Ο Νίκος γεννήθηκε και έζησε μέχρι την εφηβεία του στην Καστοριά. Θα ΄ρθει στη Θεσσαλονίκη στη συνέχεια. Αρχές του ‘70 συναντά… το μέλλον του στην Σκόπελο. Εκεί η κεραμική θα το κερδίσει πιο επιδέξια από άλλες τέχνες. Έργα του υπάρχουν σε σπίτια και ιδιωτικές συλλογές ανά τον κόσμο “.
Καλλιτέχνης με όλη τη σημασία της λέξης, ίδρυσε το πασίγνωστο κατάστημα “Αρμολόι” της Σκοπέλου και έγινε ζωγράφος και δημιουργός της κεραμικής.
Στο έργο του συλλαμβάνει τη δημιουργικότητα, την ομορφιά και την αίσθηση του χιούμορ του.
Στο «Κοντέινερ» (ένθετο περιοδικό της Ελευθεροτυπίας), δημοσιεύτηκε ένα μικρό κείμενο του συγγραφέα Δημήτρη Νόλλα, στη μνήμη του Νίκου Μάρκου.
Η Σκόπελος έχασε, τον περσινό Φεβρουάριο, έναν καλλιτέχνη της ζωής, έναν φίλο και δάσκαλο, που αγαπούσε το χώμα και γι’ αυτό είχε αφιερωθεί 30 χρόνια στην κεραμική, στολίζοντας εκατοντάδες σπίτια με χειροποίητα πλακάκια για την ομορφιά και γαβάθες για τις αγαπημένες μας μακαρονάδες.
Ο Νίκος Μάρκου, γεννημένος στην Καστοριά το 1951, θρέμμα της Θεσσαλονίκης, έζησε και δημιούργησε στη Σκόπελο από τη δεκαετία του ’70 μέχρι το θάνατό του. Συνιδρυτής του Φωτογραφικού Κέντρου Σκοπέλου, υπήρξε ψυχή της ποιητικής σύναξης «Θερινό Ηλιοστάσιο» το 2007 και 2008.
Αυτοδίδακτος κεραμίστας και γνήσιος λαϊκός δάσκαλος, οδήγησε με χέρι σταθερό τους νέους που τον πλησίαζαν, στους δρόμους της καθημερινής ζωής και των τεχνών, της προσωπικής ευθύνης και του χρέους, στα μετρημένα πράγματα.
Έμπορος, στην καλύτερη παράδοση των εμπόρων της Ανατολής, ζούσε για το καθημερινό αλισβερίσι, για το πάρε – δώσε που φέρνει κοντά τους ανθρώπους, δημιουργώντας κοινωνία προσώπων, ενίοτε και φασαρία. Για το κρασί και για τη σχέση με τους άλλους, την οποία πάντα στόλιζε με αγάπη. Για το ήθος.
Τον θυμόμαστε.
