Το ταξίδι της Καστοριάς μοιάζει πλέον μακρινό, όμως η ανάμνηση παραμένει ζωντανή και οι εικόνες έρχονται έντονες στο μυαλό, ειδικά τώρα που η εκπομπή έχει ετοιμαστεί και οδεύει για την προβολή της. Τι θυμάμαι από την Καστοριά;
Κατ” αρχάς, την «σιωπηλή πόλη δίπλα στη λίμνη».
Την σπουδαία αρχιτεκτονική της Καστοριάς.
Την αρμονική συνύπαρξη των ανθρώπων με όλα τα πτηνά του Θεού.
Την Ολυμπιονίκη στην Κωπηλασία Χριστίνα Γιαζιτζίδου και τον πρωταθλητή στο σκι Σταύρο Θεοδοσόπουλο, οι οποίοι με μύησαν στην αθλητική πλευρά της λίμνης Ορεστιάδας.
Αλλά και τις ιστορίες για την παγωμένη λίμνη, τα τραπέζια με τα γεύματα πάνω στον πάγο και τις διασχίσεις της Ορεστιάδας με άλογα ή και αυτοκίνητα.
Και, βλέποντας το τραπέζι, δεν θα μπορούσα να μην θυμηθώ το ψημένο γριβάδι και τις τούρνες που μας μαγείρεψε ο καπετάν Βαγγέλης.
Τα καταπληκτικά προϊόντα της Καστοριάς, τα φασόλια και τα μήλα.
Και φυσικά, το τραπέζι – υπερπαραγωγή νοστιμιάς, που μας ετοίμασε η Τέτα Πουλιοπούλου, στο εστιατόριο «Ντολτσό», στην ομώνυμη συνοικία. Στο Ντολτσό κατέληξα με την δημοσιογράφο Μαρούλα Βέργου, μετά από μια επική ξενάγηση στην παλιά πόλη της Καστοριάς.
Το Σπήλαιο του Δράκου, στην άκρη της πόλης, το οποίο με εντυπωσίασε και με την εικόνα του αλλά και με την ιστορία του.
Για το ενυδρείο της Καστοριάς και για το ψάρεμα στη λίμνη σίγουρα έχεις διαβάσει τα προηγούμενα άρθρα μου. Να θυμάσαι πάντως: αυτά είναι λίγα μόνο απ” όσα θα δεις στην εκπομπή – είπαμε, μην περιμένεις να στα πω όλα. Αυτό που με εγγύηση σου λέω είναι ότι στην Καστοριά θα επιστρέψω σίγουρα στο προσεχές μέλλον!
