Μια από τις γνωστές και αγαπημένες πελάτισσες του Χουντάλα ήταν η Ρένα Βλαχοπούλου, η οποία αγαπούσε πολύ το λεοπάρ και ήθελε να αποκτήσει μια τέτοια γούνα:
«Η Ρένα είχε αδυναμία για μια λεοπάρδαλη. Αλλά η λεοπάρδαλη, η μονΡένα Βλαχοπούλουοκόμματη λεοπάρδαλη ήταν δυσεύρετο ζώο και συνέχεια με ρωτούσε:
-Πότε θα μου κάνεις τη λεοπάρδαλη;
-Ρένα βρήκα δύο ζώα.
-Πότε θα μου κάνεις τη λεοπάρδαλη;
-Με δύο ζώα θα κάνουμε παλτό;
Πάει ένας χρόνος δύο χρόνια, βρήκα άλλα δύο ζώα. Ήρθε μπράβο ωραία. Τι μας λείπει τώρα; Μας λείπει άλλο ένα. Το ‘βαζε από δω το ‘βαζε από εκεί, τίποτα. Το παλτό δεν έβγαινε. Έγινε θα ψάξω. Καστοριά Καναδά για μια λεοπάρδαλη να της κάνω το παλτό.
Δεν βρήκα το πέμπτο και η Ρένα επιμένει:
-Τι λείπει;
-Λείπει ο γιακάς και λείπουν τα μανίκια.
-Κάντη κοντομάνικη. Κάντη κοντομάνικη θα τη φορέσω.
-Χα χα χα.
Τελικά βρέθηκε και το πέμπτο το φτιάξαμε το παλτό»
Το να αποκτήσει μια γυναίκα γούνα την εποχή εκείνη ήταν ισοδύναμο με το να αποκτήσει ένα ακριβό κόσμημα.
