Έπειτα από ένα εντυπωσιακό πολιτικό σλάλομ , έκλεισε την προηγούμενη βδομάδα το θέμα της ψήφισης του νόμου για την απλή αναλογική .Παρ’ όλες τις κυβερνητικές πολιτικές φιγούρες , όπως η ιδιότυπη προσέγγιση της χρυσής αυγής μέσω της ρήσης του προέδρου ότι «Στη Βουλή δεν υπάρχουν ευπρόσδεκτες και μη ευπρόσδεκτες ψήφοι», το σπάσιμο του άρθρου 2 από τον Κουρουπλή , ώστε να ψηφιστεί η κατάργηση του μπόνους από το ΚΚΕ ,αλλά να διατηρηθεί το πλαφόν του 3% και το σκληρό φλέρτ του τσίπρα σε πασοκ και ποτάμι (καλά, ο Λεβέντης σαν έτοιμος από καιρό συμφώνησε με το καλημέρα) ο ποθητός και διακηρυγμένος κυβερνητικός στόχος των 200 ψήφων τελικά δεν έκατσε .
Για την ακρίβεια, δεν έκατσε η χρυσή αυγή την οποία κατήγγειλαν αμέσως ως παρακολούθημα του Μητσοτάκη οι κυβερνητικοί ,οι οποίοι στην αντίθετη περίπτωση φαντάζομαι πως θα την αντιμετώπιζαν περίπου όπως ο κ. Βούτσης όταν την είχε ψιλοτοποθετήσει στον προθάλαμο του «ναι»: « επειδή ο εκλογικός νόμος είναι ένα κορυφαίο ζήτημα και κάθε κόμμα έχει τη δική του άποψη, περιμένουμε να δούμε τι θα πει και η Χρυσή Αυγή».
Κατά τα άλλα η κυβερνητική ρητορεία ,όπως αναμενόταν άλλωστε , ξεχείλισε από σιρόπια για την ικανοποίηση ενός ιστορικού αιτήματος της αριστεράς , για μεγάλες μεταρρυθμίσεις στους θεσμούς , για τη δημοκρατική αναγέννηση της Ελλάδας και άλλα πολλά που δεν υπάρχει λόγος να τα αναφέρω, γιατί ,πολύ απλά, ειπώθηκαν από το πρόσωπο που 365 μέρες πριν εκθείαζε την έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας μέσω του δημοψηφίσματος υπογράφοντας το δικό του μνημόνιο , διατυμπάνιζε τον διαφορετικό, κοινωνικό χαρακτήρα της πολιτικής του εφαρμόζοντας τις πιο σκληρές νεοφιλελεύθερες ρήτρες, δήλωνε εγγυητής των εθνικών συμφερόντων έχοντας υπογράψει την έλευση του υπερταμείου και τόσα άλλα που οι αντιφάσεις και η υποκριτική πολιτική πρακτική της κυβέρνησης τα έχει κάνει να ακούγονται ως παραφουσκωμένες ανοησίες.
Κι εδώ που τα λέμε ,αυτό είναι και το πραγματικό πρόβλημα με την πρόταση της απλής αναλογικής και της συνταγματικής αναθεώρησης : Το έλλειμμα εμπιστοσύνης προς το πρόσωπο του πρωθυπουργού και της κυβέρνησής του. Η βεβαιότητα ότι και σ αυτή την περίπτωση θα χρησιμοποιηθούν εμβληματικά αιτήματα της αριστεράς για να ξελασπώσει το κυβερνητικό κάρο. Η προσπάθεια μετατόπισης της προσοχής των πολιτών από την ενεστώσα οδυνηρή καθημερινότητα στην Μελλοντική υποτιθέμενη θεσμική αναμόρφωση που θα βελτιώσει τις ζωές τους . Κάτι σαν το πιλάφι σε ένα παραδεισένιο θεσμικό επέκεινα ας πούμε!
Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που αυτή η κυβέρνηση κατακρεουργεί ,από αδυναμία ή σκοπιμότητα δεν έχει σημασία, την ατζέντα της αριστεράς πράττοντας όλα τα δεξιόστροφα .Ούτε έχει νόημα να θυμίσουμε τις αριστερές προγραμματικές δεσμεύσεις του τσίπρα που τάχιστα μεταλλάχθηκαν σε μεγαλόστομες υποσχέσεις για να καταλήξουν ψιλό δούλεμα προς το λαό , έπειτα και από το ανάθεμα που έριξε ,εσχάτως ,στην περίοδο της αυταπάτης .
Γιατί άραγε ο εκβιαζόμενος και η κυβέρνησή του να πράξουν διαφορετικά με τον εκλογικό νόμο και την συνταγματική αναθεώρηση ;
Γιατί να μη χρησιμοποιήσουν και τα θέματα αυτά ως προπέτασμα για την απόκρυψη των οδυνηρών επιπτώσεων της πολιτικής τους;
Αν είχε κατά νου ο πρωθυπουργός να προσδώσει ύφος θεσμικής αλλαγής και τόνο βάθυνσης της δημοκρατίας ας κατέθετε την απλή αναλογική τις πρώτες μέρες της κυβέρνησής του .
Τότε που πήγε τα γαρύφαλλα στην Καισαριανή κι ενέγραψε στη μνήμη του 70% των Ελλήνων παρακαταθήκη αξιοσύνης και συνέπειας ή τότε που διαβεβαίωνε με λυγμούς πως η κυβέρνησή του είναι κάθε λέξη του συντάγματος ή τότε ,τέλος πάντων, που οι δημοσκοπήσεις τον έδειχναν κραταιό και μακρόβιο στην πρωθυπουργία .
Δεν το έπραξε ,αλλά , σύμφωνα με την προσφιλή τακτική του, αφού πήρε σε δύο εκλογές το μπόνους των 50 εδρών κι ενώ ενδιαμέσως άρχισαν να τούρχονται τα μαύρα μαντάτα από τα γκάλοπ, βγήκε τώρα να καταγγείλει τον ισχύοντα εκλογικό νόμο ως υπεύθυνο για τη νόθευση της λαϊκής εντολής (καθόλα σωστό αυτό )και το μπόνους ως ληστρικό .
Γνήσιος τσίπρας δηλαδή ! Εκμεταλλεύεται το παράλογο και μετά το καταγγέλλει ,όπως ψηφίζει κι εφαρμόζει τους νόμους που ονειρεύεται να καταργήσει !
Αυτό είναι με άλλα λόγια το θέμα με τον τσίπρα και το συριζα γενικότερα : Το ότι επιχειρεί να πολιτευτεί ως άλλος dr jekyll and mr hyde ,το ότι επιχειρεί να καταστήσει αυτή την πολιτική σχιζοείδια ,που προϋποθέτει την κοντή μνήμη του πολίτη και υποβιβάζει την πολιτική δέσμευση στο επίπεδο της παρόλας ,κυρίαρχη πολιτική στάση.
Παρατηρώντας την ειδησεογραφία σχετικά με την συνταγματική αναθεώρηση διαπιστώνω πως την ίδια καλή συνταγή θα ακολουθήσει η κυβέρνηση και σ αυτό το θέμα .
Σήμερα κιόλας ,ο 42χρονος πρωθυπουργός( μια μέρα μετά την 42η επέτειο από την αποκατάσταση της δημοκρατίας )θα ανοίξει το θέμα της συνταγματικής αναθεώρησης από το προαύλιο της βουλής . Ο χρόνος και ο τόπος έχουν ασφαλώς τη σημειολογία τους.
Ήδη τα φιλοκυβερνητικά site διαρρέουν πληροφορίες για τον κορμό των κυβερνητικών προτάσεων υπό τον βαρύγδουπο τίτλο «Τελευταίες πινελιές για το Σύνταγμα: Ποιες προτάσεις θα καταθέσει ο Τσίπρας». Όλες αξιόλογες (τουλάχιστον κατά την ανάγνωση ) είναι η αλήθεια . Όπου να΄ναι θ αρχίσουν και τα εμφαντικά λογύδρια για τη Δημοκρατία , το λαό , τη θωράκιση του πολιτεύματος κ.α.
Για το λόγο που εξήγησα παραπάνω δεν μπαίνω στον κόπο να αναφερθώ αναλυτικά στις θέσεις της κυβέρνησης . Όποιος ,όμως έχει τη διάθεση μπορεί να πάρει μια γεύση. (εδώ)
Στέκομαι μόνο σε δύο από τις διαρρέουσες ως προτάσεις τσίπρα :
-Αναβάθμιση του θεσμού του δημοψηφίσματος και δυνατότητα διενέργειάς του κατόπιν λαϊκής βούλησης ικανού αριθμού πολιτών.
– συνταγματική διασφάλιση εργασιακών δικαιωμάτων.
Να υπομνήσουμε στο σημείο αυτό πως δεν έλειψαν οι νόμοι και φτάσαμε σ αυτό το σημείο της πολιτικής και θεσμικής διάλυσης .Και νόμοι υπήρχαν και προστατευτικές δικλείδες στο σύνταγμα υπήρχαν και λαϊκή συμμετοχή τις κρίσιμες ώρες υπήρχαν . Ένα μόνο έλειπε εκκωφαντικά από την πολιτική συμπεριφορά των κυβερνήσεων του μνημονίου: η βούλησή τους να σεβαστούν τους θεσμούς και να υπηρετήσουν με αίσθημα αυταπάρνησης τη λαϊκή εντολή και τις θεσμικές επιταγές .
Ο κ. τσίπρας λησμονά πως η εκλέπτυνση και το βάθεμα της Δημοκρατίας δεν επιτυγχάνεται με γραφειοκρατικές θεσμίσεις και τηλεοπτικές φιοριτούρες . Πρόκειται για σχέση του λαού με τους θεσμούς και τα πολιτικά πρόσωπα που θα΄πρεπε να τους υπηρετούν, γι αυτό και προϋποθέτει την ειλικρίνεια και το σεβασμό , την εμπιστοσύνη και την αυταπάρνηση.
Φαντάζομαι τον άνθρωπο ,που παραβίασε με τον πιο προκλητικό και αδικαιολόγητο τρόπο το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος του ’15 και που είναι υποχρεωμένος λόγω της μνημονιακής υπογραφής του να «επαναρρυθμίσει» τις εργασιακές σχέσεις το Φθινόπωρο, να μιλάει στους καθημαγμένους από την πολιτική του Έλληνες και να υπερθεματίζει για τη σπουδαιότητα των δημοψηφισμάτων και την ανάγκη συνταγματικής διασφάλισης των εργασιακών δικαιωμάτων .
Έλα μετά να κάνεις πως δε βλέπεις αυτή την κολοσσιαία κωμικοτραγική αντίφαση και να πειστείς για την ειλικρινή ανάγκη του τσίπρα να αφήσει το αριστερό αποτύπωμα στους θεσμούς και τη Δημοκρατία .
Έλα μετά να προσπεράσεις το γελοίον του πράγματος !
Λυπάμαι ,αλλά , αν ο σύριζα αντιλαμβάνεται την βάθυνση του εκδημοκρατισμού μέσω του εκλογικού νόμου και της αλλαγής του συντάγματος ,όπως την έννοια της αριστεράς, τότε ,πολύ φοβάμαι πως θα εκχυδαϊστούν τάχιστα κι αυτές οι έννοιες .
Εκείνο που νομίζω πως προσπαθούν να επιτύχουν οι πάλαι ποτέ σύντροφοι είναι, μάλλον, να αρθρώσουν ένα αφήγημα που θα τους ξεκολλήσει από τα δύσκολα , θα τους αναβαπτίσει ιδεολογικά και βέβαια θα αποπροσανατολίσει από τα τεράστια κοινωνικά προβλήματα που προκαλεί η πολιτική τους.
Με λίγα λόγια ,εμπνεόμενοι από το παλιό αξεπέραστο σλόγκαν ,επιχειρούν να μας πουλήσουν ένα πολιτικό άρλεκιν μήπως και ξεχάσουμε τι μας συμβαίνει.
Ήδη ο Φλαμπουράρης στην προχθεσινή του συνέντευξη διαπίστωνε πως επί συριζα έπαψε ο κόσμος να τρώει από τα σκουπίδια. Σε παρόμοιο τόνο από το πρωί της Τρίτης, στη χώρα που βαίνει ολοταχώς προς Βουλγαροποίηση και που η φτώχεια καλπάζει ανεμπόδιστη , θα ακούμε για το νέο σύνταγμα που θα φέρει τη νέα μεταπολίτευση και τη νέα Ελλάδα.
Ασμένως ,λοιπόν, περιμένουν να διαπιστώσουν οι θεματοφύλακες του πολιτεύματος πως ο λαός, πράγματι ,« Με μια αναθεώρηση ξεχνιέται…!»
