Σιγουράκι.Αυτό που σε πάει ‘ταμείο’, όπως θα λέγαμε και στη γλώσσα του στοιχήματος.
Αλληλένδετα, με αμφίδρομη αντίδραση..κάποιες φορές αλυσιδωτή!
Χέρι-χέρι πάνε αυτά..το ένα αποτέλεσμα του άλλου. Το σκόρ το ανοίγει το θάρρος. Από εκεί ξεκινάνε όλα. Θάρρος να κοιτάξεις πού θέλεις να φτάσεις,αγνοώντας κίνδυνο, ατυχία, συνέπειες..σου αρκεί μόνο που γουστάρεις να το κάνεις.
Κοιτάς τον στόχο..κάπως έτσι..καθισμένος στο έδαφος. Ένα με τη γη. Σαν από το μηδέν.
Κανένας δεν θα σου πει αν κοιτάς σωστά, αν κοιτάς παρορμητικά, γιατί κανένας δεν έχει το δικαίωμα να σε καθοδηγήσει. Σηκώνεσαι όρθιος και στέκεσαι στα δικά σου πόδια. Πιο δυνατός από ποτέ, γιατί ξέρεις, πως λεπτό που περνάει δεν γυρίζει πίσω. Και εκεί ακριβώς η απόφαση πλησιάζει επικίνδυνα την περιοχή του θάρρους.
Δεν κάνεις πίσω. Έχεις μάθει να επιβιώνεις, να υπέρασπίζεσαι τις επιλογές σου, γιατί πολύ απλά έχεις μάθει να τις χρεώνεσαι. Το ένα σου πόδι έχει ήδη βουτήξει στο νερό, κυριολεκτικά ή μεταφορικά και αν θυμηθείς το γνωστό ‘ο βρεγμένος την βροχή δεν την φοβάται’, έφτασες λίγο πριν τη σέντρα. Και μάντεψε: ΣΚΟΡΑΡΕΣ.
Μα για μία στιγμή..πού πας;Αλλού κοιτούσες..νόμιζαμε ότι…..
Λάθος φίλε μου..΄’νομίζω’ είναι ένα ρήμα που δεν ταιρίαζει με το θάρρος ή την απόφαση. Και καμιά φορά, ενώ τα προγνωστικά σε έδιναν για μια συγκεκριμένη πορεία, εσύ κάνεις την ανατροπή. Στέλνεις ‘κουβά’ όλους όσους πόνταραν στο ‘ακριβές σκόρ’ και κάνεις αυτό που θες. Επιλέγεις πορεία μακριά από πεπατημένη, χαράσεις τη δική σου πορεία στη δική σου ευτυχία. Γιατί η ευτυχία είναι προσωπική υπόθεση.
Έφυγες. Αλλού από εκεί που κοιτούσες συνήθως. Γιατί; Γιατί έτσι!
Καμιά φορά οι δρόμοι κρύβουν μαγικά κουτιά που δεν ξέρεις τι περιέχουν. Αλλά αν δεν πας και από κανέναν άλλο δρόμο, πώς θα τα βρείς;
Βέβαια, υπάρχει και κάτι πιο ιδανικό. Να ξανασπάσεις τα προγνωστικά, να καταφέρεις να πάρεις τον συνοδηγό που πάντα ήθελες και να ξαναδοκιμάσεις να βολτάρεις τη ζωή, αυτή τη φορά από άλλη πορεία, έτσι για την περιπέτεια ρε φίλε! Και ας εχει υψηλή απόδοση..
Σας γράφω και το soundtrack είναι ένα κομμάτι που το άκουσα κυριολεκτικά στις ‘καθυστερήσεις’ του : Reality-Lost Frequencies ft Janieck Devy (άκου..)
Έπιασα εκεί που έλεγε “today I got a million,tomorrow i don’t know” και ενώ άλλα ήθελα να σας πω σήμερα, άλλα σας λέω. Σήμερα, λοιπόν έχεις τα πάντα, αύριο δεν ξέρεις.. “this is our call, we rise and we fall”.
Για αυτό λοιπόν, μιας και το κομμάτι έπαιξε αρκετές φορές στο replay για να μην αλλάξει η διάθεση γραφής, θα σας πω ότι παραδειγματιστείτε από τον πρωταγωνιστή των φωτογραφιών, μεταφερθείτε στην πραγματικότητα (Reality λέει το τραγούδι!) τη δική σας πραγματικότητα και πάρτε τη δική σας απόφαση με θάρρος και καμία ενοχή.
Αν πάλι δεν είστε των στοιχημάτων, θα σας πω ότι ποτέ δεν ξέρεις πού θα σε οδηγήσει μια απόφαση. Σίγουρα όμως ξέρεις ότι αν δεν την πάρεις, θα ζεις με την απορία που αποτελείται από 4 μαγικές λέξεις: ‘τι θα γινόταν αν’.
Πάμε στοίχημα ότι θα τζογάρεις στο όνειρο;
Την αγάπη μου…
Κείμενο-Φωτογραφίες: Ντίνα Παπαγεωργίου
