Στη Θεσσαλονίκη υπάρχουν πολλά νεοκλασικά, παλαιά αρχοντικά κτίρια, το καθένα με τη δική του ιδιαίτερη αίγλη και ιστορία.
Ένα απ’ αυτά, σε κακή κατάσταση -μισογκρεμισμένο!- βρίσκεται στην γωνία της οδού Β. Όλγας και Μ. Ψελλού.
Η ιστορία αυτού του σπιτιού δεν αφορά την αρχιτεκτονική του, ούτε αυτούς που το έχτισαν, ή το κατοίκησαν, γιατί μάλλον δεν υπάρχουν οι σχετικές πληροφορίες. Η ιστορία του γνωστού ως “στοιχειωμένο σπίτι” είναι οι διαφορετικές και μάλλον αρκετές δοξασίες περί θορύβων και κραυγών των φυλακισμένων πνευμάτων που ακούγονται τα βράδια, περί της κακής κατάληξης όσων θέλησαν είτε να το κατεδαφίσουν, είτε να το κατοικήσουν, είτε να το φωτογραφίσουν…
(…η δική μας φωτογραφική μηχανή πάντως, άντεξε!)
Ενδεικτικά, όπως μας είπε η Αθηνά Παντίδου, της οποίας ο πατέρας ήταν ιδιοκτήτης του ακινήτου και η ίδια μεγάλωσε εκεί, για τις ιστορίες που ακούγονται:
“Δύο αδέρφια Εβραίοι γεροντοπαλίκαρα διατηρούσαν εκεί χαρτοπαικρική λέσχη. Όταν άρχισαν οι Γερμανοί να σφάζουν τους Εβραίους οι Εβραίοι πήγαιναν τα χρυσαφικά τους σε αυτά τα δύο αδερφια για να τους τα φυλάξουν επειδή ήταν μεγάλο το οικόπεδο. Αφού πέθαναν τα αδέρφια το πνεύμα τους (όπως λένε) έμεινε εκεί.
Αργότερα το ίδιο σπίτι έγινε τόπος σφαγής Εβραίων. Ψυχές μείνανε εκεί μαζί με τα αδέρφια. Όποιος εργολάβος μετά έπαιρνε το οικόπεδο δεν μπορούσε να το χτίσει γιατί όποιος προσπαθούσε κάτι πάθαινε. Και φυσικά κανένας δεν μπόρεσε να βρει τα χρυσαφικά.
Ένας φωτογράφος που προσπάθησε να το φωτογραφήσει από μεσα,δεν μπόρεσε γιατί αισθανόταν δυσφορία και έπεφτε η φωτογραφική του. Μαγνητοφώνησε σε κασέτα έπειτα τους θορύβους εκεί μέσα ώστε να βγάλει άκρη και ακουγόταν περίεργα πράγματα. Αυτή είναι η ιστορία και η φημολογία του.Λέγεται πάντως πως όποιος μπλέκει εκεί μέσα άσχημα πράγματα συμβάινουν!”
Κείμενο: Λία Μαλλίδου
Φωτογραφίες: Δημήτρης Συμεωνίδης (Μάρτιος 2014)
