Η καλύτερα προσπαθώ να ζήσω.
Συναναστρεφομαι με τους υπολοιπους. Ως φιλος ,συγγενής ,επιχειρηματίας και διαφορες αλλες ιδιότητες. Οπως ολοι …
Δεν κανω δα και κατι διαφορετικο. Η εποχη που πιστευα πως ειμαι ο ΕΝΑΣ και μοναδικος εχει περασει ανεπιστρεπτί. Ετσι ανακαλυπτω καθημερινα ποσο κοινος θνητος ειμαι.
Ηταν μαλλον η επίδραση του νεαρού της ηλικιας (ανωριμότητα θα το ελεγε καποιος ) που με εκανε να πιστευω πως ειμαι ενας μικρος θεουλης.
Οπως τα παιδια. Τα παιδια που παιζουν και μιμούνται τοσο καλα τον ρολο του σουπερ ηρωα. Υπαρχει ομως παντα ενας “καναπές” η μια “γωνίτσα τραπεζιού” που υπενθυμίζει πως ….Ουπς,υπαρχει πονος.
Ειμαι “ευθραστος”. Αργησα πολυ να το καταλαβω. Και υπαρχουν μονο δυο περιπτώσεις.
Η ζουσα σε ενα ιδανικό περιβαλλον η ζουσα στον κοσμο των ονείρων μου.
Χμμμ…ιδανικο περιβαλλον; Λιγακι δυσκολο.
Ο παντοδύναμος…εχει αδυναμιες. Γροθιά στο στομαχι η συγκεκριμενη διαπιστωση.
Περνανε τα χρονια.Μεγαλωνουν οι υποχρεωσεις.Δυσκολη η διαχείρηση.
Η μπερτα του Σούπερμαν στο μπαούλο.
Και μεσα σε ολα…διαπιστώνω ποσο δυσκολες ειναι οι ανθρωπινες σχεσεις.
Πως ο “κοσμος” δεν γουσταρει το αυθεντικό. Δεν θελει να ακουσει τη γνωμη σου.
Ενας συνομιλητής που απαντά και ισχυρίζεται …δεν ειναι καλος συνομιλητής. Οι παθητικές στασεις αρεσουν.
Να νιωθει ο απεναντι καλυτερα. Δεν θελουν να πονανε τα αυτάκια τους με αληθειες. Το ψεμα γουσταρει και τη διπλωματία. Το γνωστο …πεταει ο γάιδαρος;
Πεταει.
Δεν ειναι ολοι ετσι. Υπαρχουν ανθρωποι εξυπνοι.Που εμπνέουν και νιώθουν.Που θα διαφωνήσουν μαζι σου. Γιατι ετσι ειναι το σωστο!
Για αυτους …θα προσπαθησω.
Για τους αλλους…θα συνεχισω να “πεταω” .
Οχι σαν τον γάιδαρο…
