Για ποιο λόγο δεν απαντούν οι υπηρεσίες της Ι. Μητρόπολης σε ένα εγνωσμένο ευπατρίδη, ο οποίος παραχώρησε το ομώνυμο αρχοντικό για την χρήση του Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα, την ίδια στιγμή που υπάρχει γραφείο επιφορτισμένο με ανάλογα καθήκοντα; Συμβαίνει κάτι άλλο στην Ι. Μητρόπολη Καστοριάς; Και εάν ναι, τι συμβαίνει στα ιστορικά κειμήλια που αγνοούνται για δεκαετίες;
Αγαπητέ κ. Πηχιών,
Από καιρό ήθελα να σας γράψω για να σας συγχαρώ για την πλούσια, μεστή και πολύ ενδιαφέρουσα θεματολογία των άρθρων σας και ιδιαίτερα αυτών που φωτίζουν τη νεώτερη ιστορία της Καστοριάς.
Η τελευταία κατακλείδα στην τελευταία σελίδα του 821 τεύχους της ΟΔΟΥ που μόλις παρέλαβα, με προτρέπει να σας γράψω αυτά τα λίγα λόγια γιατί είμαι βέβαιος πως αισθάνεστε μεγάλη απογοήτευση από τη συμπεριφορά του Σεβασμιότατου. Το απόσπασμα του Ιωάννου του Χρυσοστόμου ελπίζω να τον ταρακουνήσει. Αν όχι, έχω μια άλλη πρόταση:
Ο κ. Μπαϊρακτάρης προς τον οποίο απευθύνεται επίσης το παρόν κείμενο (μπορεί να το δημοσιοποιήσει) να ανοίξει στον ιστότοπό του ένα χώρο συγκέντρωσης υπογραφών συμπολιτών μας που ζητούν μαζί με εσάς την απάντηση στα εύλογα ερωτήματά σας.
Προσυπογράφω πρώτος τη σχετική έκκληση. Ίσως “το Φωνή λαού, οργή Θεού” να αποδειχθεί ισχυρότερο της σοφής προτροπής του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Μην απελπίζεστε. Οπλιστείτε από την ρύση του Κυρίου “Αιτείτε και δοθήσετε ημίν”.
Με εκτίμηση
Γεώργιος Δαουτόπουλος
Καθηγητής Γεωπονίας ΑΠΘ
Το κείμενο υποστήριξης για τον κ. Αναστάσιο Πηχεώνα:
Ι. Μητρόπολη Καστοριάς: Παροχή στοιχείων για την τύχη ιστορικών κειμηλίων της Καστοριάς
Κυρίως στη διάρκεια της χρονικής περιόδου λίγο πριν και κατά το 1974, επιλέχθηκαν και συγκεντρώθηκαν από διάφορες εκκλησίες της Καστοριάς, βυζαντινούς και μεταβυζαντινούς ναούς της πόλης και στη συνέχεια εξαφανίσθηκαν στο πλαίσιο κανονικής αρπαγής δεκάδες εικόνες και άλλα μνημεία της Καστοριάς που αποτελούν περιουσία του τόπου και του ελληνικού λαού. Η ευθύνη της ενέργειας στη κοινή γνώμη αποδόθηκε σε υψηλόβαθμο κληρικό εκείνης της εποχής, ο οποίος πρωτοστάτησε στη διαδικασία και το περιστατικό εξακολουθεί να αποτελεί πληγή. Που δεν αφορά παρά ταραγμένες εποχές και μεμονωμένα πρόσωπα.
Παρά το γεγονός ότι σύμφωνα με ενδείξεις που υπάρχουν αν όχι όλα, πολλά από τα κειμήλια τελικά διασώθηκαν από την παράνομη διακίνησή τους και επέστρεψαν ενδεχομένως στην Καστοριά από την Αθήνα όπου είχαν παράνομα διοχετευθεί, ωστόσο αν και πέρασαν περισσότερα από 40 χρόνια, η τύχη και η κατάστασή τους εξακολουθεί να αγνοείται για το ευρύ κοινό, και τις αρχές της Καστοριάς. Και τα κειμήλια όχι μόνο δεν επέστρεψαν στις θέσεις τους (όπως π.χ. η εξωτερική τοιχογραφία του Ι.Ν. της Παναγίας Ρασιώτισσας), αλλά στην καλύτερη περίπτωση είναι κρυμμένα.
Η πολύμηνη δημόσια έκκληση του κ. Αναστάση Πηχιών, μεγάλου δωρητή του Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα της Καστοριάς, για παροχή στοιχείων, προσέκρουσε σε στόματα κλειστά και αδιαφορία. Ακόμη και για την επισκοπική μίτρα, πολύτιμη δωρεά των Καστοριανών της Κωνσταντινουπόλεως το 1728.
Όσοι υπογράφουμε το παρόν συντασσόμαστε με το αίτημα προς κάθε αρμόδιο, όπως την Ι. Μητρόπολη Καστοριάς, το Δήμο Καστοριάς, την αρμόδια αρχαιολογική υπηρεσία και κάθε άλλο, να παράσχουν υπεύθυνα απαντήσεις για το εάν γνωρίζουν ή όχι και σε καταφατική περίπτωση στοιχεία για τα κειμήλια της Καστοριάς που πρέπει να επανενταχθούν λειτουργικά στον ιστορικό ιστό και πολιτιστικό σχεδιασμό της πόλης και της περιοχής.
Υπογράψτε το κείμενο υποστήριξης του κ. Αναστάση Πηχιών ΕΔΩ.
