Νουβέλες, νουάρ, μυθιστορήματα ποίηση για τις διακοπές και το καλοκαίρι στην πόλη
Διαβάσαμε είκοσι εντελώς διαφορετικά βιβλία και τα προτείνουμε για το καλοκαίρι. Σίγουρα ανάμεσά τους θα βρείτε κάποιο που σας ενδιαφέρει. Σας τα προτείνουμε ανεπιφύλακτα
«Confiteor» του Jaume Cabré, μετάφραση Ευρυβιάδης Σοφός, εκδόσεις Πόλις
Βαρκελώνη, δεκαετία του ’50. Ο νεαρός Αντριά μεγαλώνει ανάμεσα σ’ έναν πατέρα που θέλει να του δώσει μόρφωση αναγεννησιακού ανθρώπου, να τον κάνει γνώστη πολλών γλωσσών, και μια μητέρα που τον προορίζει για την καριέρα δεξιοτέχνη βιολονίστα. Ο Αντριά, ευφυής, μοναχικός και υπάκουος, προσπαθεί να ικανοποιήσει τις υπέρμετρες και αντιφατικές φιλοδοξίες των γονιών του, ώς τη στιγμή που ανακαλύπτει την ύποπτη προέλευση του οικογενειακού πλούτου και άλλα ανομολόγητα μυστικά. Πενήντα χρόνια μετά, ο Αντριά, λίγο πριν χάσει τη μνήμη του, προσπαθεί να ανασυνθέσει την οικογενειακή ιστορία, ενώ γύρω από ένα εκπληκτικό βιολί του 18ου αιώνα διαπλέκονται τραγικά επεισόδια της ευρωπαϊκής ιστορίας, από την Ιερά Εξέταση ώς τη δικτατορία του Φράνκο και τη ναζιστική Γερμανία, με αποκορύφωμα το Άουσβιτς, το απόλυτο κακό. Το Confiteor έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων το βραβείο Κριτικών Serra d’Or 2012, το βραβείο M. Àngels Anglada 2012, το βραβείο La tormenta en un Vaso 2012, το βραβείο Crexells 2012, το βραβείο Courrier International για το καλύτερο ξένο μυθιστόρημα του 2013. Μεταφράστηκε σε δεκαπέντε γλώσσες και σημείωσε παντού ιδιαίτερη εμπορική επιτυχία, πουλώντας πάνω από 1.000.000 αντίτυπα.
Ο αριθμός 11 του Τζόναθαν Κόου, μετάφραση Άλκηστις Τριμπέρη, εκδόσεις Πόλις
Ο Αριθμός 11 είναι ένα μυθιστόρημα για τη μυστική σχέση ανάμεσα στον εσωτερικό μας κόσμο και τον κόσμο που μας περιβάλλει, και για το πώς μας επηρεάζει αυτή η σχέση. Για ό,τι άφησε πίσω του ο πόλεμος και για το τέλος της αθωότητας. Για το πώς κονταροχτυπιούνται η κωμωδία με την πολιτική, αλλά και για το πώς η κωμωδία, μάλλον, κερδίζει. Για τη ζωή σε μια πόλη όπου οι τραπεζίτες χρειάζονται κινηματογράφους στα υπόγειά τους ενώ, στο διπλανό στενό, υπάρχουν άλλοι άνθρωποι που έχουν ανάγκη από τράπεζες τροφίμων για να επιβιώσουν. Ο “Αριθμός 11” συνδέεται με το μυθιστόρημα του Τζόναθαν Κόου “Τι ωραίο πλιάτσικο!” Ο Κόου ξαναπιάνει το νήμα για να μιλήσει για την εποχή μας, αγγίζοντας πτυχές της καθημερινής ζωής που όλοι αντιμετωπίζουμε, φοβόμαστε και απολαμβάνουμε.
Ο άντρας που πέφτει του Νικόλα Σεβαστάκη, εκδόσεις Πόλις
Σπίτια, βιβλιοπωλεία και γραφεία, μικρά λιμάνια και καφενεία. Στον πνιγηρό μικρόκοσμο των επαρχιακών πόλεων αλλά και στο χάος της μεγαλούπολης, άνθρωποι άπιστοι ή αφοσιωμένοι, πρόσωπα φαιδρά ή σοβαρά, άντρες εγκαταλειμμένοι και γυναίκες μοναχικές αντιμετωπίζουν στωικά τα αναπάντεχα ή τα αναμενόμενα του βίου, εξομολογούνται, αμφιβάλλουν, οργίζονται σπανίως. Ο Νικόλας Σεβαστάκης τους παρατηρεί όταν αμφισβητούνται οι βεβαιότητές τους και όταν υπερασπίζονται τις επιλογές τους, εκθέτει τις ανεπάρκειές τους και την ίδια στιγμή τις βλέπει με κατανόηση, ίσως και με οίκτο.Δέκα διηγήματα σε χαμηλούς τόνους, που αιχμαλωτίζουν αναμνήσεις και επεισόδια, επιμένουν στις σημαίνουσες λεπτομέρειες και σχεδιάζουν με εικόνες και φωτοσκιάσεις ένα σύμπαν όπου, παρά τις μικρότητες, θάλλει η ευαισθησία.
Όλο το φως που δε μπορούμε να δούμε του Άντονι Ντορ, μετάφραση Νίνα Μπούρη, εκδόσεις Πατάκη
Η Μαρί Λορ Λεμπλάν ζει με τον πατέρα της στο Παρίσι, σε απόσταση αναπνοής από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, όπου εκείνος εργάζεται ως κλειθροποιός. Στα έξι της χρόνια τυφλώνεται κι ο πατέρας της φτιάχνει την τέλεια μινιατούρα της γειτονιάς τους για να της μάθει τον δρόμο για το σπίτι τους. Όταν εισβάλλουν οι Γερμανοί στη χώρα, τον Ιούνιο του 1940, πατέρας και κόρη φεύγουν για το Σαιν Μαλό, μεταφέροντας ένα επικίνδυνο μυστικό. Ο Βέρνερ Πφέννιχ είναι ένα ορφανό αγόρι από τη Γερμανία που προορίζεται να δουλέψει στο ίδιο ανθρακωρυχείο που σκοτώθηκε ο πατέρας του. Όμως βρίσκει και επιδιορθώνει ένα χαλασμένο ραδιόφωνο και ξαφνικά η ζωή του γεμίζει καινούριες δυνατότητες.
Με φόντο μια Ευρώπη που την καταπίνει σιγά σιγά ο Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος, στην οποία οι ζωές συγκρούονται απρόβλεπτα, το Όλο το φως που δεν μπορούμε να δούμε φωτίζει το πώς, παρά τις αντιξοότητες, οι άνθρωποι προσπαθούν να κάνουν το καλό.
Μικρή ερωτική ιστορία του Ζιλ Λεγκαρντινιέ,μετάφραση Ρίτα Κολαΐτη, εκδόσεις Πατάκη
Για πείτε μου, ποια είναι η μεγαλύτερη ανοησία που έχετε κάνει στη ζωή σας; Η Ζυλί έχει κάνει ένα σωρό. Για παράδειγμα, εκείνη τη φορά που πάσχιζε να φορέσει το πουλόβερ της κουτρουβαλώντας τη σκάλα ή την άλλη που φτιάχνοντας την πρίζα κρατούσε τα καλώδια με τα δόντια της… Και τελευταία, η εμμονή της με τον νεοφερμένο γείτονα, χωρίς καν να τον έχει δει στ’ αλήθεια – εμμονή που της κόστισε το μάγκωμα του χεριού της στο γραμματοκιβώτιό του… Μα ακόμη κι αυτό δεν είναι τίποτα, απολύτως τίποτα, μπρος στα παράλογα πράγματα που θα αποτολμήσει για να πλησιάσει αυτό τον άντρα, του οποίου το μυστικό θέλει να εξιχνιάσει. Απίστευτα επινοητική και συνάμα γοητευμένη απ’ αυτό τον άγνωστο πλάι στον οποίο ζει αλλά για τον οποίον αγνοεί τα πάντα, η Ζυλί θα πάρει τα πιο παραληρηματικά ρίσκα, μέχρις ότου βρει επιτέλους την απάντηση στο ερώτημα που την κατατρύχει: για ποιον κάνουμε τη μεγαλύτερη ανοησία της ζωής μας;
Η υπέροχη φίλη μου της Έλενα Φερράντε, μετάφραση Δήμητρα Δότση, εκδόσεις Πατάκη
Ένα σύγχρονο αριστούργηµα από την πιο δηµοφιλή Ιταλίδα συγγραφέα της εποχής µας. Η Υπέροχη φίλη µου, το πρώτο βιβλίο της Τετραλογίας της Νάπολης, είναι η ιστορία της Έλενας και της Λίλας, µια ιστορία που ξεκινά τη δεκαετία του ’50 µε φόντο µια φτωχογειτονιά της Νάπολης. Η συγγραφέας καταδύεται στην περίπλοκη φύση της φιλίας των δύο κοριτσιών που από έφηβες γίνονται γυναίκες, ακολουθώντας βήµα βήµα την εξέλιξη καθεµιάς ξεχωριστά, τον τρόπο που η µία επηρεάζει την άλλη, τα συναισθήµατα που ανά τις δεκαετίες τις βοηθούν να χτίσουν µια ουσιαστική, ακλόνητη σχέση. Με απαράµιλλο στιλ και αψεγάδιαστη, σχολαστική µατιά η Φερράντε σε µια καθηλωτική αφήγηση ξεδιπλώνει µέσα από την ιστορία µιας φιλίας την ιστορία µιας γειτονιάς, µιας πόλης κι εντέλει ενός έθνους που βιώνει κοσµοϊστορικές αλλαγές µε το πέρασµα των δεκαετιών. ΕΛΕΝΑ ΦΕΡΡΑΝΤΕ είναι το ψευδώνυµο µιας διάσηµης Ιταλίδας συγγραφέως της οποίας η πραγµατική ταυτότητα παραµένει άγνωστη από το 1992.
Η σοδειά του κακού του Ρόμπερτ Γκαλμπρέϊθ, μετάφραση Χρήστος Καψάλης, εκδόσεις Ψυχογιός
Όταν η Ρόμπιν Έλακοτ ανοίγει το μυστηριώδες πακέτο που φτάνει στα χέρια της, τρομοκρατείται καθώς αντικρίζει ένα ακρωτηριασμένο γυναικείο πόδι. Το αφεντικό της, ο ιδιωτικός ντετέκτιβ Κόρμοραν Στράικ, είναι περισσότερο ψύχραιμος. Υπάρχουν τέσσερα άτομα από το παρελθόν του που θα μπορούσαν να ευθύνονται γι’ αυτό και είναι και τα τέσσερα ικανά να διαπράξουν τις πιο βίαιες και άγριες πράξεις. Καθώς η αστυνομία επικεντρώνεται στον δράστη που ο Στράικ θεωρεί τον λιγότερο πιθανό, ο ίδιος και η Ρόμπιν αναλαμβάνουν την υπόθεση και μπαίνουν στους σκοτεινούς και διεστραμμένους κόσμους των τριών άλλων αντρών. Αλλά η βία συνεχίζεται και ο χρόνος είναι αδυσώπητος. Ρόμπερτ Γκαλμπρέϊθ είναι το ψευδώνυμο της Τζ. Κ. Ρόουλινγκ, συγγραφέως της σειράς των βιβλίων του Χάρι Πότερ, καθώς και του μυθιστορήματος ΕΝΑΣ ΞΑΦΝΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ. Ο ΜΕΤΑΞΟΣΚΩΛΗΚΑΣ είναι το δεύτερο βιβλίο στην αστυνομική σειρά με ήρωα τον Κόρμοραν Στράικ, που έγινε δεκτή με εξαιρετικές κριτικές. Η ΣΟΔΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ, το τρίτο βιβλίο της επιτυχημένης σειράς με πρωταγωνιστές τον Κόρμοραν Στράικ και τη δυναμική νεαρή βοηθό του Ρόμπιν Έλακοτ, είναι ένα πανέξυπνο μυθιστόρημα μυστηρίου με απρόβλεπτες ανατροπές, αλλά ταυτόχρονα και η ιστορία ενός άντρα και μιας γυναίκας που συναντιούνται στον δρόμο της προσωπικής και επαγγελματικής ζωής τους.
Λέγε με Κάϊρα του Δημήτρη Στεφανάκη, εκδόσεις Ψυχογιός
Τοπίο αγνώριστο πια η παιδική μου ηλικία με τη φημισμένη ταβέρνα του Ατρέμου και τα θρυλικά Πουτανάδικα να δεσπόζουν πάνω απ’ την παλιά γειτονιά με τα διάσπαρτα σπίτια και τους χωματόδρομους. Ο χρόνος τα πήρε όλα μαζί του κι άφησε μόνο αναμνήσεις: Το μυστήριο της Καΐρας, την ανεκδιήγητη οργάνωση του Μπούλη που θα ανέτρεπε τη Χούντα, τη μορφή του παππού, μυθική, τρυφερή, οικεία. Τόσα χρόνια στρίβω τη γωνία και νομίζω κάθε φορά πως θα ξαναδώ την αλάνα όπου παίζαμε παιδιά κι όχι τις πολυκατοικίες, στα θεμέλια των οποίων αναπαύεται η δόξα των ποδοσφαιρικών αγώνων της Πάνω και Κάτω Γειτονιάς. “Συχνάζανε τότε στην ταβέρνα του παππού μου του Ατρέμου, κι όσες φορές εκείνος δεν τους έπαιρνε στο κυνήγι με το σκουπόξυλο, έμεναν μέχρι αργά, για να συζητήσουν τα ζητήματα της αντίστασης. Μαζεύονταν συνήθως γύρω στις εννιά. Εγώ μέχρι εκείνη την ώρα πάλευα ακόμα τα μαθήματά μου είχα πιάσει την πιο ζεστή γωνιά δίπλα στο μεγάλο τζάκι, την «Μπέμπα» όπως το έλεγε ο παππούς, ξέροντας πως σε λίγο θα κατέφθανε η μητέρα μου και θα άρχιζε πάλι να φωνάζει πάνω από το κεφάλι μου. «Ο Θεός μού έστειλε τρεις γιους. Οι δύο πρώτοι ούτε κατάλαβα πότε μεγάλωσαν. Ο τρίτος όμως με έχει ψήσει. Αυτά τα μαθήματά του…»
Λάιλα της Μέριλιν Ρόμπινσον, μετάφραση Κατερίνα Σχινά, εκδόσεις Μεταίχμιο
Η αμερικανίδα Μέριλιν Ρόμπινσον, μία από τις σημαντικότερες συγγραφείς της εποχής μας, μας χαρίζει την αξέχαστη ιστορία ενηλικίωσης ενός κοριτσιού που μεγαλώνει στο περιθώριο της κοινωνίας μες στον φόβο και το δέος, τα χρόνια της μεγάλης ύφεσης της αμερικανικής οικονομίας τη δεκαετία του 1920. Η Λάιλα, άστεγη και μόνη, αφού έχει περιπλανηθεί επί χρόνια στην ύπαιθρο, μπαίνει στην εκκλησία μιας μικρής πόλης της Αϊόβα για να βρει καταφύγιο από τη βροχή. Αυτή θα είναι η αφορμή για να γεννηθούν ένας έρωτας και μια αναζήτηση που θα της αλλάξουν τη ζωή. Αφού παντρευτεί τον ιερέα της εκκλησίας και βρεθεί σε ασφαλές και προστατευμένο περιβάλλον, θα ξεκινήσει να αναζητά το νόημα των δύσκολων χρόνων της ύπαρξής της. Ένα βιβλίο για τον έρωτα που έρχεται όταν πια σε έχει σημαδέψει η ζωή, ένα βιβλίο για την πίστη, αλλά και για όλα αυτά που δεν μπορούν να εκφραστούν με λέξεις, όσο βαθιά κι αν τα νιώθουμε. Η αθεολόγητη Λάιλα έχει καταλάβει το κύριο, πως όλα αυτά τα περίπλοκα περί αιωνιότητας και αιώνιας ζωής αποτελούν ουσιαστικά έκφραση της προσδοκίας για μια ζωή και έναν κόσμο δικαιοσύνης, καταλλαγής και αγάπης. Αυτή είναι και η κύρια υπόσχεση του Θεού, θα πρόσθετε μάλλον ο πάστορας. Για την ώρα η ζωή τραβάει τον δρόμο της.
Ο αχός της εποχής του Τζούλιαν Μπαρνς, μετάφραση Θωμάς Σκάσσης, εκδόσεις Μεταίχμιο
Μάιος του 1937. Ένας τριαντάρης περιμένει δίπλα στον ανελκυστήρα μιας πολυκατοικίας του Λένινγκραντ. Περιμένει όλη τη νύχτα ότι ανά πάσα στιγμή θα τον οδηγήσουν στο Αρχηγείο της Υπηρεσίας Κρατικής Ασφάλειας. Καμιά από τις διασημότητες που γνώρισε την περασμένη δεκαετία δεν μπορεί τώρα να του φανεί χρήσιμη. Και ελάχιστοι από όσους οδηγούνται στο Αρχηγείο επιστρέφουν. Αυτή είναι η αφετηρία του νέου αριστουργηματικού μυθιστορήματος του Μπαρνς, μια ιστορία για τη σύγκρουση ζωής και τέχνης, το θάρρος, τη δειλία, και τον πόνο του αναπόφευκτου συμβιβασμού. Το βιβλίο αναφέρεται στη ζωή, το έργο του Ντμίτρι Σοστακόβιτς καθώς και στη σύγκρουσή του με το σταλινικό καθεστώς. Ο αχός” είναι ο αχός της Σοβιετικής εποχής του Στάλιν, που ως ένα βαθμό συνεχίστηκε και στην εποχή του Χρουστσόφ. Αυτή η εποχή φαίνεται να ενδιαφέρει τον συγγραφέα και πώς αυτή επηρέασε έναν καταξιωμένο συνθέτη, τον Ντμίτρι Ντμιετρίεβιτς Σοστακόβιτς. Θέμα είναι η μουσική δημιουργία του συνθέτη και η σχέση του με το ανελεύθερο, τρομοκρατικό, προσωποπαγές καθεστώς της Σταλινοκρατίας. Ένα καθεστώς (που ξέρουμε βέβαια από πληθώρα άλλων έργων), που τη μια στιγμή αποκηρύσσει ένα έργο ή ένα πρόσωπο και την άλλη στιγμή μπορεί να το αποθεώνει ή το αντίθετο.
Ολιβερ Σακς “Εν κινήσει: Μια ζωή”, μετάφραση Ευαγγελία Μόσχου, εκδόσεις Ροπή
Η αποκαλυπτική αυτοβιογραφία του Όλιβερ Σακς, με τίτλο “Εν κινήσει: Μια ζωή”, είναι ένα εντυπωσιακό βιβλίο, γραμμένο από έναν κορυφαίο νευρολόγο. Είναι ειλικρινές, διαυγές, παθιασμένο, αστείο, ανθρωπιστικό και ανθρώπινο (καθώς και λίγο εξωγήινο). Με πάθος, αιχμηρό πνεύμα και αμείωτη χάρη, ο ποιητής της επιστήμης που ήθελε να ζήσει με πάθος την πορεία του προς το θάνατο αφηγείται την ιστορία του και τους σημαντικότερους σταθμούς της ζωής του. Η συναρπαστική διαδρομή του περιλαμβάνει πειραματισμούς με ψυχοτρόπα, μηχανές μεγάλου κυβισμού, καμποσες παραλίγο συναντήσεις με τον θάνατο, και μια λαμπρή καριέρα στη νευρολογία. “Αυτό το παιδί θα πάει μπροστά αν δεν το παρακάνει», έγραψε ένας διορατικός δάσκαλος στον έλεγχο του δωδεκάχρονου Όλιβερ Σακς. Στη μετέπειτα ζωή του, ο Σακς δεν σταμάτησε ποτέ να ξεπερνάει τα όρια. Το Εν κινήσει: Μια ζωή είναι εμποτισμένο με μια ασίγαστη ενεργητικότητά που γίνεται φανερή από τις πρώτες κιόλας σελίδες, στις οποίες ο Σακς αφηγείται τη νεανική εμμονή του με τις μοτοσικλέτες και την ταχύτητα.
Porcelain του Moby, μετάφραση, Αφροδίτη Γεωργάλιου, εκδόσεις Ροπή
Η συναρπαστική αυτοβιογραφία του Moby με τίτλο Porcelain κυκλοφορεί στη νέα σειρά «Voices & Echoes» των εκδόσεων ΡΟΠΗ. Μια ιστορία με παράξενους αντιήρωες, μεταμεσονύχτια ρέιβ πάρτι σε εγκαταλελειμμένες αποθήκες, αδιέξοδες ερωτικές σχέσεις, με φόντο την ερειπωμένη, επικίνδυνη και τόσο γοητευτική Νέα Υόρκη της δεκαετίας του 1990. Πρόκειται για το χρονικό μιας πόλης και μιας εποχής. Ειλικρινές, αστείο, αλλά και ωμό ταυτόχρονα, το Porcelain αποτελεί μια απολαυστική αφήγηση. “Ένιωθα λίγο σαν παππούς λέγοντας ιστορίες για τις παλιές καλές απροσάρμοστες εποχές της Νέας Υόρκης πριν η πόλη βυθιστεί στον χαοτικό πλούτο. Και αφού διηγήθηκα μερικές ιστορίες, κάποιος είπε «πρέπει να γράψεις βιβλίο εσύ». Έτσι κι έκανα. Το Porcelain είναι ένα βιβλίο για τη ζωή μου από το 1989 μέχρι το 1999, αλλά είναι επίσης ένα βιβλίο για τη Νέα Υόρκη και τη μετάλλαξη της από κατακερματισμένη, αμαρτωλή πόλη στην αλλόκοτη και εξωπραγματικά ακριβή πόλη που είναι σήμερα”. Το Porcelain επίσης περιγράφει την αντεργκράουντ χιπ χοπ και χάουζ σκηνή του τέλους της δεκαετίας του 1980 και τη γέννηση της γενιάς των κλαμπ και του ρέιβ.
ΓΚΑΜΠΟ των Óscar Pantoja , Miguel Bustos , Felipe Camargo Rojas, Tatiana Córdoba, εκδόσεις Ίκαρος
Tο πρώτο graphic novel για τη ζωή του δημοφιλούς Κολομβιανού συγγραφέα θα μας ταξιδέψει σε διαφορετικές περιόδους της ζωής του, το γάμο του με τη Μερσέδες, την απονομή του βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας στην Στοκχόλμη και την καθιέρωσή του ως συγγραφέα παγκόσμιας αναγνώρισης από αναγνώστες και κριτικούς με το μυθιστόρημα «100 χρόνια μοναξιά». Το 1965 αρχίζει να γράφει το αριστούργημά του «Εκατό χρόνια μοναξιά», που θα κυκλοφορήσει το 1967 και θα του χαρίσει την παγκόσμια αναγνώριση. Το μυθιστόρημα αυτό αποτελεί το χρονικό ενός φανταστικού χωριού, του Μακόντο, χτισμένου στις όχθες ενός ποταμού, κάπου στα βόρεια παράλια της Κολομβίας. Στους 14 μήνες που χρειάστηκαν για να ολοκληρώσει τα «Εκατό χρόνια μοναξιάς» η οικογένεια Μάρκες πέρασε στιγμές απόλυτης ένδειας, βγάζοντας στο σφυρί σχεδόν τα πάντα, ακόμη και το πιστολάκι για τα μαλλιά. Άξιζε τον κόπο, θα λέγαμε, καθώς μέσα σε μία νύχτα άλλαξε τη ζωή του συγγραφέα και της οικογένειάς του. Από τη στιγμή της έκδοσής του γνώρισε κριτική αποδοχή και μεγάλη εμπορική επιτυχία. Οι πωλήσεις του βιβλίου έχουν ξεπεράσει τα 30 εκατομμύρια αντίτυπα μέχρι σήμερα.
Σταθμός Έντεκα της Έμιλι Μαντέλ, μετάφραση Βάσια Τζανακάρη, εκδόσεις Ίκαρος
Μια χιονισμένη νύχτα, ο Άρθουρ Λιάντερ, διάσημος ηθοποιός του Χόλιγουντ, παθαίνει καρδιακή προσβολή πάνω στη σκηνή κατά τη διάρκεια μιας παράστασης του Βασιλιά Ληρ. Ο Τζιβαν Σόντρι, ένας νεαρός παπαράτσι που σπουδάζει νοσηλευτική, βρίσκεται στο κοινό και σπεύδει να βοηθήσει, υπό το βλέμμα μιας οχτάχρονης ηθοποιού, της Κίρστεν Ρεϊμόντ. Όμως παρά τις προσπάθειές του, ο Άρθουρ καταλήγει νεκρός. Καθώς ο Τζίβαν γυρίζει σπίτι διασχίζοντας το χιονισμένο Τορόντο, πληροφορείται ότι έχει ξεσπάσει μια θανατηφόρα γρίπη που εξαπλώνεται ραγδαία. Αποφασίζει να οχυρωθεί στο διαμέρισμα του αδερφού του, σε ένα ουρανοξύστη, απ’ όπου παρατηρεί τον κόσμο, όπως τον ήξερε, να καταρρέει. Είκοσι χρόνια αργότερα, η Κίρστεν είναι ηθοποιός στην Περιπλανώμενη Συμφωνία, μια ομάδα ηθοποιών και μουσικών που ταξιδεύει στους οικισμούς του αλλαγμένου πια κόσμου, ανεβάζοντας Σαίξπηρ και παίζοντας μουσική. Ο Σταθμός Έντεκα είναι ένα υποβλητικό δυστοπικό μυθιστόρημα, σκοτεινό και ελεγειακό μα συνάμα λαμπερό και αισιόδοξο. Ένα μυθιστόρημα για την τέχνη, τη νοσταλγία, τους ανθρώπους που μας σημαδεύουν και την ομορφιά του κόσμου που μας περιβάλλει.
Αναβρασμός του Χανς Μάρκους Έντσεσμπέργκερ,μετάφραση Σπύρος Μοσκόβου, εκδόσεις Εστία
«Θυμάμαι όμως μια συγκέντρωση-μαμούθ στην Πλατεία της Επανάστασης. Σε τέτοιες εμφανίσεις ο Κάστρο χαϊδεύει πάντα τα διάφορα μικρόφωνα που έχουν στηθεί μπροστά του, καθώς με την ευρυμάθειά του διδάσκει τον λαό για τα μέσα εξόντωσης των εντόμων, για την ψυχιατρική ή τα πλεονεκτήματα της πυρηνικής ενέργειας. Στο νησί υπάρχει μόνο ένας εμπειρογνώμονας, ο ίδιος. Αυτό το απόγευμα όμως έχει δηλωθεί ως ειδήμων επί της γενετικής και της γαλακτοβιομηχανίας. Ο λόγος του διαρκεί, ως είθισται, ώρες ολόκληρες. Από τον αυτοβιογραφικό «Αναβρασμό» (Εστία, 2016) και τη διεισδυτική ματιά του «έμπειρου ταξιδιώτη» Χανς Μάγκνους Εντσενσμπέργερ, ο οποίος περιγράφει με γλαφυρό τρόπο τα όσα έζησε και είδε στη Σοβιετική Ένωση και στην Κούβα τη δεκαετία του ’60.
«Ο τέταρτος τοίχος» του Σορζ Σαλαντόν,μετάφραση Λίνα Σιπητάνου, εκδόσεις Εστία
«Η ιδέα του Σαμ ήταν ωραία και τρελή: να ανεβάσει την Αντιγόνη του Ζαν Ανούιγ στη Βηρυτό. Να κλέψει δυο ώρες απ’ τον πόλεμο, παίρνοντας από κάθε στρατόπεδο ένα γιο ή μια κόρη για να τους κάνει ηθοποιούς. Ύστερα να συγκεντρώσει αυτούς τους εχθρούς πάνω σε μια πρόχειρη σκηνή, κάτι ανάμεσα σε κατεστραμμένη αυλή και ρημαγμένο κήπο.
Ο Σαμουήλ ήταν Έλληνας. Και Εβραίος. Αδερφός μου κατά κάποιον τρόπο. Μια μέρα μου ζήτησε να πάρω μέρος σ’ αυτή την ποιητική ανακωχή. Μ’ έβαλε να το υποσχεθώ, εμένα, ένα θεατράνθρωπο της πλάκας. Και του είπα ναι. Πήγα στη Βηρυτό, στις 10 Φεβρουαρίου 1982, με το χέρι απλωμένο στην ειρήνη. Πριν ο πόλεμος μου απλώσει βάναυσα το δικό του…» Ο Σορζ Σαλαντόν (το Σορζ, παιδικό του ψευδώνυμο· το πραγματικό είναι Ζορζ), Γάλλος δημοσιογράφος και συγγραφέας, γεννήθηκε το 1952 στην Τύνιδα. Ρεπόρτερ και στη συνέχεια βοηθός αρχισυντάκτη στην εφημερίδα Libération (1973-2007). Το 1988 του απονεμήθηκε το βραβείο Albert-Londres για τα ρεπορτάζ του για τη Βόρεια Ιρλανδία και τη δίκη του Κλάους Μπάρμπι.
Υποταγή του Μισέλ Ουελμπέκ, μετάφραση Λίνα Σιπητάνου, εκδόσεις Εστία
«Είναι η υποταγή», είπε απαλά ο Ρεντιζέ. «Η ανατρεπτική και απλή ιδέα, που ως τότε δεν είχε ποτέ εκφραστεί με τόση δύναμη, ότι το απόγειο της ανθρώπινης ευτυχίας έγκειται στην απόλυτη υποταγή. Πρόκειται για μια ιδέα που θα δίσταζα να παρουσιάσω στους ομόθρησκούς μου, που ίσως να την έκριναν βλάσφημη, όμως για μένα υπάρχει μια σχέση μεταξύ της απόλυτης υποταγής της γυναίκας στον άντρα, όπως την περιγράφει η Ιστορία της Ο, και της υποταγής του ανθρώπου στον Θεό, όπως τη θεωρεί το ισλάμ».Σε μια Γαλλία αρκετά κοντινή στη σημερινή, ένας άντρας ακολουθεί πανεπιστημιακή καριέρα. Η διδασκαλία τον ενδιαφέρει ελάχιστα, προσδοκά μια βαρετή αλλά ήρεμη ζωή, μακριά από τα μεγάλα ιστορικά δρώμενα. Ωστόσο, οι δυνάμεις που δρουν στη χώρα έχουν διασπάσει το πολιτικό σύστημα, επιφέροντας τελικά την κατάρρευσή του. Αυτή η ενδόρρηξη χωρίς αναταράξεις, χωρίς αληθινή επανάσταση, εξελίσσεται σαν εφιάλτης. Το ταλέντο του συγγραφέα, η οραματική του δύναμη, μας παρασύρουν σε ένα αμφίσημο και ολισθηρό έδαφος· το βλέμμα του στον γηράσκοντα πολιτισμό μας κάνει να συνυπάρχουν σε αυτό το μυθιστόρημα ποιητικές διοράσεις, κωμικές σκηνές και μια μοιρολατρική μελαγχολία. Ένας συναρπαστικός πολιτικός και ηθικός μύθος.
Πάτι και Ρόμπερτ της Πάτι Σμιθ, μετάφραση Αλέξης Καλοφωλιάς, εκδόσεις Κέδρος
΄Ενα σαγηνευτικό και εκφραστικό χρονικό της μποέμικης και στιλάτης Νέας Υόρκης του τέλους του ’60 και των αρχών του ’70. Το καλοκαίρι που πέθανε ο Κολτρέιν, το καλοκαίρι της αγάπης και των ταραχών. Μια τυχαία συνάντηση στο Μπρούκλιν οδηγεί δύο νέους στο μονοπάτι της τέχνης, της αφοσίωσης και της μύησης. Η Πάτι Σμιθ θα γίνει ποιήτρια και μουσικός και ο Ρόμπερτ Μέιπλθορπ θα διοχετεύσει το ακραία προκλητικό στιλ του στην τέχνη της φωτογραφίας. Ενωμένοι με τα δεσμά της αθωότητας και του ενθουσιασμού διασχίζουν τη Νέα Υόρκη από το Κόνι Άιλαντ μέχρι την 42η Οδό. Το 1969 το ζευγάρι καταλύει στο περίφημο Hotel Chelsea. Είναι μια εποχή έντονης ευαισθητοποίησης. Ο κόσμος της ποίησης, του ροκ εν ρολ, της τέχνης και της σεξουαλικής απελευθέρωσης εκρήγνυται. Το βιβλίο δεν αποτελεί απλώς την αυτοβιογραφία της Patti Smith. Γραμμένο με μυθιστορηματικό τρόπο, ξεκινάει ως ιστορία αγάπης και τελειώνει ως ελεγεία, ένας χαιρετισμός προς τη Νέα Υόρκη του τέλους της δεκαετίας του ’60 και των αρχών του ’70. Είναι όμως και το χρονικό της ανόδου δύο νεαρών άσημων καλλιτεχνών, το πρελούδιο της επιτυχίας τους.
Μπέττυ του Ζορζ Σιμενόν, μετάφραση Αργυρώ Μακάρωφ, εκδόσεις Άγρα
Θυμόταν το αυτοκίνητο, το μαλακό και δροσερό δέρμα των καθισμάτων, τη βροχή στο παρμπρίζ και τα θαμπωμένα τζάμια όπου έκανε μηχανικά διάφορα σχήματα με την άκρη του δαχτύλου της. Ξανάφερνε στο νου της την πόλη, τα φώτα που συρρικνώνονταν σε κάθε σταγόνα νερού, μετά τους φάρους των αυτοκινήτων, στον αυτοκινητόδρομο. Θα μπορούσε να διηγηθεί με την παραμικρότερη λεπτομέρεια, σαν να βρισκόταν μπροστά σ’ έναν ανακριτή ή σ’ έναν γιατρό, όλα όσα συνέβησαν από τότε. Η ΜΠΕΤΤΥ έχει διαλύσει τη συμβιβασμένη ζωή της, σχεδόν προκαλώντας την καταστροφή της. Βυθίζεται σ’ ένα τραγικό ξόδεμα με αλκοόλ και τυχαίους άντρες. Χάνει τον εαυτό της σε ένα παιχνίδι ορίων. Ώσπου μια ώριμη, γοητευτική γυναίκα, η Λωρ, την περιμαζεύει μια νύχτα σ’ ένα επαρχιακό εστιατόριο, κι αρχίζει μεταξύ τους μια παράξενη σχέση φροντίδας και εξάρτησης…Η Μπέττυ είναι από τα ωραιότερα «ψυχολογικά – σκληρά» μυθιστορήματα του Σιμενόν, όπως ο ίδιος τα αποκαλούσε. Ο μεγάλος σκηνοθέτης του γαλλικού σινεμά Claude Chabrol γύρισε μια από τις καλύτερες ταινίες του με βάση το βιβλίο, με τη Marie Trintignant και τη Stéphane Audran στους κεντρικούς ρόλους, το 1992.
Το μάθημα της μουσικής του Πασκάλ Κινιάρ,μετάφραση Γιάννης Κατσάνος, εκδόσεις Μελάνι
Το Μάθημα μουσικής του Πασκάλ Κινιάρ κινείται ανάμεσα στο μυθιστόρημα και το δοκίμιο, αναζητώντας την χαμένη ηχητική πατρίδα μας. Γιατί υπάρχουν τόσο λίγες γυναίκες που γράφουν μουσική; αναρωτιέται ο Κινιάρ. Ίσως επειδή τα αγόρια στην εφηβεία αναγκάζονται να αλλάξουν δέρμα σαν το φίδι, να χάσουν τη φωνή τους, μαζί και την παιδικότητά τους. Το “σπάσιμο” της φωνής, η απώλεια των σοπράνο τόνων του παιδιού, δημιουργούν ένα κενό και μια ανάγκη επιστροφής όχι μόνο στον οικείο ήχο αλλά και στα συναισθήματα που κρύβονται μέσα του. Κι αναπαράγουν – ή έστω προσπαθούν – τον ήχο αυτό, που εμπεριέχει το παιδί και τη μητέρα, αντικαθιστώντας τη φωνή τους με όργανα μουσικά. Και μετατρέπονται σε ανθρώπινα πλάσματα με δύο φωνές. Ο συγγαρφέας Πασκάλ Κινιάρ έχει συγγράψει δοκίμια για την αρχαία λογοτεχνία και τη μουσική καθώς και μυθιστορήματα. Έχει βραβευθεί με το βραβείο Γκονκούρ για το βιβλίο του, Οι περιπλανώμενες σκιές. Δημιουργός της ταινίας Όλα τα πρωινά του κόσμου, καθώς και σεναριογράφος της ιδιαίτερης ταινίας του Τζουζέπε Τορνατόρε, Μια απλή διατύπωση.
Ο κατάδεσμος του Θωμά Κοροβίνη, εκδόσεις Άγρα
Ο Κατάδεσμος είναι ο σπαρταριστός μονόλογος μιας γυναίκας απ’ τη Θεσσαλονίκη, που ύστερα από αρκετές δεκαετίες τυραννικής έγγαμης ζωής εκρήγνυται σ’ ένα σπαρακτικό και σαρκαστικό ξέσπασμα, στήνοντας απέναντί της τον σύζυγό της, στην προσωπικότητα του οποίου αποδίδει τα χειρότερα αντρικά ελαττώματα καθώς και ποικίλες άλλες παραδοξότητες. Στο λόγο της Ζηνοβίας, που έχει ύφος αποτροπιαστικό ενώ παράλληλα λειτουργεί ως αυτοκάθαρση, σκιαγραφείται στην ακραία της εκδοχή η χειρότερη εικόνα του σύγχρονου Έλληνα μέσα από συμβιβασμούς, ιδιοτελείς επιλογές, φαλλοκρατικές εμμονές, ακραίες ερωτικές προτιμήσεις και μια απόλυτα αμοραλιστική συμπεριφορά.
“Ως πότε θα μας δουλεύεις; Κάνεις και τον άνεργο, το διαλαλείς, “είμαι θύμα της κρίσης”. Ποιάς κρίσης θύμα, βρε θύτη άκριτε; Που δεν είσαι και άνεργος. Άεργος είσαι και ήσουν μια ζωή, χαραμοφαγά. Μουνί κλαμένο! Ε, μουνί κλαμένο. Ξεχαρβαλωμένη καπότα, ψωλόμυαλε τενεκέ. Μαρτύρησα στα χέρια σου, αλητόπουστα. Και τί λες μέσα σου τώρα δα; “Και πού είσαι ακόμα!” θα λες. Αμ δε! Όχι! Δε θα σου περάσει, ζωντόβολο. Έφαγες πολλούς κι εμένα, τύραννε άσπλαχνε, μα θα το βρεις από μένα, θα το βρεις άσχημα, όχι απ’ το Θεό, απ’ τα χέρια μου, αναίμακτε δολοφόνε”….
