Ήταν μια δύσκολη εβδομάδα στη δουλειά αλλά Σάββατο μεσημέρι είχαν τελειώσει όλα και κατευθυνόμασταν προς τη Νάουσα. Αναρωτιόμασταν αν θα άξιζε η οδήγηση ως εκεί αλλά φτάνοντας στο parking του χιονοδρομικού, βλέποντας τους φίλους μας και τα lift να ανεβαίνουν ασταμάτητα έφυγαν οι πρώτοι ενδοιασμοί. Ανεβαίνοντας προς την κορυφή, καθισμένοι άνετα στα καρεκλάκια βλέπαμε το νέο μονοπάτι από κάτω μας και σιγουρευτήκαμε, άξιζε τον κόπο!
575 αρνητικά υψομετρικά, από τα 2005 ως τα 1430 σε ένα μονοπάτι βασισμένο σε παλιότερα που έχουν φιλοξενήσει αγώνες αλλά συντηρημένο από τους τοπικούς αναβάτες και με νέες γραμμές. Στο σύνολο της η διαδρομή είναι πολύ απολαυστική και με εναλλαγές, αλπικό τοπίο, δάσος οξιάς, απότομα σύντομα κατεβάσματα, μικρές ξυλοκατασκευές, ταχύτητα, ροή και πολύ θετικούς ανθρώπους.
Στα lift, στο chalet, όλοι οι άνθρωποι του χιονοδρομικού έκαναν τα πάντα για να μας ευχαριστήσουν και τα κατάφεραν! Μπορεί η προσέλευση να ήταν μικρή λόγω του αγώνα κυπέλου Downhill στη Λειβαδιά άλλα όσοι πήγαμε το ευχαριστηθήκαμε και συστήνουμε ανεπιφύλακτα μια επίσκεψη εκεί!
Ανεβαίνοντας με το lift έβλεπα το βουνό, το μονοπάτι, τις δυνατότητες που έχει με τις υπάρχουσες υποδομές. Φαντάστηκα την πραγματική ανάπτυξη ή τουλάχιστον αυτό που εγώ πιστεύω και ένιωσα ωραία άλλα ξέρω ότι δύσκολα θα τα δω αυτά στην Ελλάδα. Η γραφειοκρατία, οι βραχυπρόθεσμες μισθώσεις και ο κοντόφθαλμος σχεδιασμός δεν αποτελούν πρόσφορο έδαφος.
Συζητώντας λίγο με τον υπεύθυνο του χιονοδρομικού κατάλαβα ότι το μονοπάτι στήθηκε με εθελοντική εργασία από τους τοπικούς αναβάτες πράγμα το οποίο τους τιμά, ενώ δείχνει και μια δυνατότητα. Αν αυτό στήθηκε μέσα σε μερικές μέρες δουλειάς, τι μπορεί να γίνει αν συστηματοποιηθεί η εργασία;
Μια ακόμα ωραία μέρα είχε τελειώσει και ήμασταν στο δρόμο της επιστροφής. Στο μυαλό μου είχα τις εικόνες από 5 διαφορετικά βουνά που επισκέφθηκα διαδοχικά και το χιονοδρομικό που έκλεισε μια πολύ ωραία εβδομάδα από βουνό σε βουνό. Το καθένα με διαφορετικό χαρακτήρα και τοπίο.
Αναπόφευκτα ξαναγύρισα στις σκέψεις περί ανάπτυξης και για ακόμα μια φορά ένιωσα υπερηφάνεια για τη χώρα μου και θλίψη για την κατάσταση της, ωστόσο, ναι, τα μέρη που είχα επισκεφτεί μετρίαζαν κατά πολύ τη θλίψη. Το ότι κάποιοι άνθρωποι ενεργοποιήθηκαν, έφτιαξαν μια διαδρομή, μπήκαν στη διαδικασία να βάλουν τα lift σε λειτουργία και έφεραν σε πέρας την αποστολή που ανέλαβαν μου δίνει αισιοδοξία.
Όλοι θέλουμε μονοπάτια, όλοι θέλουμε ωραίες διοργανώσεις, στην Ελλάδα πλέον πιστεύω ότι τα έχουμε και η ποδηλατική κουλτούρα στο βουνό αναπτύσσεται. Κάθε περιοχή, όπου υπάρχουν αναβάτες, έχει τουλάχιστον ένα μονοπάτι και πολλές διοργανώσεις κάνουν την εμφάνιση τους, άλλες αξιόλογες και άλλες όχι. Η λειτουργία του χιονοδρομικού στα 3-5 Πηγάδια ανήκει στις αξιόλογες προσπάθειες που αξίζει να στηρίξουμε.
Η λειτουργιά των lift θα συνεχιστεί για όλες τις Κυριακές του Ιουνίου και τη Δευτέρα 20/6 (Αγίου Πνεύματος).
Tip: Εφοδιαστείτε με ένα μικρό ιμάντα, τα lift δεν είναι σχεδιασμένα για ποδήλατα και χρειάζεται να τα κρατάτε, πράγμα κουραστικό. Ένας μικρός ιμάντας θα κάνει τη μεταφορά πιο άνετη.
Το εισιτήριο για το lift είναι 10 ευρώ.
