Μεταρρυθμίσεις χρειάζεται ο τόπος και όχι περικοπές και αυξήσεις φόρων
Μπαίνουμε στο Φθινόπωρο και με την επιστροφή στην καθημερινή κανονικότητα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κοινωνίες αναδύονται πάλι στις πραγματικές τους διαστάσεις τόσο στη χώρα μας, όσο κα στην “άλλη Ευρώπη”.
Παρατηρώντας ωστόσο την εξέλιξη των θεμάτων που απασχολούν τους πολίτες και τον πολιτικό διάλογο που αναπτύσσεται εδώ και στις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, διαπιστώνει κανείς ότι η θεματική και το κέντρο βάρους είναι τελείως διαφορετικό.
Εδώ η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ασχολείται και απασχολεί την κοινή γνώμη με ιδιότυπες, πολύπλοκες και αμφίβολής τελικά απόδοσης διαδικασίες που αφορούν τα τηλεοπτικά κανάλια. Δικαιολογημένα επικρατεί η αίσθηση ότι όλο αυτό το “τσίρκο” έχει βασική στόχευση όχι την πάταξη της διαπλοκής , αλλά την ενίσχυση φιλοκυβερνητικής παρουσίας σε κανάλια. Το πιο πιθανό είναι να επικρατήσει ακόμη μεγαλύτερο “μπάχαλο”, παρά να μπει κάποια τάξη στο χαώδες τηλεοπτικό τοπίο στη χώρα μας.
Την ίδια ώρα στο “κέντρο” της Ευρώπης προσπαθούν να μετρήσουν τις πολλαπλές επιπτώσεις από την επερχόμενη έξοδο της Μεγάλης Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Πέρα από τις επιπτώσεις στο σύνολο της Ε.Ε κάθε χώρα εξετάζει του τι θα σημάνει ειδικά γι αυτήν το Brexit. Στην Ελλάδα αντιθέτως φαίνεται ότι δεν ασχολείται κανείς με αυτό!
Στις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες ο διάλογος περιστρέφεται, με πολύ ένταση μάλιστα, γύρω από το θέμα των προσφύγων και των αιτούντων άσυλο, καθώς και τις ξενοφοβικές τάσεις που πολλαπλασιάζονται επικίνδυνα. Παράλληλα ανησυχία προκαλεί η ταχεία ενίσχυση των υπερσυντηρητικών, εθνικιστικών, ευρωσκεπτικιστικών πολιτικών δυνάμεων που αυξάνουν την εκλογική τους δύναμη με πρωτοφανείς ρυθμούς.
Εδώ όλα αυτά μοιάζουν να μην μας αφορούν, ενώ ο αριθμός των προσφύγων που συνωστίζονται στα νησιά συνεχώς μεγαλώνει. Η Κυβέρνηση όμως ασχολείται με το πότε θα αρχίσει το….ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα ή (αυτό κι αν είναι οδυνηρό) με το πώς θα πείσει τους συνταξιούχους ότι η κατάργηση του ΕΚΑΣ, η μείωση έως 50% επικουρικών συντάξεων, καθώς και η έως και 40% μείωση κυρίων συντάξεων για δεκάδες χιλιάδες συνταξιούχους, δεν αποτελούν περικοπή συντάξεων!!!
Η ύφεση βαθαίνει, η αποδιάρθρωση της παραγωγικής βάσης της χώρας προχωρά, η ανεργία αυξάνεται, η μετανάστευση νέων επιστημόνων, (κι όχι μόνο) συνεχίζεται, το επίπεδο ζωής και η ποιότητα παρεχόμενων υπηρεσιών σε σημαντικότατους τομείς όπως η Υγεία και η Παιδεία, χειροτερεύει. Η εκποίηση εθνικού πλούτου συνεχίζεται. Μετά τα περιφερειακά αεροδρόμια ήρθε η σειρά της ΤΡΑΙΝΟΣΕ και θ’ ακολουθήσουν κι άλλα. Οι Κυβερνώντες όμως δεν ανησυχούν και ως φαίνεται απολαμβάνουν κυριολεκτικά την (για πρώτη φορά) άσκηση εξουσίας, ερμηνεύοντας την κόπωση του κόσμου σαν αποδοχή των Κυβερνητικών αποφάσεων!
Το “καραβάνι” προχωρά. Κάποια “σκυλιά” γαυγίζουν, αλλά οι “καμηλιέρηδες” δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτή η πορεία χωρίς πυξίδα, χωρίς σχέδιο, χωρίς στόχο, χωρίς αναπτυξιακό πρόγραμμα τελικά οδηγεί όλο και πιο βαθιά στην έρημο; Η χώρα δεν θα βγει από αυτήν την έρημο με πολιτικές ηγεσίες που δεν έχουν όραμα, τόλμη και κρύβουν την ανικανότητά τους και την ανυπαρξία στόχων με υποσχέσεις στα Ζάππεια, με το“σκίσιμο” Μνημονίων, με πρωτοφανή ψεύδη, που εξαπατούν τον ελληνικό λαό και καταρρακώνουν την αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος και (δυστυχώς) της ίδιας της χώρας.
Ριζοσπαστικές αλλαγές στα πλαίσια ενός εθνικού σχεδίου για την ανάπτυξη της χώρας και απόκρουση με στέρεα επιχειρήματα πολιτικών, που αντί να βγάλουν βήμα-βήμα την χώρα από την κρίση, την βυθίζουν ολοένα και πιο πολύ στην ύφεση και στην υστέρηση, χρειάζεται η χώρα μας. Μεταρρυθμίσεις ουσιαστικές και όχι περικοπές, συνεχείς αυξήσεις φόρων και ξήλωμα του κοινωνικού κράτους, χρειάζεται ο τόπος. Σχεδιασμένες πρωτοβουλίες και όχι απλούς αυτοσχεδιασμούς, που καταλήγουν σε προσαρμογή στις επιθυμίες διευθυντηρίων. Σεβασμό σε δημοκρατικές αποφάσεις και όχι “κωλοτούμπες” που ευτελίζουν τους θεσμούς. Και πάνω απ’ όλα ξεκάθαρους στόχους και τόλμη στην επιδίωξή τους χρειάζεται η χώρα μας για να βγει από την κρίση.
Είναι κρίμα που καμιά ηγεσία κανενός Κόμματος απ΄ αυτά που βρίσκονται σήμερα εντός Βουλής δεν φαίνεται να έχει το σχέδιο και την ικανότητα να οδηγήσει την χώρα σε έξοδο από την έρημα. Γι αυτό και είναι πιο αναγκαία από ποτέ η ριζική αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος, όσο δύσκολο πράγματι κι αν είναι κάτι τέτοιο.
