Είναι εκεί και μας περιμένει όλους, δεν κάνει διακρίσεις, δεν μετράει τούς φίλους σου, την οικογένεια σου.
Ο θάνατος δεν εξαγοραζεται, δεν μετράει χρήματα, φημη, δόξα.

Ο θάνατος έρχεται απλά για να επιβεβαιώσει την ίδια την Ζωή.

Μια Ζωή που την σπαταλαμε σε πράγματα ανούσια, μια Ζωή που δεν σου χαρίζει χρόνο, δεν σου κάνει την χάρη να γυρίσεις πίσω τον χρόνο να αλλάξεις τα λαθη σου.

Η Ζωή σού δίνει αυτό το απίστευτο συναίσθημα της αγάπης και εσύ την χαραμιζεις απλόχερα στο μίσος.

Στην απώλεια της Ζωης, το πένθος είναι σιωπηλό, δεν θέλει πολλά λόγια, θέλει σκέψη, θέλει να κλείσεις τα μάτια για ενα λεπτό και να σκεφτείς τι κάνεις εσύ για να αλλάξεις αυτό που σε τρώει και δε σε αφήνει να χαρείς, να αγαπήσεις.

Το να αγαπάς είναι δύσκολο και ακόμα πιο δύσκολο είναι να σταματήσεις να μισείς, να δώσεις ενα τέλος σ αυτό που τρώει τα σωθικα σου.

Άνθρωποι χάνονται κάθε μέρα και δεν γυρίζουν πίσω, αυτό δεν μπορείς να το αλλάξεις.
Αυτό που μπορείς να αλλάξεις είναι τον τρόπο που τούς συμπεριφερεσαι οσο ζούνε.

Ας σταματήσουμε να κάνουμε τους γυρω μας δυστυχισμένους, δεν χρειάζεται να τους κάνουμε ευτυχισμενους, απλα ας μην κάνουμε στον άλλο αυτό που δεν θα θέλαμε να μας κανει.
Ας σταματήσουμε να διορθωνουμε ο ενας τον αλλον, να κρίνουμε, να κραζουμε, επειδή απλά δεν μας αρεσε κάτι που έκανε.
Ας προσπαθήσουμε να διορθώσουμε τα δικα μας λάθη και οχι των άλλων.

Γιατί πολύ απλα η Ζωη ειναι σύντομη και ο θάνατος είναι εκεί και μας περιμένει όλους και δεν ξεχωρίζει αν είσαι ευτυχισμένος η δυστυχισμένος,γνωστός η άγνωστος.
Το βράδυ πριν κοιμηθείς μονο εσυ ξέρεις τι γυρίζει μεσα στο κεφάλι σου.

Συλλυπητήρια σε όλη την Ελλάδα, σήμερα εθαψε ενα νέο παιδί που αγαπηθηκε γιατί τραγουδουσε ωραία και μισηθηκε γιατί δεν τραγουδουσε ωραία…

Οσο περίεργο και αν σου ακούγεται αυτή είναι η αλήθεια φιλε μου, σήμερα εθαψες την τωρινή εικόνα της κοινωνιας που ζούμε.

“Συλλυπητήρια σε όλους μας “».