fouit.gr: Οι Journalists Acting μια ομάδα εθελοντών δημοσιογράφων που έβαλαν ένα στόχο, ακριβώς δύο χρόνια πριν, να δημιουργήσουν 10 βιβλιοθήκες σε απομακρυσμένες περιοχές μέσα σε δύο χρόνια. Και τα κατάφεραν, ξεκινώντας από την πρώτη στην Κρανία Γρεβενών και φτάνοντας μέχρι τη δέκατη στα Κορέστια που θα εγκαινιαστεί το προσεχές Σάββατο 9 Ιουλίου.
Δείτε παρακάτω ποιοι είναι αυτοί οι υπέροχοι “Δημοσιογράφοι σε Δράση”.
ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ
Οι δημοσιογράφοι εθελοντές του Δικτύου ¨Journalists Acting¨ πιστεύουμε ότι το μέλλον διαμορφώνεται από τις σημερινές μας πράξεις. Κι ότι η καθεμία και ο καθένας από εμάς έχει τη δυνατότητα να προκαλέσει σήμερα μια μικρή, αλλά δυνατή αλλαγή, που μπορεί να επηρεάσει θετικά τη ζωή πολλών ανθρώπων -ή έστω και μόνο ενός.
Πιστεύουμε σε αυτό που κάποτε είχε πει ο Albert Einstein, ότι “είναι υποχρέωση κάθε ανθρώπου να δώσει πίσω στον κόσμο τουλάχιστον το ισοδύναμο αυτού που έχει πάρει”.
Για αυτό και κινητοποιούμαστε, προκειμένου να επιστρέψουμε στη χώρα μας τις πολλές δυνατότητες, που μας δίνουν οι σπουδές και το επάγγελμά μας.
Επενδύοντας προσωπικό χρόνο και μεράκι, ξεκινάμε από το 2014 να σχεδιάζουμε και να υλοποιούμε μια σειρά από πρωτοβουλίες κοινωνικού χαρακτήρα διετούς διάρκειας, που πιστεύουμε ότι μπορούν να προκαλέσουν τις μικρές, δυνατές αλλαγές, που τόσο χρειάζεται η χώρα μας.
Για να το πετύχουμε αυτό, αναζητούμε και πετυχαίνουμε τη στήριξη και τις χορηγίες εταιρειών, φορέων και πολιτών, οι οποίοι προσφέρουν τα προϊόντα και τις υπηρεσίες τους απευθείας στους ωφελούμενους.
Αυτό είναι το όραμά μας. Και στη διαδρομή αυτή, χρειαζόμαστε και τη δική σου στήριξη. Ο κόσμος δεν αλλάζει. Εμείς αλλάζουμε τον κόσμο!
Η ΠΡΩΤΗ ΔΡΑΣΗ | ΟΙ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ
Η Κυριακή είναι 14 χρονών. Αν την ρωτήσεις τι θέλει να γίνει όταν μεγαλώσει, σού λέει με βεβαιότητα: “αστροφυσικός”. Καθημερινά, η Κυριακή παίρνει το λεωφορείο και διανύει 35 χιλιόμετρα, συχνά σε πολύ κακές καιρικές συνθήκες, προκειμένου να πάει στο σχολείο. Το μικρό χωριό όπου κατοικεί, κοντά στα σύνορα, δεν έχει γυμνάσιο.
Το Σάββατο, που έχει ελεύθερο χρόνο, κάνει την ίδια διαδρομή, προκειμένου να κατέβει στη βιβλιοθήκη “της μεγάλης πόλης” για να διαβάσει βιβλία εκτός σχολικής ύλης ή να αναζητήσει πληροφορίες για το όνειρό της στο Διαδίκτυο. Τόσο πολύ λαχταράει να μάθει, που ο λίγος ελεύθερος χρόνος της μετατρέπεται σε διαδρομή με το λεωφορείο.
Η Κυριακή δεν είναι η μόνη.
Εκατοντάδες παιδιά εν έτει 2014, βιώνουν αντίστοιχες καταστάσεις. Γνωρίσαμε πολλές “Κυριακές” στη διαδρομή μας. Τα μάτια μας συνάντησαν παιδικά βλέμματα γεμάτα φως και δίψα. Παιδιά που ελπίζουν, επιθυμούν και έχουν δικαιώματα.
Πιστεύουμε ότι όλα τα παιδιά πρέπει να έχουν πρόσβαση στη γνώση -χωρίς να χρειάζεται να πάρουν το λεωφορείο και να διανύσουν χιλιόμετρα για να την αποκτήσουν- δίπλα στο σπίτι τους.
Αυτά τα βλέμματα ήταν η έμπνευσή μας για την πρώτη μας δράση και τα χαμόγελα που ελπίζουμε να δούμε, η ανταμοιβή μας.
Αφού εργαστήκαμε σχεδιάζοντας τους βασικούς άξονες, θέσαμε το στόχο: Τη δημιουργία 10 παιδικών και νεανικών βιβλιοθηκών σε ακριτικές ή απομακρυσμένες, απομονωμένες ή περιθωριοποιημένες περιοχές της Ελλάδας.
Σκοπός μας, να ολοκληρωθούν μέχρι το τέλος του 2015. Υπολογίζουμε ότι περισσότερα από 800 παιδιά διάφορων ηλικιών, θα αποκτήσουν πιο άμεση πρόσβαση στη γνώση. Μαζί τους, οι γονείς τους, αλλά και εκατοντάδες παιδιά και ενήλικες στην Ελλάδα, που βιώνουν την ικανοποίηση της κινητοποίησης και της προσφοράς, συγκεντρώνοντας βιβλία για να σταλούν στις βιβλιοθήκες μακρινών περιοχών, που μέχρι πριν από αυτή την κίνηση, δεν ήταν παρά γράμματα και γεωγραφικά σχέδια πάνω σε έναν χάρτη…
Δημοσιογράφος μάλλον από τα γενοφάσκια μου, επέλεξα αυτή τη δουλειά για τον ανθρωπιστικό της χαρακτήρα, τη δύναμη του να ενημερώνεις τους συμπολίτες σου για ό,τι συμβαίνει και δεν συμβαίνει, συμβάλλοντας κατ’ αυτό τον τρόπο στο να γίνει ο κόσμος καλύτερος. Αυτή ήταν η κινητήριος δύναμη και για τη συμμετοχή μου στο Journalists Act, να βοηθήσω με τις μικρές δυνάμεις μου ώστε ό,τι συμβαίνει να γίνει καλύτερο και ό,τι δεν συμβαίνει να γίνει πραγματικότητα.
Αυτοδιοικητικό ρεπορτάζ στο Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, όπου εργάζομαι από το 1993. Μετά από πολυετείς σπουδές ψυχολογίας, εθελόντρια στο δημοτικό πολυιατρείο Αμπελοκήπων για μια τριετία. Μητέρα ενός επτάχρονου αγοριού.
Η Ράνια Μπουμπουρή είναι συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας, αρχισυντάκτρια στο ηλεκτρονικό περιοδικό diastixo.gr, επιμελήτρια εκδόσεων και μεταφράστρια
Γεννήθηκα σε ένα χωριό της Εύβοιας, μεγάλωσα στη Χαλκίδα και, από το 1997, ζω στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασα Μηχαnικός Η/Υ και έκανα Mεταπτυχιακό στη Διοίκηση Επιχειρήσεων αλλά πολύ γρήγορα με κέρδισε ο χώρος της επικοινωνίας και των ΜΜΕ.
Ταξιδεύω ανά τον κόσμο όπου συναντώ υπέροχους ανθρώπους και συλλέγω μοναδικές εμπειρίες και εξαιρετικές εικόνες.
Επιθυμία μου να δημοσιογραφώ και όχι να δημοσιολογώ. Εργάζομαι στο Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων. Θέλω να ανακαλύπτω ειδήσεις που αξίζει να ειπωθούν και ιστορίες που δεν πρέπει να μείνουν ανείπωτες. Αγαπώ όσα μπορούν να εμπνεύσουν τον άλλο για να κάνει ένα βήμα μπροστά. Επενδύω στα ταξίδια για τη γνώση και στα παιδιά για το μέλλον.
Ο Μπάμπης Γιαννακίδης είναι δημοσιογράφος. Εργάζεται επί χρόνια στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, στο οποίο σήμερα έχει τη θέση του διευθυντή σύνταξης, ενώ εργάστηκε επί 28 χρόνια και στην εφημερίδα “ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ”. Κατά καιρούς έχει συνεργαστεί και με διάφορα έντυπα και ραδιοφωνικούς σταθμούς. Αγαπημένο του χόμπι είναι η σύλληψη στιγμιότυπων με τη βοήθεια της φωτογραφικής του μηχανής. Αγαπημένη του ευχή σε ανθρώπους που εκτιμά είναι, να έχουν “μια διηγήσιμη ζωή”.
Με λένε Άννη, βαφτισμένη Αννέτα κάπου στις αρχές του 1961. Αν εξαιρέσει κανείς τα χρόνια των σπουδών μου στην Αγγλία, έχω περάσει το υπόλοιπο των 53 ετών μου στη Θεσσαλονίκη, γέννημα και θρέμμα. Έχω σχεδόν 29 χρόνια στη δημοσιογραφία την οποία αγαπάω και ποτέ δε μετανιώνω που ακολούθησα.
Θα έλεγα γενικότερα ότι είμαι ο τύπος του βιβλίου αλλά και της ζωής στη φύση. Ίσως να έπρεπε να είχα γίνει γεωπόνος ή κάτι τέτοιο, κηπουρός θα μου έκανε μια χαρά.
“Με την πίστη πως ο κόσμος μας μπορεί ν’ αλλάξει αρκεί να υπάρχει καλή διάθεση…” Δημοσιογράφος στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων
Γέννημα -αλλά όχι θρέμμα- της Πέλλας. Δημοσιογράφος “κατ’ επιλογήν”, αισθάνομαι ευγνώμων για όσα παράθυρα στον κόσμο μού έχει ανοίξει έως σήμερα αυτή η δουλειά. Στόχος μου, (ότ)αν γεράσω να μπορώ ν’ αφηγούμαι την πραγματική μου ζωή σαν παραμύθι…
Μικρή ήθελα να γίνω αρχαιολόγος ή γιατρός, αλλά τελικά έγινα δημοσιογράφος! Αλλά αν θέλεις κάτι πολύ γίνεται πραγματικότητα, ίσως υπό άλλες συνθήκες. Έτσι κι εγώ ασχολήθηκα τα τελευταία 20 χρόνια με την αρχαιολογία και την ιατρική κάνοντας ως δημοσιογράφος τα αντίστοιχα ρεπορτάζ!
Γεννήθηκα στη Γερμανία, μεγάλωσα στις Σέρρες, σπούδασα και δουλεύω ως δημοσιογράφος στη Θεσσαλονίκη. Πρώτα σε εφημερίδες, μετά στο διαδίκτυο. Τώρα ήρθε η ώρα να δράσω.
‘Οταν ήμουν πέντε ήθελα να γίνω συγγραφέας (για να γράφω ιστορίες) ή νταλικέρης (για να γυρίζω τον κόσμο). Τελικά ακολούθησα το επάγγελμα, που δένει τη γραφή με τα ταξίδια: εργάζομαι ώς δημοσιογράφος από το 1996. Σπούδασα στο ΑΠΘ. Αγαπάω να βαδίζω μέσα σε βιβλία και σε δρόμους ξένων πόλεων (πάντα χωρίς χάρτη).
“Η Λίνα Μυλωνάκη είναι δημοσιογράφος και ιστορικός κινηματογράφου, διδάκτορας του τμήματος Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ΑΠΘ με ειδίκευση τις κινηματογραφικές σπουδές. Εργάζεται στο Γραφείο Τύπου της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας και αρθρογραφεί στην πολιτιστική επιθεώρηση «Θεσσαλονικέων Πόλις» και στην Parallaxi”
Απόφοιτος του LSE, συγγραφέας παιδικών βιβλίων, ασχολείται με τη δημοσιογραφία από το 2004
Από παιδί αγαπούσα τα βιβλία. Μαζί με τη μουσική είναι ο πιο γρήγορος και ανέξοδος τρόπος για να ταξιδέψεις. Εργάζομαι 17 χρόνια ως δημοσιογράφος και ραδιοφωνική παραγωγός. Έχω δουλέψει εθελοντικά σε διάφορα projects για παιδιά και άτομα με ειδικές ανάγκες από τη δεκαετία του ’90. Πιστεύω πως αν θες κάτι να αλλάξει πρέπει να ξεκινήσεις από το μικρόκοσμο σου.
Ασχολούμαι με τη δημοσιογραφία από το 2000 και έχω εργαστεί σε τοπικούς τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς της Θεσσαλονίκης, καθώς και σε ενημερωτικά site. Είμαι μέλος μονογονεϊκής οικογένειας και επιθυμία μου είναι ένα καλύτερο αύριο για όλους μας.
