Κουρμπάν’ σήμερα στο χωριό μας , ένα έθιμο που κι αν και έχει τουρκική ονομασία έχει τις ρίζες του σε πολύ βαθύτερα σημασιολογικά αίτια!
Ακόμη και στην αρχαία Ελλάδα η κοινή συνεστίαση ήταν διαδεδομένη, ενώ η θυσία των ζώων κατείχε ιδιαίτερο ρόλο στην πίστη και στην ευχαριστία προς τα Θεία!
Οι πρώτοι Χριστιανοί συνέτρωγαν στις αγάπες, ενώ όλα τα κοινωνικά γεγονότα φέρουν τους ανθρώπους κοντά, γύρω από ένα τραπέζι!
Κατ’ άλλους το έθιμο αυτό αποδίδεται στο εξιλαστήριο θύμα ,το οποίο θα άρει τα αμαρτήματα του κόσμου, ο αποδιοπομπαίος τράγος, για άλλους όμως είναι σύμβολο ,το θυσιαζόμενοζώο, της συνέχειας της τροφού ζωής!
Όπως και να ‘χει, το έθιμο αυτό στο χωριό μας , σύμφωνα την παράδοση , συνέβαινε στις 2 Μαΐου , ημέρα μνήμης της Ανακομιδής των λειψάνων του Αγίου Αθανασίου ( Αι- Θανάις ου καλουκιρινός) όπου οι κάτοικοι έσφαζαν ζώα και τα μαγείρευαν έξω από το ξωκλήσι του !
Ο μύθος δε λέει ότι κάθε χρόνο κατέβαινε ένα ζαρκάδι και επιτρέπεται στον κόσμο να το σφάξουν και να το φάνε. Μία χρονιά όμως το ζαρκάδι άργησε και όταν έφτασε ήταν πολύ κουρασμένο! Οι κάτοικοι συνήθιζαν πριν το σφάξουν να το ταΐζουν και να το ποτίζουν με αγάπη , εκείνη τη χρονιά όμως επειδή άργησε δίχως να το ταΐσουν και να το ποτίσουν το σφάξανε και το φάγανε!
Επειδή όμως δεν το τίμησαν , από τότε δεν ξανακατεβηκε ποτέ το ζαρκάδι για να φάνε οι κάτοικοι , οι οποίοι κατάλαβαν το λάθος τους κάπως αργά !
Και του χρόνου λοιπόν από τον Γέρμα Καστοριάς!
Φωτογραφίες – κείμενο: Δημήτρης Παπατζήμος
