«Η λίμνη των Παραμυθιών κάθε βράδυ γίνεται η λίμνη της Φαντασίας. Είναι τότε που οι παραμυθάδες αρχίζουν να διηγούνται σ’ όλη τη γη τα παραμύθια τους. Και φτιάχνουν πολλά, καινούρια παραμύθια που ταξιδεύουν τη νύχτα ως εδώ. Έτσι, το άλλο πρωί, οι ήρωές τους είναι μαζί μας. Βαφτίζονται στο διάφανο νερό της λίμνης και μετά επιστρέφουν στον κόσμο των παιδιών για να τα συντροφεύουν…»
Με το παραπάνω απόσπασμα από το βιβλίο της Π. Βασιλάκου «Στον καθρέφτη της λίμνης», επιλεγμένο από τη μαθήτρια της Ε’ τάξης Αγνή Καλαφάτη, καλωσορίσαμε σήμερα τον κ. Στέλιο Πελασγό στο Σχολείο μας.
Και, αφού μας είπε πως μαζί του κουβαλάει όλους τους παραμυθάδες που έζησαν κι αφηγήθηκαν παραμύθια πριν από τον ίδιο, άρχισε μια πραγματική γιορτή.
«Όταν τα ζώα είχαν μιλιά, η θάλασσα ήταν γλυκιά». Κι όλα αυτά συνέβαιναν τότε που οι άνθρωποι ήξεραν να ακούνε. Να σιωπούν και να ακούνε. Να αγαπάνε και να καταλαβαίνουν τους άλλους. Τους πλάι τους, τους γύρω και τους πιο μακρινούς τους.
