Οι άνδρες έχουν την πρώτη τους εμπειρία από την εξουσία στον στρατό. εκεί γνωρίζουν ότι όταν ένας κομπλεξικός ανέλθει στην ιεραρχία τότε όλα αλλάζουν προς το χειρότερο. Αλλά και ένας μικρός γαλονάς αν είναι σκ@τ@χαρακτήρας θα δημιουργήσει πρόβλημα. Θα την σπάσει στους απλούς φαντάρους και θα κάνει το καψώνι του!
Οι γυναίκες το μαθαίνουν από αλλού στην ζωή όταν βλέπουν κάποιο στραβόξυλο παίρνοντας κάποια θέση να δείχνει τον κακό του εαυτό!. Αλλά σαν αρχή ισχύει όπως πολύ εύστοχα καταλήγει το άρθρο. ¨An θες να δεις τον χαρακτήρα του ανθρώπου δώσ΄του εξουσία”. Εκεί θα φανεί, εγώ συμπληρώνω.
Αν ένας άνθρωπος είχε κάποια εξουσία και δεν την κακομεταχειρίστηκε δεν την εκμεταλλεύτηκε θα είναι διαχρονικά ένας ποιοτικός πολίτης, Το αιώνιο πρόβλημα είναι όμως στην δημοκρατία πως μπορούμε να καταλάβουμε από πριν τον άνθρωπο που ζητά την εξουσία προβάλλοντας έναν άλλο εαυτό ενώ όταν πάρει την εξουσία θα βγάζει τον πραγματικό του εαυτό, Πως και από που θα τον καταλάβουμε; Πως θα μαντέψουμε την καλά κριμένη κακία που θα τον οδηγεί στο να προδίδει αρχές και αξίες ανθρώπους. Αυτό το πρόβλημα δεν το έλυσε δυστυχώς κανένας.
Κατά καιρούς οι δημοκρατίες, στρατός, περιφέρειες, δήμοι ,επιχειρήσεις σύλλογοι, τμήματα ,διευθυντές, διοικητές κλπ αναδεικνύουν επικεφαλής που την καταπονούν την εξαντλούν και την πηγαίνουν πίσω. Σε όλες τις περιπτώσεις πρέπει να υπάρχουν δικλείδες ασφαλείας. Να έχουν ένα αυστηρό πλαίσιο που δεν θα τους αφήνει να παρεκτραπούν. Εκεί που η ανάδειξη γίνεται από τον πολίτη το κυριότερο όπλο που έχει είναι ένα. Να γνωρίζει αυτός που τον ζητά τον ψήφο ότι αν του υποσχεθεί άλλα και κάνει άλλα δεν έχει κανένα μέλλον και θα απαξιωθεί πάραυτα και ολοκληρωτικά. να φοβάται δηλαδή ότι αυτή η κοροϊδία δεν θα την καταπιούν οι άνθρωποι αμάσητη!
Το μόνο που καταλαβαίνουν με απλά λόγια είναι το :” Με κορόιδεψες, δεν σε σώζει τίποτα! Αυτό εφαρμόζουν κατά κανόνα οι δυτικές δημοκρατίες και είναι όχι τέλειες αλλά ανεκτές! Η αποπομπή του Νίξον ήταν για μένα ένα μεγάλο βήμα!
