Σαν κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αναμενόμενο να επιδείξει υψηλότερες αντοχές από όλες τις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις για έναν πολύ απλό λόγο: Εκφράζει ιδεολογικά την πολιτική κλίση της ευρυτάτης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Όλων εκείνων που μετά τον εμφύλιο πόλεμο έζησαν στριμωγμένοι στην σκιά της ‘Δεξιάς” και υπέφεραν από τα άσχημα πολιτικά καμώματα της.
Οι άνθρωποι αυτοί (φιλαριστεροί και όχι καθαρά κομμουνιστές στην πλειονότητα τους) έχουν επενδύσει όνειρα και ιδανικά στην επαναφορά της αριστεράς και την άσκηση μιας υποθετικά αριστερής διακυβέρνησης. Μεγάλωσαν πιστεύοντας ότι η αριστερά είναι άσπιλη, αμόλυντη, αλτρουιστική, δίκαια, πως ασχολείται, ενδιαφέρεται και υποστηρίζει τα αιτήματα των φτωχότερων τάξεων κλπ.
Οι πεποιθήσεις αυτές άρχισαν πλέον να κλονίζονται από την πολιτική πρακτική του ΣΥΡΙΖΑ αλλά δεν έχουν ακόμα αλλοτριωθεί τελείως.Υπάρχει ακόμα η ελπίδα ότι το πρόβλημα της ανακολουθίας εξαγγελιών και υλοποιήσεων που παρατηρήθηκε, είναι προσωρινό και πως τα πράγματα θα σιάξουν ευθύς μόλις το επιτρέψουν οι συνθήκες.
Οι συνθήκες όμως ΔΕ ΘΑ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΝ.
Τα πράγματα διαρκώς θα χειροτερεύουν και τα μέτρα που θα λαμβάνει η (στο όνομα μόνον αριστερή διακυβέρνηση) θα γίνονται όλο και πιο σφιχτά, όλο και πιο άδικα.
Ωσότου στο τέλος το κακό φαΐ θα αποδείξει την ανυπαρξία της μαγειρικής τέχνης. Θα αναδείξει τις ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ δυνατότητες της αριστεράς που είναι μηδαμινές έως ανύπαρκτες. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πέσει, εκτός κι άμα αποφασίσει να βγάλει στους δρόμους τα τανκ / αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Μαζί τους όμως θα γκρεμιστεί άπαξ δια παντός και όλη η αριστερή ιδεολογία της Χώρας.
Όταν αυτό συμβεί θα έχει πια κλείσει ένας μεγάλος πολιτικός κύκλος που είχε ανοίξει το 1949. Έτσι δουλεύει η ιστορία.
