80 χρόνια πριν ένα βιβλίο με τον τίτλο “Πως να κάνετε έρωτα” δημοσιεύτηκε, δίνοντας συμβουλές στους άντρες πως να αποθεώσουν μια γυναίκα.
80 χρόνια πριν ένα βιβλίο με τον τίτλο “Πως να κάνετε έρωτα” δημοσιεύτηκε, δίνοντας συμβουλές στους άντρες πως να κερδίσουν μια γυναίκα. Πόσο ξεπερασμένο φαίνεται το 2016;
Πρώτα απ’ όλα, κανείς δεν θα πρέπει να εξακολουθεί να συνδέει τη φράση “κάνω έρωτα” με το σεξ, αλλά ούτε κι αυτοί στη δεκαετία του ’30 το έκαναν.
Το βιβλίο επικεντρώνεται στο φλερτ και την αποπλάνηση περισσότερο απ’ ότι στις πρακτικές συμβουλές για την ερωτική συνεύρεση.
Ο συγγραφέας του, ο οποίος έγραψε επίσης το “Η Τέχνη του Φιλιού” ήταν ο Χιου Μόρρις. Λίγα ξέρουμε για εκείνον εκτός από τα δύο του βιβλία-οδηγούς στο μοντέρνο ρομάντσο.
Αρχικά δημοσιεύθηκε ως ένα φυλλάδιο το 1936 από την Franklin Publishing και το έργο επανεκδόθηκε το 1987 από την Padell books και ξανά το 2006 ως “Πως να κάνετε έρωτα: Μυστικά Αποπλάνησης από το 1930” και επιμελήθηκε από τον Πιέτρο Ραμίρεζ.
Τώρα που η στάση μας απέναντι στην ισότητα των φύλων έχει προχωρήσει (τουλάχιστον λίγο), μπορούμε όλοι να εκτιμήσουμε την αξία του κιτς σε μερικά γενικευμένα συναισθήματα για τους άντρες και τις γυναίκες το 1936 και τις ετεροφυλόφιλες σχέσεις τους.
Το 1936 όμως, όταν o μοντερνισμός ήταν στη μόδα, το βιβλίο θεωρούνταν απόλυτα σύγχρονο, μια αναβάθμιση από τους Βικτωριανούς οδηγούς του φλερτ.
Ορισμένα μέρη του ισχύουν. Ο Μόρρις είναι σκεπτικός για τον έρωτα με την πρώτη ματιά. Ένα ευαίσθητο συναίσθημα όπως ο έρωτας με την πρώτη ματιά μπορεί να συμβεί μόνο σε ανθρώπους με ευαίσθητη ιδιοσυγκρασία. Αλλά η πλειοψηφία του βιβλίου έχει πολύ παλιομοδίτικα συναισθήματα. Για παράδειγμα, ο Μόρρις αναφέρει για τους ρόλους ανδρών και γυναικών σε μια σχέση:
Υπάρχει διαφορά στην συμπεριφορά του άντρα και της γυναίκας για την κορύφωση του έρωτα. Η γυναίκα, αν και είναι εξίσου ανήσυχη με τον άντρα, δεν πρέπει ποτέ να αποκαλύψει την ανησυχία της. Πρέπει πάντα να είναι παθητική. Είναι ο άντρας που κάνει έρωτα στην γυναίκα. Αυτός κυνηγάει την γυναίκα, η οποία φτιάχτηκε για να κυνηγιέται. Η επιτυχία του έρωτα βασίζεται εξ ολοκλήρου στην κατανόηση αυτής της βασικής σχέσης.
Επίσης, προειδοποιεί για την “αντίστροφη σχέση”, ως μία στην οποία η γυναίκα είναι σωματικά ανώτερη από τον άντρα, και την χαρακτηρίζει όχι μόνο σαν στέρηση έρωτα αλλά και γελοία.
Ακόμη, θεωρεί ότι όταν το παίζει μια γυναίκα σκληρή, αυτός είναι ο φυσικός της τρόπος. Αυτό δικαιολογεί την συστολή της γυναίκας, η ντροπαλότητά της, όπως επίσης και οι παράλογες συνήθειές της που ξενερώνουν τον άντρα της. Συνειδητοποιεί με την διαίσθηση ότι προκειμένου να κάνει τον εαυτό της πιο επιθυμητό στον άντρα της, απλά κάνει τον εαυτό της λιγότερο προσιτό. Με άλλα λόγια, πρέπει να καθιερώσει την σχέση κυνηγού-θηράματος μεταξύ τους.
Ωστόσο, το βιβλίο εκτός από ξεπερασμένο, δίνει και περίεργες συμβουλές. Μόνο ένας ανόητος θα κρατήσει ένα κορίτσι όταν ενώ κάθονται αναπαυτικά στον καναπέ, ξαφνικά σπρώχνει το πρόσωπό της και ρουφάει τα χείλη της. Αυτό ακούγεται εντάξει, αλλά όταν συνεχίζει δεν εξακολουθεί να είναι.
Φυσικά, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει είναι να φροντίσει η κοπέλα να κάθεται δίπλα στον βραχίονα του καναπέ, ενώ αυτός κάθεται δίπλα της. Με αυτόν τον τρόπο, δεν μπορεί να φύγει μακριά του, όταν αυτός προχωρήσει το πράγμα. Αν μαζευτεί, φωνάξει και προσπαθήσει να σηκωθεί από τον καναπέ, μην ανησυχείτε. Κρατήστε την, απαλά αλλά σφιχτά και όλοι της οι φόβοι θα φύγουν με τα καθησυχαστικά σας λόγια.
Το βιβλίο σταματάει να υποστηρίζει την βίαιη σεξουαλική επίθεση, δεν πάει παραπέρα παό το να υπογραμμίζει την απειλή “απαλά, αλλά σφιχτά”. Ο λόγος που σταματάει όμως είναι επειδή ο Μόρρις λέει ότι αν το κορίτσι γρατσουνίσει το πρόσωπό του όταν πάει να την φιλήσει, τότε ο άντρας πρέπει να ξεκινήσει να φεύγει από μια κακή κατάσταση. Τέτοια κορίτσια δεν είναι για να παίξουν μαζί τους, ούτε να τα φιλήσουν.
Το ιστορικό πλαίσιο είναι σημαντικό, αλλά η χρονολογία αυτού του βιβλίου είναι λιγότερο από έναν αιώνα. Δηλαδή ζούσαν κάποιοι από τους παππούδες μας.
Ίσως οι αναγνώστες του 2096 να διαβάζουν σημερινά άρθρα και η σύγχρονη ηθική μας να τους φαίνεται κάτι εντελώς ανήθικο στον 22ο αιώνα.
