Ο Τζίμης είχε ακόμη και «τις ευχές» του αρχηγού της αστυνομίας Ν. Αρκουδέα. Στην αρχή μερικοί τον πλήρωναν με μπύρες και αναψυκτικά
Την εποχή που ξεκίνησε όποιος είχε τατουάζ ήταν είτε φυλακόβιος ή περιθωριακός, με εξαίρεση τους ναυτικούς. Αρχικά δούλευε στο υπόγειο του δωματίου του και με την πάροδο του χρόνου δημιούργησε ένα από τα πιο γνωστά «τατουατζίδικα» της Ελλάδας.
Έμαθε τη δουλειά στον Καναδά επειδή κάτω από το σπίτι του υπήρχε στούντιο. Όταν γύρισε στην Ελλάδα δούλευε ταξί και ένας Αμερικάνος ναύτης τον ρώτησε που έκαναν τατουάζ τότε στην Ελλάδα. Έτσι γεννήθηκε η ιδέα στον Δημήτρη Μαματσή, γνωστό ως Τζίμη, να ασχοληθεί με την τέχνη της δερματοστιξίας και να δηλώσει πως το τατουάζ δεν είναι ταμπού, αλλά κόσμημα. Στα τέλη της δεκαετίας του ΄70 άνοιξε το μαγαζί στην Πλάκα.
Στην πραγματικότητα ήταν από τους πρώτους που άνοιξαν μαγαζί για τατουάζ σε όλη την Ευρώπη. Αυτό δεν τον έσωσε από τις πιέσεις της αστυνομίας, που έκανε συνέχεις ελέγχους. Άδεια άσκησης του συγκεκριμένου επαγγέλματος δεν υπήρχε, συνεπώς δεν θεωρούσε τον εαυτό του παράνομο. Δύο φορές έφτασε μέχρι τα δικαστήρια όπου και αθωώθηκε, αλλά συνέχισαν να τον ενοχλούν. Μέχρι και ο θρυλικός διοικητής της αστυνομίας, ο Νίκων Αρκουδέας, τον επισκέφθηκε όχι όμως για να τον ελέγξει, αλλά για να του ευχηθεί καλές δουλειές. «Ούτε που κατάλαβα τι ήταν αυτός. Δεν φόραγε στολή. Πήγα μετά να κάνω μια δουλειά στο τμήμα και τον είδα μέσα. Ούτε με ξαναενόχλησαν», έχει πει ο Τζίμης. Το 1982 πήρε επίσημη άδεια λειτουργίας. Τα πρώτα χρόνια μερικές φορές δεν τον πλήρωναν με μετρητά. Πολλοί ναύτες που δεν είχαν χρήματα του έφερναν μπύρες και αναψυκτικά από την Αμερική. Εκείνος μετά τα πουλούσε για να βγάλει τα προς το ζην. Οι τιμές για τα τατουάζ ήταν κάπως σχετικές.
Το μαγαζί δεν ήταν ποτέ άδειο. Αστυνόμοι, γυναίκες και ναύτες. Δημοσιογράφοι και φωτογράφοι έμπαιναν για να κάνουν ρεπορτάζ με τον ασυνήθιστο τατουατζή. Άλλωστε, καθώς περνούσαν τα χρόνια έγινε γνωστός και κυρίως ήταν αξιαγάπητος. Η δεκαετία του ΄80 με τα αφιερώματα στα περιοδικά ήταν καλύτερη και από το 1990 κατάφερε να εδραιωθεί. Λεφτά από τα τατουάζ έβγαλε μετά το 1992 όπως είπε και ο ίδιος, αφού για πολλά χρόνια έκανε υπομονή και έμεινε σταθερός στην τέχνη του. Ο Τζίμης σταμάτησε να χτυπάει τατουάζ στα μέσα της δεκαετίας του ΄90, αλλά το μαγαζί έμεινε στα χέρια των παιδιών του. Ο Παύλος και Άννα συνεχίζουν την οικογενειακή παράδοση. Από τα 16 του χρόνια ο Παύλος έκανε τα πρώτα του τατουάζ στο σώμα του πατέρα του για να μάθει. Έλληνες και ξένοι, γνωστοί και άσημοι, έχουν εμπιστευτεί τον Τζίμη και τα παιδιά του.
