‘’ Άντε τελειώνετε να φεύγουμε κάποια στιγμή ‘’φώναξε με νευρική φωνή ο πατέρας .
‘’Μαζέψτε και τα τελευταία πράγματα , θέλω να φτάσουμε νωρίς για τις αυριανές ετοιμασίες ‘’ .
Τα φορτώσαμε όλα στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε για το χωριό . Εγώ , η μητέρα μου και ο αδερφός μου .Μεγάλο Σάββατο όπως κάθε χρόνο όλο το σόι μαζευόταν στο πατρικό , ένας – ένας έφταναν σαν τα πουλιά στα κλαδιά του πρώτου τους δέντρου .
Στο δρόμο σκεφτόμουνα αν σε όλο αυτό το εθιμοτυπικό υπάρχει νόημα .Με είχαν κουράσει κάθε χρόνο τα ίδια λόγια , η ίδια διαδρομή .
‘’ Πως μεγάλωσες έτσι εσύ , στη μαμά μοιάζεις , ο θείος έφαγε το μισό αρνί , να βλεπόμαστε πιο συχνά μωρε παιδιά ‘’. Ο αδερφός μου ήταν μικρός και έδειχνε πιο ανέμελος .Με κοιτούσε και κουνούσε το κεφάλι σα να με ρωτάει τι συμβαίνει . ‘’ Τίποτα‘’ του απαντούσα και συνέχιζα να ρεμβάζω .
‘’Να φέρει Ανάσταση για όλους φέτος ‘’ έλεγε η μάνα μου . ‘’Ανάσταση και κουραφέξαλα ‘’ απαντούσε ο πατέρας μου . ‘’ Μπαμπά δεν αναστήθηκε ο Χριστός ?‘’ ρωτούσε ο αδερφός μου ‘’ στο σχολείο έτσι λένε και μάλιστα μας είπαν πως αν ακολουθήσουμε τις συμβουλές του θα αναστηθούμε κ μεις κάποια μέρα ‘’ . Τον κοιτούσε με αυστηρό ύφος ο πατέρας χωρίς να του απαντήσει .. ‘’ Μα το Πάσχα τελειώνει την Κυριακή το βράδυ ‘’ συνέχιζε ο μικρός . ‘’ Εμείς γιορτάζουμε μέχρι την Παρασκευή ‘’ απαντούσε εμφατικά ο πατέρας μεγαλώνοντας την απορία του μικρού .Κανείς δεν ξαναμίλησε ώσπου φτάσαμε στο χωριό .
Εκείνες οι κουβέντες στο αυτοκίνητο με βασάνιζαν για χρόνια . Και κάθε φορά τέτοιες μέρες τις θυμάμαι περισσότερο .Όλοι μας αναπολούμε τις παιδικές μας μνήμες. Είναι μάλλον η νοσταλγία ,τα ανέμελα χρόνια μα για μένα πιο πολύ η ανάγκη να εξηγήσουμε τους εαυτούς μας . Ο Σαραμάγκου στις Μικρές Αναμνήσεις του λέει ‘’ Άφησε να σε οδηγήσει , το παιδί που υπήρξες ‘’ .
Αργά το απόγευμα ντυθήκαμε όλοι με τα καλά μας , πήραμε στο χέρι τις λαμπάδες έτοιμοι για την εκκλησία .Μόνο ο πατέρας μου στην αυλή ακόμα φαινόταν να μην έχει τελειώσει . ‘’ Μπες να ετοιμαστείς’’ φώναζε η γιαγιά ‘’δε θα προλάβουμε το φως . ‘’ Καλά καλά ‘’ απαντούσε ο πατέρας . Φτάσαμε όλοι μαζί στην εκκλησία .Μονάχα ο παππούς έμεινε πίσω θα πήγαινε το πρωί στην δεύτερη Ανάσταση .Περιμένοντας στον αυλόγυρο το ‘’δεύτε λάβετε ‘’ επιδίωξα να ρωτήσω τον πατέρα εκείνο το ‘’ μέχρι την Παρασκευή ‘’ . Ο μικρός αδερφός με κρατούσε απ το χέρι , ήθελε κ αυτός να μάθει .
‘’ Ο άνθρωπος ζει μια αιώνια τραγωδία παιδί μου … σταυρώνεται συνέχεια και πορεύεται αποδεχόμενος με γενναία καρδιά αυτή του την μοίρα ‘’.
Ο μικρός με κοίταξε με απορία και μου ‘σφιξε το χέρι σα να φοβήθηκε . ‘’ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ‘’ ακούστηκε από το ηχείο της εκκλησίας και ανάψανε οι πρώτες λαμπάδες .Φιληθήκαμε όλοι μαζί , τσουγκρίσαμε αυγά και γυρίσαμε σπίτι .
Το πρωί σηκώθηκα κ ‘γω νωρίς να βοηθήσω στις ετοιμασίες .Καλαμπούρι με τους συγγενείς , μεζέδες , κλαρίνα και φωνές από τις τριγύρω γειτονιές . ‘’Μπαμπά ‘’ λέει για μια στιγμή ο μικρός ‘’ δες το αρνί τι πλάκα έχει έτσι που γέρνει το κεφάλι του στη σούβλα ‘’. ‘’ Ναι ναι , αυτό , η Παναγία στις εικόνες και ο Πύργος της Πίζας ‘’ αποκρίθηκε ο πατέρας μου . Κυριακή βράδυ ξεκινήσαμε για πίσω. Πέρασε και αυτό το Πάσχα σκεφτόμουν στο γυρισμό .
Την επόμενη μέρα ο πατέρας μου έπαθε ψύξη από αυτά τα ύπουλα αεράκια της άνοιξης του χωριού. Το πάθαινε σχεδόν κάθε φορά γιατί δεν πρόσεχε . Ήρθε τον είδε γιατρός και του χορήγησε μια αγωγή για μια βδομάδα μέχρι την Κυριακή του Θωμά .Ως τότε του είπε την αγωγή και θα στρώσεις .Όχι νωρίτερα όμως. ..Νευρίαζε ο μπαμπάς μου δραστήριος που ήταν πώς να καθίσει μέσα μια βδομάδα . .Στριφογύριζε στο κρεβάτι ανήσυχος μουρμουρίζοντας , που κ που σηκωνόταν έκανε μια βόλτα ως το σαλόνι. Το κεφάλι του είχε πάρει μια μόνιμη κλίση προς τα δεξιά .
‘’Μπαμπά μου θυμίζεις το αρνί ‘’ έλεγε περιπαιχτικά ο μικρός ‘’ η την Παναγία στις εικόνες η τον Πύργο της Πίζας ‘’ ! Γελούσα και εγώ και η μητέρα μου μαζί . ‘’Γελάτε μαζί μου καθαρματάκια ‘’ έλεγε . Που θα πάει θα σηκωθώ την Κυριακή μια και καλή και θα σας δείξω εγώ .
‘’ Ο άνθρωπος ζει μια αιώνια ψύξη μπαμπά … συνέχεια πλευριτώνεται και πορεύεται αποδεχόμενος με γενναία καρδιά αυτή του την μοίρα ‘’ απάντησε ο μικρός . Ο πατέρας μου χαμογέλασε και τον πήρε αγκαλιά , η μητέρα μου συγκινήθηκε και εγώ ψάχνω ακόμα απαντήσεις . Καλό Πάσχα .
Στη μνήμη του παππού μου Αλέξανδρου
