Κείμενο Γιώργου Τ. Αλεξίου
Το ιστορικό Μοναστήρι του Αγίου Νικολάου Κορομηλιάς, κατά τους χρόνους της ακμής του (18ος και 19ος), διέθετε επαρκείς ποσότητες ύδατος για την ύδρευση του ανθρώπινου δυναμικού του (μοναχών, προσκυνητών, υπηρετικού προσωπικού) και του ζωικού κεφαλαίου του (πολυπληθή ποίμνια αιγοπροβάτων και αγέλες βοοειδών), καθώς και για την άρδευση των πολλών κήπων του, με τα οπωροφόρα δέντρα και τις εποχιακές καλλιέργειες. Το νερό αυτό μεταφερόταν στο μοναστηριακό συγκρότημα με πήλινους υδροσωλήνες (κιούγκια), από άγνωστή μας πηγή του υπερκείμενού του βουνού (;).
Μία μικρή ποσότητα απ’ το αναφερόμενο νερό κατέληγε σε δεξαμενή ανάλογης χωρητικότητας, που ήταν κτισμένη με οπτούς πλίνθους και ασβεστοκονίαμα, έξω απ’ τη νοτιοδυτική γωνία του Καθολικού (κεντρικού ναού) της Μονής και που σώζεται σήμερα μισοκατεστραμμένη. Η δεξαμενή αυτή παρείχε στο Μοναστήρι την απαραίτητη ποσότητα αγιασματικού ύδατος (Αγιάσματος), που έρεε από μία υπέροχη κρήνη με λιθανάγλυφα, την οποίαν είχαν κατασκευάσει μπροστά της οι μοναχοί κατά τον Χειμώνα των ετών 1805/1806. Η όλη δομή κι εμφάνιση της εν λόγω κρήνης παρουσιάζεται αμέσως παρακάτω:
Διαβάστε την συνέχεια στο fos-kastoria.blogspot.gr
