Συνέντευξη του προέδρου του Αθλητικού Συλλόγου ΑΜΕΑ «Λιμναίοι» Καστοριάς
O Δημήτρης Καφές κατάγεται από τη Βερδικούσια. Είναι 62 ετών και είναι Άτομο με Αναπηρία. Σε ηλικία 23 ετών είχε με τη μηχανή του τροχαίο και έχασε το αριστερό του πόδι. Πέρασε δύο χρόνια ένα τεράστιο Γολγοθά για να συνέλθει ψυχολογικά και αποφάσισε να πάρει τη ζωή στα χέρια του και να τον γνωρίσει ο κόσμος έτσι όπως συνεχιζόταν πλέον η ζωή του. Η γυναίκα του η Θωμαή είναι Άτομο με Αναπηρία επίσης και ζουν μαζί στην Ελασσόνα. Έχουν μια μικρή κόρη τη Μαρία η οποία είναι μαθήτρια στην Ελασσόνα.
Γράφτηκε από Επιμέλεια: Αντώνης Λιάνος Πέμπτη, 29 Σεπτεμβρίου 2016
Η οικογένεια Καφέ άνοιξε την πόρτα της, στο περιοδικό «Ολύμπια Δρώμενα» και άνοιξε την καρδιά της για όλα όσα βιώνει και εκείνη αλλά και συμπολίτες μας που είναι Άτομα με Αναπηρία:
Δημήτρης Καφές: «Δεν νοείται «Ελασσόνα με παιδεία» χωρίς εξυπηρέτηση των Ατόμων με Αναπηρία»
-Δημήτρη θέλω να μου πεις για τη ζωή σου.
-Αντώνη ξεκινάω από τα πρώτα μου χρόνια που ήμουν ποδοσφαιριστής στην ομάδα του ΠΑΟΚ και έζησα Αθήνα και Καστοριά. Έψαξα όμως τις ρίζες μου και γύρισα στην Ελασσόνα. Κατάγομαι από τη Βερδικούσια. Ήρθαμε στην πόλη για να ζήσουμε σε καλύτερες συνθήκες, γιατί στη Καστοριά σαν ΑΜΕΑ αντιμετωπίζαμε προβλήματα στην καθημερινότητά μας.
-Συμμετείχες όμως και σαν αθλητής ΑΜΕΑ από την ώρα που έπαθες το ατύχημα.
-Ακριβώς. Το 1975 παθαίνω το ατύχημα. Το 1979 δεν υπήρχαν καν σωματεία. Το 1981 κατεβαίνω σαν αθλητής στην Άρση Βαρών ΑΜΕΑ. Συμμετείχα και συμμετέχω σε τοπικά και πανελλήνια πρωταθλήματα ΑΜΕΑ. Ιδρύω το 1997-1998 τον Νομαρχιακό Σύλλογο ΑΜΕΑ Καστοριάς όπου παρέμεινα μέχρι και το 2001. Είμαστε μέλη του συλλόγου για περισσότερες υπηρεσίες και δραστηριότητες, όπως και όταν δημιουργήσαμε με έναν φίλο μου και τον Αθλητικό Σύλλογο Καστοριάς «Λιμναίοι», με αθλήματα στίβου, κολύμβησης, άρσης βαρών για ΑΜΕΑ, αντίστοιχα και μέχρι σήμερα δίνουμε τεράστιο αγώνα, όλα τα παιδιά, για καλύτερες συνθήκες.
-Η πανελλήνια οργάνωση πότε έρχεται;
-Είναι η Εθνική Αθλητική Ομοσπονδία ΑΜΕΑ όπου δημιουργήθηκε το 1989 και εγώ έγινα μέλος το 2001 και έχει 90 σωματεία σε όλη την Ελλάδα. Ασχολούνται τα ΑΜΕΑ με αθλητικές και εργαστηριακές δραστηριότητες. Αντιμετωπίσαμε πολλά προβλήματα και στον Εργασιακό Τομέα αλλά δεν το βάλαμε κάτω παρά τις πόρτες που τρώγαμε!
-Και έρχεται η αθλητική αναγνώριση με την Παρολυμπιάδα το 2004.
-Ακριβώς. Συμμετείχα στην Παρολυμπιάδα της Αθήνας το 2004 και στην Παρολυμπιάδα του Πεκίνου το 2008. Αυτήν την στιγμή είμαι Πρόεδρος των «Λιμναίων» στη Καστοριά.
-Το 2013 γνωριστήκαμε στην Ελασσόνα, στην Ένωση των Ελασσονιτών Εθελοντών με τους Ενεργούς Πολίτες.
-Ναι και ανέλαβα και τον συντονισμό στους Ελασσονίτες Εθελοντές Ενεργούς Πολίτες στον Πυρήνα των ΑΜΕΑ, ένας πυρήνας που ενεργοποιήθηκε μέσα στην εν λόγω ομάδα μας, το 2013.
-Γιατί έφυγες από τη Καστοριά με την οικογένεια;
-Διότι ήταν μια πόλη που ήταν μη προσβάσιμη για ΑΜΕΑ και γεωγραφικά και αρχιτεκτονικά. Ήρθα Ελασσόνα όπου μέχρι πριν λίγα χρόνια, είχα ασχοληθεί με το εμπόριο κατασκευής εκκλησιαστικών ειδών και εικόνων.
-Και η Ελασσόνα; Είναι πόλη προσβάσιμη για τα ΑΜΕΑ;
-Η Ελασσόνα δυστυχώς ενώ γεωγραφικά και αρχιτεκτονικά θα μπορούσε να εξυπηρετεί τους πολίτες και να είναι προσβάσιμη, όχι μόνο δεν είναι αλλά δημιουργεί επίσης τεράστια προβλήματα στους πολίτες. Και έχουν ευθύνη όλοι όσοι διετέλεσαν στη δημοτική αρχή του Δήμου όλα αυτά τα χρόνια.
-Εξήγησέ μου.
-Ιδιωτικοί χώροι: Μηδενική πρόσβαση. Δεν μπορούν οι τουαλέτες να εξυπηρετήσουν. Τα ιδιωτικά ιατρεία δεν έχουν στα διαμερίσματα ούτε ασανσέρ. Ο ίδιος ο Ελεγκτής ΑΜΕΑ δεν είναι προσβάσιμος. Να πάμε στους δημόσιους χώρους; Τράπεζες απροσβάσιμες. Το κτίριο της Αστυνομίας; Μη προσβάσιμο. Οι υπόλοιπες υπηρεσίες; Μη προσβάσιμες, αν εξαιρέσω την νέα εφορία στη πόλη στη ΔΕΥΑΛ που έχει ράμπα. Τεράστια τα προβλήματα. Πεζοδρόμια; Στη κυριολεξία κανένας σεβασμός ούτε από τους καταστηματάρχες ούτε από το Δήμο Ελασσόνας. Στις εκκλησίες ή στο Κέντρο Υγείας υπάρχει ράμπα και μόνο ράμπα για ΑΜΕΑ δεν είναι. Είναι πολύ απότομες οι ράμπες! Και ειδικά τον χειμώνα, αναλογίστηκε κανείς τι ατυχήματα μπορούν να συμβούν σε ΑΜΕΑ;
-Με τα πάρκινγκ των ΑΜΕΑ ποια είναι η γνώμη σου για την πόλη της Ελασσόνας;
-Τα σημεία που είναι χαρακτηρισμένα ως Πάρκινγκ ΑΜΕΑ δεν είναι επαρκή για να εξυπηρετηθεί ένα ΑΜΕΑ. Το μεγάλο όμως πρόβλημα είναι ότι δεν κατανοούν οι ίδιοι οι τοπικοί ΑΜΕΑ την έννοια του πάρκινγκ, παρατώντας τα δικά τους αυτοκίνητα όλη την ημέρα, παρότι τα πάρκινγκ είναι για εξυπηρέτηση συγκεκριμένου χρόνου. Πως όμως θα διευκολυνθούν τα ΑΜΕΑ όταν ο Δήμος βάζει μια θέση πάρκινγκ σε τόσο στενό χώρο όπως απέναντι από την Αγροτική Τράπεζα της Ελασσόνας και δεν μπορεί καλά-καλά ούτε να παρκάρει το ΑΜΕΑ ούτε να βγει από το αυτοκίνητο έτσι όπως είναι ο χώρος; Ο Δήμος επιβάλλεται να βάλει περισσότερα πάρκινγκ για ΑΜΕΑ και δεν είναι τόσο αναγκαίες οι μπογιές οι μπλε και το χρώμα στην άσφαλτο. Όσο το να είναι ευρύχωρες οι θέσεις πάρκινγκ. Όμως εδώ θέλω να πω και κάτι άλλο. Περίμενα από τον Δήμο ενώ μίλησα μαζί τους, να μας καλέσουν και να μας ρωτήσουν, πριν πάρουν αποφάσεις. Δεν το πράξανε. Κατέβηκα με το συνδυασμό «Νέα Πορεία» του Βασίλη Βαρνά, γιατί ήθελα να υπάρχει μια φωνή μέσα στο δημοτικό συμβούλιο, μπας και ξυπνήσουμε λίγο και γίνουμε περισσότεροι άνθρωποι. Παλεύουμε χρόνια για θεμελιωμένα δικαιώματα, που είναι υποχρεωμένοι οι θεσμοί να μας τα παρέχουν.
-Τι πρέπει να κάνει ο Δήμος Ελασσόνας για να ευαισθητοποιηθούν περισσότερο οι πολίτες;
-Πρέπει να δραστηριοποιηθεί στα σχολεία και όχι μόνο, ενημερώνοντας τους ίδιους τους πολίτες για θέματα απλής προσβασιμότητας, για θέματα διευκόλυνσης και εξυπηρέτησης. Γιατί το λέω; Γιατί ένα κομμάτι μη προσβασιμότητας, βασικότατο, είναι οι ραβδωτές πλάκες για τους τυφλούς που δεν υπάρχουν πουθενά μέσα στη πόλη! Πως θα εξυπηρετηθούν αυτοί οι άνθρωποι; Δεν νοείται «Ελασσόνα με παιδεία» χωρίς εξυπηρέτηση των Ατόμων με Αναπηρία. Η πόλη μπορεί να γίνει προσβάσιμη για τα ΑΜΕΑ, χωρίς πολλά χρήματα. Έχει τις προϋποθέσεις.
-Άλλα προβλήματα;
-Τα δένδρα στα πεζοδρόμια. Είναι που είναι τα πεζοδρόμια μικρά, έχουν βάλει και δένδρα και σε αποστάσεις τόσο μικρές. Και δεν φτάνει αυτό. Πάει ο άλλος και παρκάρει το αυτοκίνητο πάνω στο πεζοδρόμιο. Ρε άνθρωπε, εγώ από που θα περάσω; Πως θα εξυπηρετηθώ; Εάν θέλω να φέρω ένα Πανελλήνιο πρωτάθλημα ΑΜΕΑ για να βοηθήσω και την πόλη, σε αθλητισμό και τουρισμό, που να έρθουν; Πως θα εξυπηρετηθούν; Σε ποια πόλη θα βγουν να περπατήσουν αυτοί οι άνθρωποι; Μόνο τα ξενοδοχεία πληρούν τις προϋποθέσεις πλήρως στη πόλη. Επίσης. Στη πόλη δεν υπάρχει κολυμβητήριο. Πως θα αθληθούν ΑΜΕΑ που ζουν σε τέτοιες συνθήκες ζωής και με τόσο σημαντικά κινητικά προβλήματα;
-Ποιο είναι το μήνυμά σου σε όλα αυτά τα παιδιά που στη ζωή τους, από φυσιολογικές συνθήκες όπου ζούσαν, μετά από μια άτυχη στιγμή, γίνονται Άτομα με Αναπηρία;
-Θα ήθελα να τους πω γιατί είναι λυπηρό, να μην φοβούνται και να μιλούν, να διεκδικούν. Και γιατί το λέω αυτό; Διότι ένα 70% ζει εσώκλειστο μέσα στα σπίτια με τις οικογένειες τους να τους εκμεταλλεύονται, με αποτέλεσμα να μην κοινωνικοποιούνται και μένουν δεσμευμένοι σε μια ζωή, που δεν τους αξίζει. Ένα μόνο μικρό ποσοστό έχει απαγκιστρωθεί. Το 90% των οικογενειών δεν έρχονται να συμβάλλουν στην κοινωνικοποίηση και τον αθλητισμό των παιδιών τους. Έτσι δεν εκτιμάνε τον άνθρωπο. Γιατί ο ίδιος ο αθλητισμός είναι η πρώτη κοινωνικοποίηση.
-Ένα τελευταίο σχόλιο;
-Θα ήθελα να τονίσω και εγώ την τεράστια προσφορά του Ηλία Μπαξεβανάκη που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή. Ο Ηλίας πάλευε μόνος του επί χρόνια στη πόλη, αποτέλεσε τον πρωτεργάτη στους αγώνες διεκδίκησης των ΑΜΕΑ, έδωσε πάρα πολλά και μέχρι την τελευταία στιγμή πάλευε για τα δικαιώματα των ΑΜΕΑ για αυτό και εμείς στους Ελασσονίτες Εθελοντες Ενεργούς Πολίτες ΑΜΕΑ τον τιμήσαμε για όσα μας πρόσφερε και οφείλουμε να συνεχίσουμε το έργο του στην Ελασσόνα. Είμαστε Άτομα με Αναπηρία και όχι άτομα με ειδικές ανάγκες. Ο τελευταίος όρος έχει καταργηθεί, δεν υφίσταται. Έχουμε τα ίδια και ίσα δικαιώματα με όλους τους συνανθρώπους μας, μέσα στη κοινωνία.
