Tου system failure
Από την αρχή των αποκαλύψεων μέσα από τα Panama Papers, κάτι δεν πήγαινε καλά. Τα πρώτα ονόματα που αποκαλύφθηκαν σχετίζονταν με χώρες όπως η Ρωσία και η Κίνα, που θεωρούνται αντίπαλοι της Δύσης στο νέο Ψυχρό Πόλεμο. Υπήρξαν φυσικά και οι “παράπλευρες απώλειες”, όπως αυτής του πρωθυπουργού της Ισλανδίας αλλά και του Βρετανού πρωθυπουργού.
Αλλά ακόμα και αυτές οι “παράπλευρες απώλειες” ίσως να μην είναι και τόσο τυχαίες. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Βρετανοί θα κληθούν να ψηφίσουν το καλοκαίρι για το αν θέλουν να μείνουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή όχι. Η διαρροή που αφορά τον πατέρα του Βρετανού πρωθυπουργού, θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μια προειδοποιητική βολή προς τον Κάμερον, ώστε να πάρει σαφή θέση κατά ενός πιθανού Brexit. Όσον αφορά την Ισλανδία, αρκεί να θυμηθούμε ότι είναι η μοναδική χώρα που “τόλμησε” να φυλακίσει αρκετά μέλη της τραπεζικής μαφίας μετά το ξέσπασμα της τελευταίας μεγάλης οικονομικής κρίσης.
Ο εντυπωσιακός όγκος δεδομένων των Panama Papers, αποτελεί μια καλή ένδειξη για το γεγονός ότι το κατεστημένο, σε παγκόσμιο επίπεδο, κινείται επιθετικά – πιστό στη νεοφιλελεύθερη παράδοση και μέθοδο – προς την δημιουργία ενός ακόμα μονοπωλίου στον τομέα της “βιομηχανίας” των διαρροών.
Έτσι, ο πόλεμος μεταξύ των “εκτός συστήματος” και “εντός συστήματος”, ήρθε φυσιολογικά. Τα WikiLeaks άμεσα και δικαιολογημένα σήμαναν συναγερμό όταν είδαν τα ονόματα των χρηματοδοτών του International Consortium of Investigative Journalists, που είχε ένα κεντρικό ρόλο στις αποκαλύψεις των Panama Papers. Ο Μιχάλης Γιαννεσκής στο άρθρο του Γιατί τα περισσότερα Panama Papers αποσιωπούνται; αναφέρει χαρακτηριστικά: “Ποιοι χρηματοδοτούν το International Consortium of Investigative Journalists που είχε κύριο ρόλο στις αποκαλύψεις; Το Centre for Public Integrity των ΗΠΑ, το οποίο με τη σειρά του χρηματοδοτείται από το Open Society Foundation (του μεγιστάνα Soros), το Ford Foundation, το Rockefeller Family Fund και άλλα «φιλανθρωπικά» ιδρύματα. Ενώ στο κάτω μέρος της ιστοσελίδας του Organized Crime and Corruption Reporting Project στην οποία δημοσιεύθηκαν τα Panama Papers, ως σπόνσορες αναφέρονται το Open Society Foundation και το USAID.”
Κάτι άλλο το οποίο πέρασε μάλλον απαρατήρητο, είναι ότι οι διαρροές των Panama Papers εμφανίστηκαν σχεδόν ταυτόχρονα με ένα άλλο μεγάλο σκάνδαλο που αποκάλυψαν τα WikiLeaks. Οι αποκαλύψεις των Panama Papers ήρθαν αμέσως μετά την αποκάλυψη των WikiLeaks που αφορά την Ελλάδα και τους περίφημους διαλόγους μεταξύ των οικονομικών δολοφόνων του ΔΝΤ, οι οποίοι συζητούσαν την πιθανότητα ενός “πιστωτικού γεγονότος” κατά της χώρας, έτσι ώστε να αναγκάσουν την κυβέρνηση Τσίπρα να πάρει όλα τα μέτρα που έχουν σχεδιαστεί με βάση το Ελληνικό πείραμα.
Ενδεχομένως να πρόκειται βέβαια για απλή σύμπτωση, αλλά θα ήταν καλό να το έχουμε στο νου μας. Το “τάιμινγκ” των διαρροών των Panama Papers αποδείχθηκε πολύ βολικό, καθώς επισκίασε πολύ γρήγορα τις διαρροές των WikiLeaks όσον αφορά την Ελλάδα και έστρεψε την παγκόσμια κοινή γνώμη (ακόμα και την Ελληνική) στις αποκαλύψεις των Panama Papers που εντυπωσίασαν με τον όγκο των δεδομένων τους. Πραγματικά, ο όγκος αυτός είναι ασύγκριτος, αλλά αν το καλοσκεφτεί κανείς, δεν αποκαλύφθηκε κάτι που δεν ξέραμε. Οι περισσότεροι μάλλον δεν εξεπλάγησαν, ενώ πιθανόν ένα μεγάλο μέρος των συναλλαγών (ίσως το μεγαλύτερο) που βρίσκονται στα Panama Papers να θεωρείται νόμιμο μέσα στο πλαίσιο του απορρυθμισμένου παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Από την άλλη, σχεδόν όλοι γνωρίζουν τον βρόμικο ρόλο του ΔΝΤ και των πολιτικών του που κατέστρεψαν πολλές εθνικές οικονομίες μέχρι σήμερα, μεταξύ τους και την Ελληνική. Παρόλα αυτά, ήταν η πρώτη φορά που τα στελέχη του πιάστηκαν να σκέφτονται την πιθανότητα να σχεδιάσουν ένα οικονομικό πραξικόπημα – τύπου Ντράγκι – εναντίον μιας χώρας. Άρα, ποιοτικά η πληροφορία αυτή είναι πολύ πιο σημαντική σε σχέση με τα Panama Papers, παρά τον τεράστιο όγκο τους.
Το τελευταίο παράδειγμα υποδεικνύει μια ενδεχόμενη τακτική που μπορεί να εφαρμοστεί στο μέλλον σε παρόμοιες περιπτώσεις. Το κατεστημένο θα μπορούσε να “μπουκώνει” την κοινή γνώμη με τεράστιο όγκο ελεγχόμενων διαρροών μέσω των συστημικών καναλιών πληροφόρησης, τα οποία, ούτως ή άλλως, θα απαιτούν μεγάλο χρόνο επεξεργασίας, κάθε φορά που τα WikiLeaks, ο Σνόουντεν, ή άλλοι, πραγματικά ανεξάρτητοι whistleblowers, θα επιχειρούν να κάνουν μια πραγματική αποκάλυψη. Με τον τρόπο αυτό, θα μπορούσε να τους πετάξει έξω από την “βιομηχανία” των διαρροών και να αποκτήσει το μονοπώλιο και στο πεδίο αυτό. Εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι αυτό θα σημάνει και το τέλος των πραγματικών αποκαλύψεων.
Φυσικά, η εκτίμηση αυτή μπορεί να αποδειχθεί λανθασμένη. Θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε αν το σύνολο των δεδομένων των Panama Papers θα δημοσιευτεί χωρίς διακρίσεις. Οι εξελίξεις δεν αφήνουν πολλά περιθώρια να είναι κάποιος αισιόδοξος. Φαίνεται ότι οι “εκτός συστήματος” στην “βιομηχανία” των διαρροών έχουν δίκιο και η μάχη με τους “εντός συστήματος” θα συνεχιστεί.
Ήδη ξεκίνησε πρόσφατα ένας πόλεμος στο Twitter, καθώς τα WikiLeaks επιτέθηκαν στους δημοσιογράφους και τους οργανισμούς που ελέγχουν το περιεχόμενο των Panama Papers, υποστηρίζοντας ότι ασκούν ένα είδος λογοκρισίας, αφού δεν δημοσιεύουν όλα τα στοιχεία. Η Süddeutsche Zeitung απάντησε ότι η περιορισμένη πρόσβαση στα αρχεία ήταν ένας τρόπος για να προστατευτεί η πηγή της διαρροής. Τα WikiLeaks ανταπάντησαν, υπονοώντας ουσιαστικά πως πρόκειται για φθηνές δικαιολογίες.
Επιπλέον, πέρα από την προσπάθεια των διαύλων της συστημικής πληροφόρησης να κατακτήσουν το μονοπώλιο της “βιομηχανίας” διαρροών, υπάρχει ενδεχομένως και ένας βαθύτερος στόχος. Το κατεστημένο προσπαθεί να εξισώσει τον καθένα κάτω από την κυρίαρχη “ιδεολογία” και να διαδώσει το μήνυμα: δεν μπορείτε να βρείτε ένα ηθικό σύστημα αξιών πέρα από το νεοφιλελεύθερο δόγμα και επομένως πρέπει να συμβιβαστείτε και να παίξετε με βάση τους “κανόνες” που επιβάλει.
Ειδικά η αποκάλυψη που αφορά την Ισλανδία, ταιριάζει απόλυτα σε έναν τέτοιο σκοπό. Ο πρωθυπουργός της μοναδικής χώρας που έβαλε στη φυλακή τους τραπεζίτες, έχει βρεθεί στα Panama Papers. Για να είμαστε ειλικρινείς, το γεγονός ότι οι περισσότεροι από εμάς δεν εξοργιστήκαμε ιδιαίτερα, ούτε εκπλαγήκαμε με τις αποκαλύψεις των Panama Papers, δείχνει ότι το Μάτριξ στο οποίο ζούμε έχει ήδη επηρεάσει τα κέντρα ηθικής του εγκεφάλου μας. Ωστόσο, υπάρχουν ενθαρρυντικά σημάδια αντίστασης. Μόνο ένα παράδειγμα αποτελεί το μαζικό κίνημα του Μπέρνι Σάντερς στις ΗΠΑ. Και αυτός είναι ένας από τους κύριους λόγους που οι πραγματικοί whistleblowers διώκονται άγρια από το κατεστημένο, προκειμένου αυτό να κατακτήσει το μονοπώλιο της “βιομηχανίας” των διαρροών.
