Η λύση για την κρίση από τον Αθανάσιο Χριστόπουλο, δύο αιώνες πριν…
Από τα ΛΥΡΙΚΑ (1811), μικρό απόσπασμα από το ποίημα ΕΡΑΤΩ
ΛΒ’ – ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΙ
Οἱ γυναῖκες πάντα λέγουν
ὅτ’ οἱ ἄνδρες τάχα φταίγουν·
καὶ οἱ ἄνδρες πάλε λέγουν
οἱ γυναῖκες ὅτι φταίγουν.
Ποιὸς λοιπὸν αὐτὴν τὴν κρίση
ἠμπορεῖ νὰ μᾶς τὴν λύσει
καὶ νὰ κρίνει τὴν αἰτία
δίχως φιλοπροσωπία;
Δὲν εὑρίσκεται κανένας·
ὅτ’ εἶν’ φίλαυτος καθένας.
Κι ὅποιος βέβαια τὴν κρίνει
πρὸς τὸ εἶδος του θὰ κλίνει.
Τὸ λοιπόν, καλοὶ ἀνδράδες,
καὶ γυναῖκες φιλενάδες,
ἀπ’ τὴν κρίση ἀφεθῆτε
καὶ μαζὶ συμβιβασθῆτε.
Ἂς κουρεύεται ἡ κρίσις·
ὅλοι φταίγομεν ἐπίσης·
κι ἔρθετε ν’ ἀγαπηθοῦμε
καὶ γλυκὰ νὰ φιληθοῦμε.
