Η Ελλάδα που κερδίζει η Ελλάδα που διακρίνεται που τα καταφέρνει αυτή η Ελλάδα έχει ανάγκη από το παράδειγμα των Ολυμπιονικών που αθόρυβα και με μεγάλη προσπάθεια και κόπο ,στηρίχθηκαν κατά το μέγιστο στην ατομική προσπάθεια και τα κατάφεραν. Αυτή την Ελλάδα να την εκπροσωπήσουν κάποια στιγμή και πολιτικά παρόμοιοι “Ολυμπιονίκες’ της ζωής. Μόνο τότε θα έχουμε μέλλον και προοπτική. Φτάνει με τους καταληψίες, επαγγελματίες συνδικαλιστές, κηφήνες του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα ,με τα επαγγελματικά στελέχη κομμάτων, τσιμπούρια της κοινωνίας που απομυζούν τον πλούτο και καρπώνονται την εργασία άλλων.
Φτάνει με τους δήθεν και τους κούφιους που εκμεταλλεύονται την ανέχεια και κοροϊδεύουν τον λαό. Τους άριστους, τους αγωνιστές, τους πετυχημένους, αυτούς που τα έχουν καταφέρει πρέπει να ανακαλύψουμε, να αναδείξουμε, να τους δώσουμε χώρο να κινηθούν και να χτίσουν την Ελλάδα του μέλλοντος. Το παράδειγμα του Ρίο δείχνει ότι έχουμε δυνάμεις ,ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Αρκεί να απελευθερώσουμε τους Έλληνες και να ΑΝΑΔΕΙΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΙΑ σαν μέγιστη αρετή και όχι ρετσινιά που είπε ο τέως Υπουργός Παιδείας! Να την χαιρόμαστε ,να την βοηθούμε, να κάνουμε χώρο να περάσει ο ταλαντούχος, ο ικανός.
Όταν η επιλογή στηρίζεται στο είναι νέος και φρέσκος ,είναι καλό παιδί τα ,είναι ο καταφερτζής που μας ψιθυρίζει στο αυτί πολλές υποσχέσεις και επομένως κάτι θα μας κάνει. Όλα αυτά, αποδείχθηκαν καταστροφικά στην πράξη, μας στοίχισαν και θα μας στοιχίσουν ακόμη πολλά.
