Ένας βοσκός τρέχει σε έναν έρημο δρόμο, σε ένα νησί του Αιγαίου – είναι η Άνδρος αυτό το νησί, που δεν κατονομάζεται στην ταινία-, κρατάει γκλίτσα, φορά μες στο κατακαλόκαιρο μια κάπα από αυτές που φορούσαν παλιά οι τσοπάνηδες και κυνηγάει μια τουρίστρια με άσπρο μίνι, φωνάζοντάς της: «Στάσου, Μύγδαλα!»…
Ο Γιάννης Βόγλης, γεννημένος στις 30 Σεπτεμβρίου 1937, έφυγε σήμερα, 20 Απριλίου 2016 μετά από οδυνηρή μάχη με την επάρατο. Δε μπορούσε φυσικά, με την εμφάνιση του σκληραγωγημένου άνδρα που είχε, να παίξει σε ελαφρές κωμωδίες και κομεντί, δεν ήταν Ζεν Πρεμιέ ούτε αυτό που λέμε ένας φινετσάτος κύριος. Στην καλύτερη περίπτωση, στο ελληνικό σινεμά που καθόρισε την καριέρα του, ήταν ο βίαιος ερωτικά, ζωγράφος που ερωτευμένος απειλεί την παράνομη ερωμένη του για να βρει βίαιο θάνατο από αυτήν, στο “Ραντεβού με μιαν Άγνωστη”, επίσης του Βασίλη Γεωργιάδη, δίπλα στην Έλενα Ναθαναήλ. Και ήταν, βέβαια, ο κακός γιός, ο …Κάιν ας πούμε, στο “Χώμα βάφτηκε Κόκκινο”, την ταινία που τον εκτόξευσε, το 1965, στην κορυφή και που στην ουσία, εκεί πήρε τη θέση του Γιώργου Φούντα, που αρνήθηκε το ρόλο λόγω υποχρεώσεων. Ο Βασίλης Γεωργιάδης, που σκηνοθέτησε την ταινία, που έφτασε μέχρι τις υποψηφιότητες του Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας, έψαξε να τον βρει μέχρι τη Σκωτία, όπου εκείνος είχε ταξιδέψει με τη γυναίκα του.
Φυσικά, ο Γιάννης Βόγλης δεν ήταν απλώς ένα πετυχημένο προϊόν του ελληνικού σινεμά. Είχε σπουδάσει στη δραματική σχολή του Πέλου Κατσέλη, είχε κάνει την πρώτη του εμφάνιση με την “Άνοδο του Αρτούρο Ούι” στο θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν και την πρώτη του εμφάνιση στον σινεμά, το 1961 στην “Ερόικα” του Μιχάλη Κακογιάννη, με τον οποίο θα ξανασυνεργαστούν στη “Γλυκειά Πατρίδα” το 1986. Έπαιξε ακόμη και σε “ερωτικές” ταινίες, στις αρχές της δεκαετίας του ’70, όταν το εμπορικό σινεμά στην Ελλάδα πέθαινε, αλλά ήταν κι ένας εξαιρετικός Βασιλιάς Κωνσταντίνος στην ταινία του Παντελή Βούλγαρη “Ελευθέριος Βενιζέλος”, το 1980, όπου κατάφερε πραγματικά να κλέψει την παράσταση ακόμη και από τον …Βενιζέλο!
Έπαιξε πολύ και καλό θέατρο, δίπλα σε σπουδαίους ανθρώπους, τη Λαμπέτη, τον Κατράκη, τον Αλεξανδράκη, έκανε και δικό του θίασο στα χρόνια του ’80, όπου ανέβασε, ανάμεσα σε άλλα, και το Ζορμπα και τον Καπετάν-Μιχάλη του Καζαντζάκη, ενώ το 2009 έγινε καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας..
Η φιγούρα του Βόγλη να κυνηγάει την Αν Λόμπεργκ, φωνάζοντάς της “Στάσου Μύγδαλα!”, δύσκολα θα έκανε κάποιον να πιστέψει πως ο Γιάννης Βόγλης ήταν ένας πολύ ευγενικός, καλλιεργημένος, μορφωμένος και ευαίσθητος άνθρωπος, καλός και πιστός σύζυγος για πάνω από 50 χρόνια στη Σκωτσέζα γυναίκα του, ο οποίος έζησε και έδρασε καλλιτεχνικά “μακρυά από το αγριεμένο πλήθος”, χωρίς ποτέ να δώσει δικαιώματα για παραπέρα ή άστοχη δημοσιότητα, πέραν της επαγγελματικής του δράσης. Ήταν ένας πραγματικά ευγενικός άνθρωπος, που είναι δύσκολο να τον ξεχάσεις αν τον έχεις γνωρίσει. Και παρ’ όλη την περιπέτεια της υγείας του, ακόμη και το φινάλε του ήταν διακριτικό όπως η ζωή του και όχι παθιασμένο όπως οι ρόλοι που έπαιξε στο θέατρο και στο σινεμά.
