Δεν είναι λίγες οι φορές τα τελευταία χρόνια που ξυπνώ μέσα στη νύχτα.
Τις περισσότερες φορές ανήσυχος. Άλλες φορές γιατί ξυπνούσε ο μικρός.
Και κάποιες άλλες για πιο “γευστικό ” λόγο. Η Χριστίνα όλο και κάποια λιχουδιά θα είχε ετοιμάσει.
Εχθές ξύπνησα 02:57. Το μόνο που ακουγόταν ήταν η βροχή. Μια βροχή που θύμιζε Νοέμβριο. Ήμουν πιο ήρεμος από ποτέ χωρίς συγκεκριμένη αιτία. Δε νύσταζα καθόλου και σηκώθηκα να δω έξω από το παράθυρο. Μερικές νυχτερίδες μόνο πετούσαν γύρω γύρω από το φως της μιας και μοναδικής κολώνας.
Ξάπλωσα πάλι και το στο μυαλό μου άρχισε μια διαδικασία που δεν είχε ξανασυμβεί.
Με την ευκολία που διαγράφω τα άχρηστα e-mail κάθε πρωί, άρχισα να σβήνω οτιδήποτε αδιάφορο συνέβη κατά τη διάρκεια της μέρας .
Τι υπέροχη ιδέα! Ένιωσα το σώμα μου πιο ελαφρύ και τη σκέψη μου πιο καθαρή.
Τότε ακριβώς θυμήθηκα πως το βάρος της ψυχής μας λέγεται πως είναι 21 γραμμάρια.
21 γραμμάρια και μετά από τόσα χρόνια να μην είναι καθόλου εύκολη η διαχείρισή τους.
Άλλοτε η ψυχή να είναι γεμάτη και χαρούμενη …κι άλλες φορές άδεια και στενοχωρημένη.
Να προσπαθείς να ισορροπείς ανάμεσα στη λογική και στα συναισθήματα.
Εξωτερικοί παράγοντες να επηρεάζουν θετικά και αρνητικά. Πληροφορίες από παντού. Αξιόπιστες, καλόβουλες αλλά και πολλές φορές κακίες.
21 γραμμάρια. Και τι άλλα συστατικά να χρειάζονται για να πετυχαίνει πάντα η συνταγή;
Λίγο πριν κοιμηθώ είχα ήδη βεβαιωθεί πως δεν θα την πετύχω ποτέ ακριβώς.
Ήμουν όμως ακόμη πιο σίγουρος πως όφειλα να είμαι ένα “καλό συστατικό” για όποιον δίπλα μου προσπαθεί να “πετύχει ” τη δική του.
