Ο Τάκης Φύσσας έζησε το επος της Πορτογαλίας ως παίκτης μιλάει, μεταξύ άλλων, για στιγμές του θριάμβου, τον Ρεχάγκελ, αλλά και την επίσκεψη Καραμανλή
Ο Τάκης Φύσσσας έζησε το επος της Πορτογαλίας ως παίκτης και σε συνέντευξή του στο Sport24 μιλάει, μεταξύ άλλων, για στιγμές του θριάμβου, τον Ρεχάγκελ, την επίσκεψη του τότε πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή στο ξενοδοχείο, ενώ απαντά στην κριτική περί «καταστροφικού ποδοσφαίρου»
Για τον Ρεχάγκελ
“Απίστευτος. Μπορεί η προπόνηση του να μην ήταν αυτό που λέμε η σούπερ-μοντέρνα, αλλά ήταν έξυπνος και αγωνιστικά μας προετοίμαζε άριστα. Το μεγάλο του ατού πάντως και εκείνο που μας έδωσε απίστευτη ώθηση και εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του ήταν το γεγονός πως δεν τον επηρέαζε τίποτα. Ήρθε στην Ελλάδα και δε μπήκε ποτέ στη νοοτροπία μας, δεν έκανε παιχνίδια με τα ΜΜΕ, δεν ασχολήθηκε με το τι γραφόταν στις εφημερίδες, ούτε με το τι έλεγε ο κάθε παράγοντας εντός και εκτός ομάδας. Ήταν ένα μεγάλο όνομα που θα έκανε σωστά και λάθη, αλλά θα ήταν δικά του. Κανενός άλλου. Μπορεί να αδίκησε κάποια παιδιά και να μην τα πήρε στην ομάδα, όμως δεν του υπέδειξε κανείς ποιον να πάρει και γιατί. Πολύ σημαντικό αυτό, για έναν παίκτη να το βλέπει”.
Τι ζητήσαμε από τον Καραμανλή
Μέρες πριν τον τελικό, ήρθε ο Καραμανλής τότε στο ξενοδοχείο και μας είπε «είστε ήδη επιτυχημένοι, αλλά αν το πάρετε κιόλας ζητήστε μου ότι θέλετε» και ο Γκαγκάτσης μας είχε πει πάνω-κάτω τα ίδια και εμείς, φυσικά για να αστειευτούμε, αρχίσαμε να λέμε παλαβά. “Εγώ θέλω την Ακρόπολη”, έλεγε ο ένας, “εγώ θα ζητήσω το Ζάππειο” έλεγε ο άλλος, ένας τρίτος ήθελε τη Βουλή και τέτοια. Και γελάγαμε. Να μιλήσω σοβαρά τώρα, για να τα λέμε όλα. Ως πρωταθλητές Ευρώπης πήραμε πολλή αγάπη, αλλά πήραμε και πολλά χρήματα. Αμειφθήκαμε πολύ καλά. Αυτά όμως είναι χρήματα και μπορεί να φύγουν στο πέρασμα των ετών. Αυτό που μένει είναι η αγάπη του κόσμου και η καταξίωση”.
Οι κατηγορίες για «καταστροφικό ποδόσφαιρο»
“Τι να πω; Μα εμάς αυτή η αμφισβήτηση που τη βιώσαμε και εντός Ελλάδας, όχι μόνο στο εξωτερικό, μας πείσμωσε. Τα ακούγαμε και τα διαβάζαμε όλα και χωρίς να πούμε τίποτα πριν το τουρνουά, πωρωθήκαμε και είπαμε πάμε να τους δείξουμε ποιοι είμαστε. Και το δείξαμε. Και ήταν άδικη εκείνη η κριτική και ατομικά και συνολικά. Δηλαδή χωρίς να θέλω να προσβάλω κανένα σήμερα, δεν συγκρίνω εποχές, αλλά υπάρχει τώρα Ζαγοράκης, υπάρχει Μπασινάς, υπάρχει Σεϊταρίδης; Αναφέρω μόνο λίγους. Είχαμε παίκτες με τρομερή ψυχή, με καρύδια”.
«Ακόμη προσπαθώ να κόψω τον Χοακίν»
Ο Τάκη Φύσσας αναφέρεται και στο καθοριστικό παιγνίδι με την Ισπανία: «Γράψε και για τον Χοακίν (σσ επιθετικος της Ισπανίας) που ακόμη προσπαθώ να τον κόψω (γέλια). Πήρα τη φανέλα του σπίτι μου να τον θυμάμαι. Τι είχα τραβήξει τότε. Με διέλυσε. Φοβερός»
Το λες ειρωνικά; “Όχι καθόλου. Ειλικρινά ήταν εξαιρετικός. Το Γιούρο πήραμε και με ρωτούσαν μετά “Τι έγινε ρε Τάκη με τον Χοακίν”; Τι να γίνει δηλαδή. Θα κρυφτώ ή θα ντραπώ να το πω”;
Δε σας κλόνισαν τέτοιες καταστάσεις μέσα στα ματς με παίκτες παγκόσμιας κλάσης; Δεν είναι και απλό.
“Σίγουρα, αλλά και εμείς κάτι αξίζαμε. Και με κάθε νίκη αποδεικνύαμε στον εαυτό μας, στο έθνος, σε όλον τον κόσμο, ότι μπορούμε. Στο λέω και το τονίζω. Οι παίκτες του 2004 είχαν άντερα. Μην το υποτιμάς αυτό. Αν εξαιρέσουμε το ματς με τη Ρωσία όπου πάθαμε “κοκομπλόκο” και ζοριστήκαμε υπερβολικά, άλλη δύσκολη στιγμή δεν είχαμε μέσα στο γήπεδο. Με το ζόρι τρώγαμε γκολ. Όσο δε χάνεις είσαι πάντα καλά και με αυτοσυγκέντρωση. Καλά, όταν παίρναμε κεφάλι στο σκορ, άστο, δε γύριζε το ματς με τίποτα. Κοροϊδεύανε το 1-0 κάποιοι. Αλήθεια; Είναι μαγκιά φίλε να νικάς με 1-0, να μη στο γυρίζει ο αντίπαλος”.
