Η σχέση του Δημήτρη Διαμαντίδη με τους δημοσιογράφους δεν ήταν ποτέ καλή. Το παραδέχθηκε άλλωστε και ο ίδιος στην τελευταία συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε ως παίκτης μετά το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ. Δεν αντιμετώπισε ποτέ πρόβλημα, ήθελε όμως να μιλά μόνο όταν είχε κάτι να πει. Και πίστευε σπάνια ότι είχε κάτι να πει. Οι τηλεοπτικές εμφανίσεις του είναι μετρημένες στα δάχτυλα.
Μία από αυτές ήταν τον Μάιο του 2011. Λίγο προτού ο Παναθηναϊκός πετάξει για Βαρκελώνη για το Finall 4 της Euroleague, ο Διαμαντίδης παραχώρησε συνέντευξη στην Έλενα Κατρίτση για την εκπομπή της “προσωπικά” όπου μεταξύ άλλων είχε μιλήσει για τις προτάσεις που είχε από τους “αιώνιους” όταν ήταν στον Ηρακλή, το NBA, την Εθνική και τον Ομπράντοβιτς. Στο τέλος της συνέντευξης μάλιστα, κλήθηκε να… προβλέψει τη ζωή του μετά το μπάσκετ. Και όσα είχε πει βγήκαν αληθινά.
Τώρα που ήρθε η ώρα του “αντίο”, αξίζει να τα θυμηθούμε…
Τελικά είχε υπάρξει πρόταση και από τον Ολυμπιακό όταν ήταν στον Ηρακλή; “Δεν υπήρχαν δύο προτάσεις. Υπήρξε ένα φιλολογικό ενδιαφέρον από τον Ολυμπιακό. Ο Παναθηναϊκός ήρθε με πρόταση κανονικά από την αρχή. Κατέληξα ν πάω στον Παναθηναϊκό. Νομίζω πως έκανα πάρα πολύ καλά που πήγα σε αυτή την ομάδα. Σίγουρα ήταν δύσκολο να προσαρμοστώ γιατί δεν είμαι και άνθρωπος που μπορεί και αλλάζει εύκολα και προσαρμόζεται. Στα 24 μου έφυγα. Για την Αμερική – που δεν υπήρξε πρόταση- δεν θα πήγαινα γιατί ξέρω πως είμαι σαν χαρακτήρας. Εδώ αισθάνομαι πολύ όμορφα και δεν θα το χάλαγα.
Στο NBA δεν πήγε ποτέ. Ο ίδιος πίστευε πως δεν θα τα κατάφερνε. Και δεν δίσταζε να το πει…
“Επειδή ξέρω τον εαυτό μου, νομίζω ότι δεν θα μπορούσα να τα καταφέρω στο NBA. Είναι διαφορετικό το επίπεδο της Αμερικής από την Ευρώπη και πολύ διαφορετικό το μπάσκετ. Παίζουν ρόλο τα σωματικά προσόντα, το πόσο γρήγορα τρέχεις, το πόσο γρήγορα πηδάς. Εγώ δεν είμαι ένας παίκτης που έχει αυτά τα ατομικά χαρακτηριστικά. Βασίζομαι σε άλλα και θα ήταν δύσκολο να δουλέψω εκεί”.
ΤΟ “ΑΝΤΙΟ” ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ
Το κεφάλαιο “Εθνική” και τα ερωτηματικά που προκάλεσε το “αντίο” του το 2010 θα συνοδεύουν πάντα τον Δημήτρη Διαμαντίδη. Ένα χρόνο μετά την αποχώρησή του από το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, είχε δηλώσει: “Πέρασα πολύ όμορφα, απίστευτες στιγμές. Ήμουν τυχερός, έζησα πολλές εμπειρίες και επιτυχίες. Έζησα μια Ολυμπιάδα στη χώρα μου. Το να μπαίνεις σε ένα γήπεδο με 70.000 κόσμο στη χώρα σου είναι απίστευτη στιγμή. Έρχεται όμως η στιγμή που όλα τελειώνουν.
Δεν ήταν συναισθηματικά φορτισμένη απόφαση το “αντίο”. Ήταν συνειδητοποιημένη. Είμαι ένας άνθρωπος που έχω φτάσει τα 31. Το πρόγραμμα της Εθνικής και του Παναθηναϊκού είναι πολύ επίπονο. Δεν είμαι 25 και δεν μπορώ να αντεπεξέλθω και σε υποχρεώσεις το καλοκαίρι και σε συλλογικό επίπεδο. Υπάρχει καταπόνηση. Αν θέλω να βγάλω άλλα δύο τρία καλά μπασκετικά χρόνια πρέπει να σταματήσω. Και δεν νομίζω ότι έχω να προσφέρω και κάτι άλλο στην Εθνική. Τώρα που είμαι σε περίοδο που παίζω δεν έχω την πολυτέλεια να σκεφτώ. Όταν βλέπεις τα παιδιά νιώθεις ένα “γιατί να μην είμαι κι εγώ;”, αλλά δεν γίνεται να τα έχεις όλα”.
Ο Διαμαντίδης ήταν πάντα το καλό παιδί. Ωστόσο, δεν θεωρούσε ποτέ τον εαυτό του ήρεμο…
“Σε παιχνίδια με τον Ολυμπιακό υπάρχουν και ακρότητες, το οποίο δεν είναι καλό. Αυτούς τους λίγους, οι οποίοι πετάνε αντικείμενα, φωτοβολίδες, καπνογόνα, πρέπει να τους απομονώσει ο κόσμος και να τους βγάλει έξω. Με αυτά που πέφτουν μπορεί κάποιος να χτυπήσει. Και μετά θα κλαίμε και θα λέμε τι έγινε. Υπάρχουν λίγοι που δεν έρχονται να δουν παιχνίδι. Πρέπει να αντιδράσουμε, να κάνουμε κάτι, αλλά δυστυχώς δεν γίνεται κάτι. Όλοι πρέπει να αντιδράσουμε. Από τους φορείς, μέχρι τους παίκτες.
Οι παίκτες παίζουν με τρομερή πίεση. Δεν δικαιολογώ καμία αντίδραση. Έχω υπάρξει μέρος του προβλήματος. Έχω αντιδράσει πολύ άσχημα και πιστέψτε με νιώθω πολύ άσχημα. Όταν σκέφτομαι ότι έχω κάνει μια ενέργεια αντιεπαγγελματική νιώθω πολύ άσχημα. Για να αντιδράσω κάπως κάτι έχει προηγηθεί. Η αντίδρασή μου ήταν λάθος. Ο κόσμος το βλέπει απ’έξω το κατακρίνει. Δεν είναι πολύ εύκολο για τον παίκτη να κρατηθεί. Σαφώς δεν είναι ωραίες οι ακραίες καταστάσεις. Μπορεί οι παίκτες να έχουν μια διένεξη μέσα στο παιχνίδι. Να υπάρχει ο φανατισμός σε λογικά πλαίσια. Όχι να ξεφεύγουμε.
Δεν θεωρώ τον εαυτό μου ήρεμο. Είμαι πολύ νευρικός στο γήπεδο. Και θα φωνάξω και θα αντιμιλήσω. Θα έχω αντιδράσεις στο γήπεδο. Δεν είμαι ήρεμος. Υπάρχουν στιγμές που θα ξεφύγω. Αν ξεφύγω θα χάσω τη συγκέντρωσή μου και θα κάνω κακό στην ομάδα μου. Αυτό πρέπει να το ελέγξω”.
Η ΖΩΗ ΜΕΤΑ ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ
Όσο για τον χαρακτηρισμό “καλύτερος παίκτης στην Ευρώπη” δεν τον δέχθηκε ποτέ.“Δεν θυμώνω, δεν με ενοχλούν (τα καλά λόγια) αλλά αισθάνομαι λίγο άσχημα. Δεν μου αρέσει η υπερβολή. Και επειδή το μπάσκετ είναι ομαδικό, δεν είναι θέμα του ενός. Δεν μπορεί ο ένας να κερδίσει τους άλλους. Δεν θα χαρακτηρίσω τον εαυτό μου ως τον καλύτερο παίκτη της Ευρώπης. Ξέρω που είμαι καλός και τι μπορώ να κάνω. Είμαι ένας καλός παίκτης που προσπαθεί να βοηθήσει την ομάδα του και αυτή έχει καταφέρει να έχει επιτυχίες. Τον χαρακτηρισμό “καλύτερος παίκτης στην Ευρώπη” δεν τον δέχομαι. Με τιμάει ότι κάποιοι άλλοι σέβονται τον τρόπο που αγωνίζομαι”.
Τέλος, είχε κληθεί να… φανταστεί τη ζωή του μετά το μπάσκετ. Ήθελε οικογένεια. Και την έχει.
“Δεν ξέρω πως θα είναι η ζωή μου. Μιλάω με τον Αλβέρτη και μας λέει ότι θα μας λείψει. Δεν ξέρω πως θα είναι. Δεν μπορώ να την φανταστώ. Εύχομαι όταν θα σταματήσω να έχω οικογένεια, να έχω παιδιά. Έχω και προσωπική ζωή. Δίνω βάρος και στην προσωπική ζωή γιατί το ένα βοηθά και το άλλο”.
https://www.youtube.com/watch?v=MAEV06eTOq8
