Η ατμόσφαιρα στο Αρχοντικό του Βέργου χθες το βράδυ ήταν εκπληκτική! Η λίμνη γαλήνια να μας χαρίζει γενναιόδωρα κομμάτια από την ομορφιά της από τα παράθυρα του ιστορικού κτίσματος , μέσα, τους τοίχους να κοσμούν υποβλητικά τα έργα του Νίκου Δραγούμη, του “Έλληνα Βαν-Γκογκ” όπως χαρακτηρίστηκε και τα πρόσωπα των φιλότεχνων Καστοριανών, που γέμισαν ασφυκτικά τις αίθουσες, να λάμπουν από θαυμασμό για τον αιρετικό κι ευαίσθητο ζωγράφο.
Τα έργα , γύρω στα 200, τα περισσότερα από όσα κατάφεραν να διασωθούν,στήθηκαν εκπληκτικά από τα μέλη του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τράπεζας .
Όπως δήλωσε ο κ. Διονύσης Καψάλης , διευθυντής του ΜΙΕΤ, που είχε την επιμέλεια της έκθεσης, φανερά χαρούμενος που φιλοξενείται στα πάτρια εδάφη, αφού ως γνωστό η οικογένεια Δραγούμη κατάγεται από το Βογατσικό, “η προσφορά του Νίκου Δραγούμη στην ελληνική τέχνη είναι ανεκτίμητη, καθώς φέρει όλη τη φρεσκάδα της ζωγραφικής της Ευρώπης σε μια εποχή που η Ελλάδα βρίσκεται υπό τη σκιά της Γερμανικής Σχολής” ( τέλη του 19ου και αρχές του 20ου).
Την εκδήλωση προλόγισε ο αντιδήμαρχος Πολιτισμού κ. Λεωνίδας Παπαδημητρίου, συντονιστής της όλης προσπάθειας ,ενώ ιδιαίτερα συγκινητική ήταν η στιγμή που τον λόγο πήρε ο μουσικολόγος ανιψιός του Νίκου Δραγούμη, Μάρκος κι αναφέρθηκε στην προσωπικότητα του αντισυμβατικού καλλιτέχνη, τονίζοντας ότι ο θείος του, αδιαφορώντας για τη φήμη,την κοινωνική αναγνώριση και τα χρήματα δεν εμπορεύτηκε τα έργα του , μόνο τα χάριζε, πιστεύοντας ότι η αληθινή τέχνη είναι ιερή. Άλλωστε, ο ίδιος ο ζωγράφος ζούσε με πενιχρά μέσα, ασχολούμενος με αγροτικές εργασίες. Η αγάπη του για τη γη και τη φύση είναι έντονα αποτυπωμένη στο έργο του.
Τα έργα του διασώθηκαν χάρη στον πατέρα του Μάρκου Δραγούμη κι αδελφού του Νίκου, Φίλιππο κι έχουν όλα συντηρηθεί με μεγάλη επιμέλεια από τη Μαρία Αλεξίου, συντηρήτρια στο Εργαστήριο Συντήρησης Χάρτινου Υλικού του ΜΙΕΤ.
Παρών στην εκδήλωση και ο κ. Νίκος Παΐσιος ,γιατρός στο επάγγελμα και ακούραστος μελετητής της Τέχνης, που αναδίφησε σε αρχεία και βιβλία σε Ελλάδα, Γαλλία κι Ελβετία προσφέροντας πολύτιμες πληροφορίες για τη ζωή και το έργο του σπουδαίου και τραγικού Έλληνα ζωγράφου .
Τα έργα είναι κατανεμημένα με ιδιαίτερη φροντίδα και σύμφωνα με τον θεματικό τους άξονα στις αίθουσες του Αρχοντικού, ξεκινώντας από την πολύ ενδιαφέρουσα βιογραφία του καλλιτέχνη, που είναι αναρτημένη στον τοίχο και φτάνοντας στο ισόγειο του κτιρίου όπου προβάλλεται το ντοκιμαντέρ της Κλεώνης Φλέσσα “Νίκος Δραγούμης, ένας ζωγράφος στη σκιά της ιστορίας”, που τιμήθηκε με το 2ο Βραβείο καλύτερου ντοκιμαντέρ μικρού μήκους στο 9ο Φεστιβάλ Ελληνικού Ντοκιμαντέρ Χαλκίδας.
Η Έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 15 Μαΐου και θα λειτουργεί από τη Δευτέρα μέχρι την Παρασκευή από τις 10:00 – 13:30 και 17:30 – 21:00μμ. και το Σάββατο, την Κυριακή και τις Αργίες από τις 11.00 μέχρι τις 20:00μμ.
Βιογραφικό
Ο Νίκος Δραγούμης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1874, πρωτότοκος γιος του πρωθυπουργού Στέφανου Δραγούμη και αδερφός του πολιτικού και συγγραφέα Ίωνα Δραγούμη. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του, θα φτάσει στο Παρίσι το 1891 για να προετοιμαστεί για τις εισιτήριες εξετάσεις για τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων. Θα αποτύχει. Εγγράφεται στη συνέχεια στη Νομική Σχολή της Σορβόννης, από όπου θα αποφοιτήσει, με πολλές δυσκολίες, στα τέλη του 1897. Θα εγκαταλείψει τα νομικά, που ποτέ δεν αγάπησε, αλλά αναγκάστηκε, από την οικογένειά του, να σπουδάσει.
Αυτή την περίοδο, έχουμε μόνο λίγα σχέδιά του, που αν και σχέδια ενός πρώιμου αδιαμόρφωτου ακόμα ταλέντου, διαγράφουν σε γενικές γραμμές τις αρχές που θα επικρατήσουν στον ώριμο ζωγραφικό του βίο: την αγάπη στη λεπτομέρεια και τις ευαίσθητες γραμμές του σχεδίου. Ξεκινάει μαθήματα στην ιδιωτική σχολή τέχνης Académie Julian, όπου θα φοιτήσει από το 1900 έως 1902.
Τα χρόνια που ακολουθούν μέχρι το 1911 είναι τα πλέον παραγωγικά και χαρακτηριστικά για εκείνον. Σταδιακά εγκαταλείπει το Παρίσι για την Προβηγκία, όπου διαμένει για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Από την περίοδο αυτή είναι και ο μεγαλύτερος αριθμός των σωζόμενων έργων του. Μελετώντας τα διαπιστώνουμε με ευκολία τα σημεία εκκίνησής του: ο Βαν Γκογκ, οι Ναμπί, η Γιαπωνέζικη Ξυλογραφία και, εν μέρει, ο πουαντιγισμός.Σαφής είναι η προτίμησή του να ταυτίζεται συχνά με θέματα εργατικά/αγροτικά που ξεφεύγουν από την απεικόνιση αστικών ή μεγαλοαστικών προτύπων (ιδιαίτερα μετά τη ρήξη με την οικογένειά του, οπότε θα ζήσει με πενιχρά οικονομικά μέσα).
Το 1911, εκδηλώνεται με πιεστικό τρόπο ψυχικό νόσημα και θα νοσηλευτεί σε διάφορα ψυχιατρικά ιδρύματα, αλλά τη διετία 1912-1914, εμφανίζοντας σχετική ύφεση των συμπτωμάτων, θα κατορθώσει να δουλέψει για λίγο στην Αττική και την Άνδρο. Αν και δεν είναι πια κύριος και απόλυτος κάτοχος των εκφραστικών του μέσων, θα δώσει ενίοτε λαμπρά σχέδια που κάνουν ακόμα οδυνηρότερη την οριστική του καλλιτεχνική απώλεια από το 1914 και μετά. Θα πεθάνει το 1933, μετά από εικοσαετή εγκλεισμό στη Γενεύη και την Αθήνα.
Ο Αντιδήμαρχος Πολιτισμού κ. Λεωνίδας Παπαδημητρίου με τον κ. Διονύση Καψάλη, που είχε την επιμέλεια της Έκθεσης
Ο μουσικολόγος κ. Μάρκος Δραγούμης, ανιψιός του ζωγράφου Νίκου και γιος του αδελφού του Φίλιππου
Ο κ.Διονύσης Καψάλης με τον κ. Νίκο Παΐσιο, ακούραστο μελετητή της Τέχνης
https://www.youtube.com/watch?v=CWdEmI6cRFU
