Πριν χρόνια έτος 1990-91 συνήθιζα μετά το σχολείο να πηγαίνω στο μαγαζί του πατέρα μου “Η ταβέρνα του Σάκη” εκεί που είναι πρώην “Νότες” στην Άγιου Αθανασίου, η οποία ήταν κλειστή τα μεσημέρια
Εκει ειχα την ησυχια μου για να γρατζουναω την κιθαρα του πατερα μου του Σακη και ενα μπουζουκι με μια χορδη κρεμασμενο στον τοιχο. Με τις ωρες, καθομουν στο τραπεζι 1 που ηταν ακριβως μπροστα στην κεντρικη εισοδο (ολο τζαμαρια) και ακουγα παλιες κασετες σε ενα διπλο κασετοφωνο χωρις το πλαστικο μπροστα σπασμενο προσπαθωντας να βγαλω κανενα κοματι με τις ωρες.
Μεσημερι 3 η ωρα, ησυχια, ξαφνικα απο τη τζαμαρια βλεπω εναν τυπο καλοντυμενο γκριζομαλη πολυ παραξενο ντυσιμο για εκεινη την εποχη φαινοταν για ξενος ανεβαινε την Αγιου Αθανασιου αμεριμνος, που οταν ακουσε να παιζει καποιος μουσικη με φυσικο οργανο κατευθειαν του κεντρισε την προσοχη και χτυπησε το τζαμι να μπει μεσα απο περιεργεια φαινεται…
Ειναι φαινεται ο μυστικος κωδικας των μουσικων που κατευθειαν γινεσαι χωρις λογια φιλος απλα με την μουσικη, χωρις πολλα λογια πηρε την κιθαρα και επαιξε με τα δαχτυλα σκοπους που εγω δεν ειχα ξανακουσει και μου κεντρισε κατευθειαν την προσοχη. Εκει καταλαβα οτι υπαρχουν πολλοι καλυτεροι μουσικοι απο εμενα και για να πω την αληθεια με εβαλε σε σκεψεις και ισως με εκανε καλυτερο μουσικο γιατι ηθελα να ειμαι καλυτερος.
Το παιξιμο του ηταν μοναδικο απο οτι θυμαμαι και εδειχνε τον χαρακτηρα του κατι γνησιο αυθεντικο που το βρισκεις μονο νομιζω σε εκεινες τις εποχες, που ολα γινονταν μεσα απο την επαφη των ανθρωπων και οχι απο υπολογιστες .
Αυτη λοιπον ηταν η συναντηση μου και εμπειρια μου με τον Τερρυ Παπαντινα και νομιζω πως επαιξε μεγαλο ρολο στα μουσικα μου ακουσματα και βιωματα ολων αυτων των χρονων που ασχολουμαι με την μουσικη με εναν ανθρωπο που δεν τον γνωριζα καν, απλα μοιραστηκαμε μια μουσικη στιγμη μαζι.
Λυπηθηκα πολυ που ακουσα πως απεβιωσε να εισαι καλα εκει που εισαι αγνωστε Παπαντινα!
Μάκης Γκιμουρτζίνας
