσαι 50. Φυσικά ένας τέτοιος εορτασμός δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητος από τα μίντια, εξοργίζοντας ωστόσο αρκετούς δεδομένης και της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.
Το πάρτι του Τρούμαν Καπότε στο Plaza
Το 1966 ο αμερικανός συγγραφέας Τρούμαν Καπότε, εξέδωσε το βιβλίο του «Εν Ψυχρώ». Το αριστούργημα και ένα από τα σημαντικότερα βιβλία του 20ου αιώνα, αφηγείται την άγρια δολοφονία τεσσάρων μελών μιας οικογένειας στο Κάνσας. Ο Καπότε, εργάστηκε για το συγγραφικό αυτό θρύλο για έξι χρόνια και αμέσως σημείωσε τεράστια επιτυχία. Η έκδοση του «Εν Ψυχρώ» συνοδεύτηκε από ένα πολυδιαφημισμένο πάρτι που διοργάνωσε ο Καπότε στις 28 Νοεμβρίου του 1966, το οποίο αναγνωρίζεται ως ένα ιδιαίτερο γεγονός της δεκαετίας του ’60.
Ο συγγραφέας άλλωστε, από την αρχή της σταδιοδρομίας του είχε καλλιεργήσει σχέσεις με προσωπικότητες της υψηλής κοινωνίας, καλλιτέχνες, συγγραφείς, διεθνείς διασημότητες προκαλώντας συχνά την προσοχή των μέσων ενημέρωσης για την ταραχώδη κοινωνική του ζωή, καθώς και την δηλωμένη ομοφυλοφιλία του. Το πάρτι ήταν θεματικό: Black and White (άσπρο και μαύρο) στο ξενοδοχείο Plaza στη Νέα Υόρκη και καθόλου τυχαία, χαρακτηρίστηκε ως το «πάρτι του αιώνα» μιας και πρόσκληση έλαβε η ελίτ της κοσμικής ζωής.
Στο τέλος πάντως, στα χέρια πάνω από 540 διασημοτήτων βρέθηκαν προσκλήσεις με τον ένα ή άλλο τρόπο: ηθοποιοί, δημοσιογράφοι, συγγραφείς, βασιλείς. Μερικοί από τους τυχερούς ήταν οι: Tallulah Bankhead, Irving Berlin, Henry και Shirlee Fonda, Joan Fontaine, Greta Garbo, James Michener, Arthur Miller, Frank Sinatra, Steve Sondheim και Gloria Steinem.
Οι προσκεκλημένοι έπρεπε να εμφανιστούν με επίσημο ένδυμα, σε άσπρο και μαύρο, και να φορούν μάσκα. Το πάρτι ξεκίνησε με χορό και ακολούθησε δείπνο κάπου στα μεσάνυχτα. Φυσικά ένα τέτοιο event προσέλκυσε την προσοχή των μίντια, κάτι που φυσικά εξαγρίωσε όσους δεν είχαν προσκληθεί.
Τα γενέθλια ενός Σουλτάνου
Μια τούρτα με κεράκια και ένα ταπεινό «Χρόνια πολλά», δεν ταιριάζει σε μια διασημότητα. Πόσο μάλιστα σε έναν σουλτάνο! Ο Χασανάλ Μπολκιάχ, το όνομα του σουλτάνου του Μπρουνέι, ξεχωρίζει ως ο άνθρωπος που έχει διοργανώσει το μεγαλύτερο και ακριβότερο πάρτι γενεθλίων παγκοσμίως. Δεν αποτελεί άλλωστε μυστικό ότι ο σουλτάνος ζει μια χλιδάτη ζωή- άλλωστε φέρεται να διαθέτει έναν πολυτελή «στόλο» από 3.000 αυτοκίνητα.
Ήταν Ιούλιος του 1996 όταν ο σουλτάνος αποφάσισε να κακομάθει τον εαυτό του όταν έγινε 50 ετών και για να το γιορτάσει κάλεσε στο Μπρουνέι τουλάχιστον 3.000 ανθρώπους από ολόκληρο τον κόσμο. Στο μικρό σουλτανάτο βρέθηκε και ο βασιλιάς της ποπ Μάικλ Τζάκσον, ο οποίος έδωσε τρεις συναυλίες προς τιμήν του μονάρχη, ο πρίγκιπας Κάρολος και δεκάδες παγκόσμιοι ηγέτες. Λέγεται πως ο αείμνηστος σταρ, έλαβε για αμοιβή το ποσό των 16,5 εκατ. δολαρίων για να εμφανιστεί live ενώπιον 60.000 κόσμου στο Jerudong Amusement Park στο Μπρουνέι αλλά και για άλλες δυο πιο πριβέ εμφανίσεις για τους εκλεκτούς καλεσμένους.
Η έναρξη των εορταστικών εκδηλώσεων, διήρκεσαν δυο εβδομάδες, έγινε με μια στρατιωτική παρέλαση και ακολούθησαν αγώνας πόλο, συναυλίες, δείπνο στο 1,778 δωματίων παλάτι… Πάντως ουδείς από τους καλεσμένους δεν έφυγε με άδεια χέρια. Όλοι τους, αποχώρησαν ικανοποιημένοι και με ένα χρυσό μετάλλιο στα χέρια. Όσο για τον λογαριασμό, αυτός ξεπέρασε τα 27εκατ. δολάρια.
Ο χορός του Τσάρου
Λίγο πριν τη Ρωσική Επανάσταση (1905), ο Τσάρος Νικόλαος Β’ και η σύζυγός του Αλεξάνδρα αποφάσισαν το 1903 να διοργανώσουν ένα πάρτι, έναν χορό – μασκέ με επίσημα ενδύματα εποχής. Το εν λόγω λαμπρό γεγονός φιλοξενήθηκε στα χειμερινά ανάκτορα στην Αγία Πετρούπολη και είχε δυο σκέλη: το πρώτο, στις 11 Φεβρουαρίου, περιλάμβανε δείπνο και χορό συν την παρακολούθηση ενός κονσέρτου στο Hermitage Theater. Η δεύτερη φάση, στις 13 του ίδιου μήνα, ήταν αρκετά γκλάμορους. Οι καλεσμένοι, κυρίως οι καλεσμένες, εκτός από τις εκθαμβωτικές τουαλέτες του 17ου αιώνα συμπλήρωναν την όλη εμφάνισή τους με υπερπολυτελή κοσμήματα. Το μενού περιλάμβανε χορό, επίσημο δείπνο και πάλι χορό με βαλς, καντρίλλιες και mazurkas.
Σύμφωνα με τα αρχεία από το Μουσείο Ερμιτάζ, καμία ντάμα δεν έμεινε χωρίς παρτενέρ- νεαροί αξιωματικοί της ρωσικής φρουράς φρόντιζαν άλλωστε να κρατούν «ζεστή» την πίστα. Η αυτοκράτειρα Αλεξάνδρα μάλιστα, έχοντας κατά νου κάποιο φιλανθρωπικό σκοπό και για να τιμήσει το λαμπρό αυτό γεγονός, έβαλε τους καλύτερους φωτογράφους της εποχής και της περιοχής να καταγράψουν στις κάμερές τους τα πορτραίτα των καλεσμένων. Αργότερα, ο μέγας δούκας Alexander Mikhailovich χαρακτήρισε τον χορό ως τον «τελευταίο θεαματικό χορό της αυτοκρατορίας των Ρομανόφ…».
Studio 54 – Το καλύτερο πάρτι της ζωής σου
Τον Απρίλιο του 1977 το νυχτερινό μαγαζί – θρύλος που έγινε σύμβολο της άκρατης διασκέδασης, άνοιξε τη πόρτα του στην ιστορία… Οι Steve Rubell και Ian Schrager είχαν ήδη ένα κλαμπ στο Κουινς αλλά το 1977 ήταν η χρονιά του Saturday Night Fever και της ντίσκο και οι δυο νέοι ήξεραν ότι θα μπορούσαν να προσελκύσουν κόσμο και στο Μανχάταν. Ήταν η εποχή όπου όλα συνέβησαν ταυτόχρονα: το γυναικείο κίνημα, το γκέι κίνημα… ένας εύφλεκτος χώρος με εκρηκτικές προσωπικότητες.
Οι σταρ πρώτου μεγέθους άρχισαν να συρρέουν όπως οι μέλισσές γύρω από το μέλι –Μικ Τζάγκερ, Λιζ Τέιλορ, Αντι Γουόρχολ, Τζον Τραβόλτα, Λάιζα Μινέλι, Τζέρι Χολ, Ντέμπι Χάρι, Μάικλ Τζάκσον, Έλτον Τζον, Τρούμαν Καπότε… και ο κατάλογος δεν έχει τέλος. «Μια καλή ημέρα στο Studio 54 ήταν, το λιγότερο, το καλύτερο πάρτι της ζωής σου», είχε γράψει κάποτε ένας δημοσιογράφος. Η αυστηρή πόρτα εξασφάλιζε την είσοδο μόνο σε «rich, famous, young or beautiful», και οι υπόλοιποι θνητοί απλά ξεροστάλιαζαν έξω στην ουρά.
Κάποτε η Μπιάνκα Τζάγκερ «εισέβαλε» καβάλα σε άσπρο άλογο και σε κάποιο πρωτοχρονιάτικο πάρτι ο χώρος πασπαλίστηκε με 4 τόνους γκλίτερ… Η διασκέδαση τελείωσε κάπως απότομα όταν το θρυλικό μαγαζί έκλεισε μετά τη σύλληψη των ιδιοκτητών για φοροδιαφυγή, το Φεβρουάριο του 1980. Έκτοτε, έγιναν προσπάθειες να ξαναλειτουργήσει χωρίς όμως επιτυχία.
