Το ίδρυσε ένας δικηγόρος που έλεγε ότι επικοινωνούσε με εξωγήινους. Πίστευε ότι μυστική οργάνωση προκαλεί τον καρκίνο με εκπομπή ακτινοβολίας!
Το 1963, έξι χρόνια προτού πατήσει ο άνθρωπος το πόδι του στη Σελήνη, ένας Έλληνας δικηγόρος υποστήριζε ότι είχε ήδη έρθει σε επαφή με εξωγήινους. Το όνομά του ήταν Αλέξανδρος Γελενίδης και στις 10 Οκτωβρίου του 1963 ίδρυσε το «Διαπλανητικό Κόμμα Ελλάδας».
Είχε άδοξο τέλος όταν συνελήφθη για παρενόχληση μιας ζωγράφου στο Αρχαιολογικό Μουσείο. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ των εφημερίδων, ο αρχηγός του κόμματος έδωσε συνέντευξη τύπου, όπου εξήγγειλε τους στόχους του. Αρχικά τόνισε τη σημασία της «επέκτασης, αξιοποίησης και σύσφιγξης των σχέσεων με τα οργανωμένα λογικά όντα πέραν της γης». Όπως ήταν φυσικό, οι δηλώσεις του προκάλεσαν γέλια, ειρωνικά σχόλια και πολλές απορίες.
Ο Γελενίδης όμως αδιαφόρησε για τους δύσπιστους ακροατές και προέβη σε μία ακόμα πιο βαρυσήμαντη δήλωση: «Έχω διαπιστώσει και εβεβαιώθην απολύτως ότι υπάρχει ζωή εις τους άλλους πλανήτας!» Όχι μόνο αυτό, αλλά ο δικηγόρος αποκάλυψε ότι οι εξωγήινες μορφές ζωής ήταν οργανωμένες κι αυτές σε κοινωνίες, είχαν αναπτύξει πολιτισμό και είχαν έρθει σε επαφή μαζί του.
Η δίκη του «αρχηγού» Δύο βδομάδες αργότερα, ο μυστηριώδης αρχηγός του «Διαπλανητικού Κόμματος» απασχόλησε και πάλι τον ελληνικό τύπο. Αυτή τη φορά ως κατηγορούμενος στο δικαστήριο. Ο Αλέξανδρος Γελενίδης κατηγορήθηκε ότι έκανε «άσεμνες επιδείξεις» σε μία νεαρή ζωγράφο που σκίτσαρε τα αγάλματα στο Αρχαιολογικό Μουσείο. Η εφημερίδα «Τα Νέα» φιλοξένησε το ρεπορτάζ του Δημήτρη Σαπρανίδη, ο οποίος παρακολούθησε τη δίκη και κατέγραψε τους διαλόγους μεταξύ του Γελενίδη και του κατήγορου:
-Έβλεπα τα μνημεία της γήινης τέχνης εις το Αρχαιολογικόν Μουσείον…
-Δεν τα είχατε ξαναδεί;
-Πολλές φορές, αλλά τα ξαναείδα. Οπότε βλέπω και τη μηνύτρια.
-Πώς την είδατε;
-Να ζωγραφίζει. Καθόταν σ’ ένα σκαμνάκι μπροστά σ’ ένα καβαλέτο.
-Και μετά;
-Μετά πλησίασα. Κάθισα από πίσω της και παρακολουθούσα την τέχνη της.
-Μόνο την τέχνη της;
-Και τα χέρια της.
-Μόνο τα χέρια της;
-Και τα πόδια της.
-Αυτά μόνο;
-Δεν ξέρω αν έπεσε το μάτι μου πουθενά αλλού, αλλά αυτά αποτελούν φενάκην δι’ έναν αρχηγόν!
Ο «αρχηγός» μπορεί μόνο να κοιτούσε, αλλά η κοπέλα μάλλον ταράχτηκε. Φώναξε τον φύλακα του μουσείου και μέσα σε λίγα λεπτά έφτασε κι η αστυνομία. Ο Γελενίδης τους είπε επανειλημμένως ότι ήταν αρχηγός κόμματος και δεν μπορούσαν να τον συλλάβουν κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, αλλά οι αστυνομικοί τον αγνόησαν. Εξοργισμένος, μονολογούσε: «Τέτοια πράγματα δεν συμβαίνουν στο διάστημα». Τελικά καταδικάστηκε σε ένα μήνα φυλάκιση με τριετή αναστολή, καθώς είχε ασυλία λόγω της προεκλογικής περιόδου.
Το «Διάγγελμα του Διαπλανητικού Κόμματος»
Ακούραστος, ο Γελενίδης επισκέφθηκε τα γραφεία της εφημερίδας «Τα Νέα», μόλις δέκα μέρες μετά τη δίκη του. Ζήτησε να δημοσιευτεί το διάγγελμα του κόμματός του, στο οποίο ανέφερε μεταξύ άλλων ότι είχε επικοινωνήσει πρώτη φορά με εξωγήινους πριν από τρία χρόνια και έκτοτε βρισκόταν σε τακτική επαφή μαζί τους. Ήταν μάλιστα τόσο σίγουρος για την εγκυρότητα των λεγόμενών του, που ήταν πρόθυμος -όπως έλεγε- να το αποδείξει στη ΝΑΣΑ, το ΝΑΤΟ, τον ΟΗΕ και στα πανεπιστήμια παγκοσμίως. Στο τέλος του διαγγέλματος, ο αρχηγός του «Διαπλανητικού Κόμματος» αποκάλυψε την μυστική του αποστολή. «Ο Καρκίνος, η Λευχαιμία, οι Ρευματισμοί, αι Καρδιοπάθειαι δεν είναι φυσικαί ασθένειαι ενδογενείς, αλλά προκαλούνται έξωθεν δια της επενέργειας ειδικής ακτινοβολίας», έγραφε. Την ακτινοβολία χειριζόταν μία μυστική εγκληματική οργάνωση που είχε απλώσει τα «δίχτυα» της σε όλο τον κόσμο. Δυστυχώς, η οργάνωση ήταν τόσο καλά προφυλαγμένη, που ο Γελενίδης δεν είχε καταφέρει να την εντοπίσει. Ήλπιζε όμως ότι θα τα κατάφερνε.
«Εγώ είμαι η λύτρωσις! Εγώ είμαι η τάξις!»
Ο Γελενίδης και το Διαπλανητικό Κόμμα δεν απασχόλησαν την κοινή γνώμη μέχρι και την 25η Μαΐου του 1965. Έβγαλε διάγγελμα στο οποίο έκανε της εξής δηλώσεις: «Εγώ είμαι η λύτρωσις. Εγώ είμαι η τάξις. Εγώ είμαι ο παλμός της ζωής. Εγώ είμαι ο ρυθμός της ζωής. Εγώ είμαι η απόλυτος αλήθεια. Εγώ είμαι η διαπλανητική ζωή». Υποσχέθηκε ότι στις 30 Μαΐου θα αποκάλυπτε στους γήινους το μνημείο που ανήγειραν προς τιμήν του οι «πέραν της Γης, εις ιλιγγιώδεις αποστάσεις ευρισκόμενοι υπερφυείς οργανισμοί». Ασφαλώς τα αποκαλυπτήρια δεν έγιναν ποτέ. Έκτοτε τα ίχνη του χάθηκαν. Ίσως να εγκαταστάθηκε μόνιμα «πέραν της Γης» με τους «εις ιλιγγιώδεις αποστάσεις ευρισκόμενους υπερφυείς οργανισμούς».
Διαβάστε ακόμα στη Μηχανή του Χρόνου:
Η μυθιστορηματική ζωή του Βαμβακάρη
Οι πίθηκοι που ζωγράφιζαν και αποθεώθηκαν από τους κριτικούς
