Είχε χαθεί ο Ντάνι από τη γύρα, για μερικά χρόνια. Ήταν από τους μόνιμους θαμώνες του BOOZER. Ενός μπαρ οπού συχνάζαμε όλοι, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Πίσω από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, πλάι στα παλιά Corner.Το 1999 τον είδα και πάλι. «Ανοίγω barber shop» μου είπε. «Κουρείο ανοίγεις», του απάντησα. «Όχι, όχι. Barber shop», επέμεινε και εγώ δεν το συνέχισα, αφού το 1999 η ιδέα ενός Barber Shop όπως αυτά που ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια πλέον σε όλη την Ελλάδα, φάνταζε σαν κάτι από προχωρημένο, έως ανούσιο. Τότε επικρατούσε η μόδα των unisex κομμωτηρίων και τα παλιά μπαρμπέρικα, παράκμαζαν με τους ιδιοκτήτες τους να περιμένουν πως θα συμπληρώσουν τα τελευταία ένσημα προκειμένου να βγουν στην σύνταξη.
Ευρηματικός και πρωτοπόρος πάντα…
ΤΟ ΠΡΩΤΟ BARBER SHOP ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΜΕ… ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΑΓΓΛΙΚΗ
Τελικά το είπε και το έκανε ο Ντάνι. Έφτιαξε το πρώτο Barber Shop στη Θεσσαλονίκη, το 1999 φέρνοντας μια νέα κουλτούρα στην πόλη. Μια κουλτούρα που δεκαέξι περίπου χρόνια μετά, έχει γίνει μόδα σε όλη την Ελλάδα. «Τα Barber, ήταν η λατρεία μου. Τα είχα γνωρίσει στην Αγγλία και είχα επηρεαστεί κυρίως από τα Black Barber που διαμορφώνουν τις δικές τους κοινωνίες. Σε αυτά δύσκολα εισέρχεσαι και εύκολα εξέρχεσαι», λέει ο ίδιος. Ο Ιορδάνης Μακρίδης, γνωστός όμως ως Ντάνι, δεν έπεσε ως αλεξιπτωτιστής στον χώρο της κομμωτικής. Η μητέρα του, διατηρούσε το κομμωτήριο Βέρα στην οδό Μητροπόλεως στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, μέχρι το 2008.
«Είναι ο ίδιος χώρος που έχω μεταφέρει πλέον το «The Barber Shop»» λέει ο Ντάνι και συνεχίζει: «Εκεί μέσα μεγάλωσα. Οι επιλογές που είχα ήταν δύο. Ή να αναλάβω το Ζαχαροπλαστείο Μακρίδη που είχε η οικογένεια του πατέρα μου στην Βενιζέλου, κάτω από το ΥΜΑΘ, ή να ασχοληθώ με την κομμωτική. Αρχικά ήθελα να ασχοληθώ με το ζαχαροπλαστείο, όμως τα σχέδια μου δεν εισακούστηκαν κι έτσι στράφηκα στην κομμωτική. Αποφάσισα να σπουδάσω στο εξωτερικό. Η μητέρα μου με κατέβασε αρχικά στην Αθήνα, όπου έτυχε να βρεθώ πλάι σε δύο από τους μεγαλύτερους κομμωτές της Ελλάδας, που φέρανε ανατροπές στα μεγάλα σαλόνια της Αθήνας.
Με τα… σύνεργα της δουλειάς.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΙΚΗ, ΣΤΟ ΚΟΛΩΝΑΚΙ ΚΟΜΜΩΤΗΣ, ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ ΓΙΑ ΣΠΟΥΔΕΣ ΚΑΙ ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ… ΠΑΤΡΙΔΑ
»Τον Άγγελο στην οδό Ομήρου και τον Ζωρζ στην πλατεία Κολωνακίου. Ο κύριος Ζωρζ με προετοίμασε για να πάω στην σχολή του Βιντάλ Σασούν στην Αγγλία. Από εκεί πήγα στην Γαλλία. Στην Λυών παρακολούθησα την σχολή Μορίς Μελόν. Στη συνέχεια επέστρεψα στην Θεσσαλονίκη, όμως δεν άντεξα ούτε δύο μήνες. Γνώρισα τυχαία την Έλενα Κουντουρά. Αφού την χτένισα και την περιποιήθηκα, μου είπε ότι αν ποτέ κατέβω στην Αθήνα, έχω το ελεύθερο να της τηλεφωνήσω. Το έκανα. Κατέβηκα στην Αθήνα, γνώρισα πολύ κόσμο της σόου μπιζ, και ξεκίνησα να δουλεύω στο κομμωτήριο του Δημήτρη Παλαιολόγου στην πλατεία Κολωνακίου. Έμεινα ένα χρόνο και έμαθα τι σημαίνει να είσαι επαγγελματίας. Μου δόθηκε η δυνατότητα να περιποιηθώ μεγάλα ονόματα του ελληνικού Τζετ Σετ.
»Επιχειρηματίες, μοντέλα, ηθοποιούς. Το όνειρο μου όμως, ήταν το Barber. Έτσι αποφάσισα το 1999 να επιστρέψω στην Θεσσαλονίκη και να φτιάξω το πρώτο καθαρό Barber. Να συνεισφέρω στην αναγέννηση μιας κουλτούρας που στην Ελλάδα είχε ξεχαστεί. Τότε υπήρχαν τα κουρεία unisex και τα κουρεία είχαν πέσει σε εξαθλίωση. Πηγαίνανε σε αυτά μόνον οι παππούδες. Ρίσκαρα, γιατί τότε δεν ήξερα πως θα εξελιχθεί η κατάσταση. Από την άλλη μεριά μπορούσα να αναλάβω το κομμωτήριο της μητέρας μου, με έτοιμο πελατολόγιο. Εγώ όμως πίστευα στο όνειρο μου. Πλέον είμαι περήφανος, γιατί έδωσα στην γενιά μου να καταλάβει την αξία αυτών που έχουμε κληρονομήσει από παλιά επαγγέλματα. Να τα αναγεννήσουμε στην παλιά τους μορφή. Τότε που το μπαρμπέρικο, δεν ήταν απλώς ένας χώρος για κούρεμα. Ήταν σημείο συνάντησης των ανδρών στο οποίο δεν γεύονται μόνον ικανοποίηση και καλλωπισμό, αλλά ξεφευγανε από την καθημερινότητα. Ο μπαρμπέρης παλιά, ήταν αυτός που ο κόσμος εμπιστευότανε. Στην Αμερική οι παλιοί επιχειρηματίες έλεγαν ότι την καλύτερη ανώνυμη πληροφορία μπορεί να σου την δώσει ο μπαρμπέρης σου. Ο κακός μπαρμπέρης, είναι ο κουτσομπόλης».
Απορεί, με το δίκιο του, για συμπεριφορές ορισμένων ανθρώπων…
Η ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ, Ο ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΣ ΠΑΠΠΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΧΑΜΑΜ ΜΠΕΗ
Το πρώτο «The Barber shop» το άνοιξε ο Ντάνι στην Γεωργίου Θεοχάρη στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, ενώ πλέον βρίσκεται στην Μητροπόλεως 97 στο πρώτο όροφο, απέναντι από το παλιό Σαντέ. Η ιστορία της οικογένειας Μακρίδη πάντως με την περιποίηση δεν γυρίζει πίσω μόνον μια γενιά. Αλλά δύο, αφού ο παππούς του ήταν ο διαχειριστής του Μπέη Χαμάμ στην Θεσσαλονίκη. Των λουτρών «Παράδεισος όπως ήταν γνωστά στα τελευταία χρόνια λειτουργίας τους (έκλεισαν οριστικά την δεκαετία του 60). «Εκεί γνώρισε ο πατέρας μου την μητέρα μου» επισημαίνει ο Ντάνι και συνεχίζει: «Ο παππούς μου ήρθε το 1922 στην Θεσσαλονίκη. Ήταν από την Καισάρεια της Καππαδοκίας. Οι γονείς του είχαν σκοτωθεί και τον μεγάλωσαν Τούρκοι. Όταν έγινε 12 χρονών, τον ρώτησα αν ήθελε να γίνει μουσουλμάνος και δικό τους παιδί, ή να φύγει και να πάει στην Ελλάδα. Εκείνος τους είπε ότι ήθελε να παραμείνει Έλληνας και χριστιανός. Του έδωσαν τις λίρες που είχαν βρει στο σπίτι των γονιών του όταν εκείνοι είχαν πεθάνει, τα ελληνικά χαρτιά του και τον άφησαν να φύγει. Αρχικά πήγε στην Κωνσταντινούπολη και το 1922 ήρθε στην Θεσσαλονίκη. Το Χαμάμ Μπέη ήταν πολύ σημαντικό για την ιστορία της πόλης. Είναι πολύ κρίμα που έκλεισε.
»Όταν έκλεισε ο παππούς μου είχε πικραθεί πάρα πολύ. Τους το ανακοίνωσαν και τους είπαν να πάνε μετά από τρείς μέρες να πάρουν τα προσωπικά τους αντικείμενα, όμως όταν πήγαν, έλειπαν τα πάντα. Είχε στεναχωρηθεί πάρα πολύ. Είχε ζήσει εκεί μέσα σχεδόν όλη του την ζωή, αλλά και την ζωή της Θεσσαλονίκης, αφού περνούσαν από το Χαμάμ Μπέη οι πάντες. Στην κατοχή είχαν βοηθήσει πολύ Εβραίους και Αρμένιους με αποτέλεσμα ο μεγαλύτερος αδελφός του ο Ιορδάνης, του οποίο το όνομα έχω, να εκτελεστεί στο νταμάρι από τους Γερμανούς. Τον καρφώσανε Έλληνες, επειδή βοηθούσε τους Εβραίους. Κατά τη δική μου άποψη, τα λουτρά κλείσανε γιατί κάποιοι δεν ήθελαν να μείνει στην Θεσσαλονίκη τίποτε που να θυμίζει την Ανατολή. Είχαν τα μάτια τους στην δύση. Αλλά αυτοί που ήρθαν από την Ανατολή, όπως και οι δικοί μου, είχαν πολύ πιο στενή σχέση με την δύση από ότι οι Ελλαδίτες. Μετά το κλείσιμο του Χαμάμ, ο παππούς μου άνοιξε το ζαχαροπλαστείο Μακρίδης στην Βενιζέλου το οποίο λειτουργούσε μέχρι το 1995».
Μια ιστορία ανθρώπων που ξεκίνησε στην Καισάρεια της Καππαδοκίας, συνεχίζεται στην Θεσσαλονίκη και ο Ντάνι Μακρίδης, φέρνοντας το πρώτο Barber shop στην πόλη το 1999 χωρίς να το θέλει, έδωσε το έναυσμα για μια μόδα που έχει κατακτήσει πλέον όλη την Ελλάδα.
