Ανάμεσα στα τόσα διαφορετικά είδη ανθρώπων, υπάρχουν και αυτοί που από τα συναισθήματα έχουν πληγωθεί και διάλεξαν ως ηρεμιστικό τους τη λογική. Νομίζουν πως το μυαλό δεν μπορεί να τους πληγώσει τόσο όσο η καρδιά τους που δεν συγκρατεί ποτέ τον εαυτό της. Δεν την αφήσουν να νιώσει ελεύθερη, όπως η φύση της ορίζει μα να την εκλογικεύσουν προσπαθούν. Την φυλακίζουν σ’ ένα κάστρο μακριά και τα κλειδιά της κρατούν κρυμμένα καλά σε μια γωνιά της ψυχής τους.
Στην αρχή δυσκολεύονται, πώς να ξεχάσεις ν’ αγαπάς και να ερωτεύεσαι όταν μ’ αυτό και γι’ αυτό γεννιέσαι; Μα αυτοί ορκίστηκαν ‘ποτέ ξανά’, τον πόνο φοβούνται, δεν θα τον αντέξουν γιατί νομίζουν αδύναμοι είναι. Είναι, άραγε, τόσο μεγάλη αδυναμία να πονάς στο όνομα της αγάπης;
Και τότε το μυαλό, γερό και δυνατό, ικανό να βρίσκει πάντα λύσεις, αναλαμβάνει δράση. Είναι τόσες πολλές οι ερωτήσεις που αναζητούν τις απαντήσεις τους. Ερωτήσεις που έπλασαν στον εγκέφαλό τους για να ορίσουν κάθε κατάσταση, κάθε συναίσθημα. Και νομίζουν πως, αν καταφέρουν να λύσουν το αίνιγμα που έχουν θέσει στον εαυτό τους, θα κερδίσουν την πολυπόθητη ευτυχία που η καρδιά στέρησε.
‘Τι είναι έρωτας;’
‘Γιατί πονάμε;’
‘ Τι είναι σωστό;’
‘Τι να κάνω για να μην πληγωθώ ξανά;’
‘Ποιος είμαι;’
‘Πώς να γίνω ένας άλλος;’
Ερωτήσεις που πρέπει με το μυαλό, νομίζεις, ν’ απαντήσεις για να ηρεμήσεις. Αλλά, μην ξεχνάς να έχεις την υποστήριξη της καρδιάς βοηθό σου.. Πως, άλλωστε μπορείς να καταλάβεις τι είναι αυτό που θέλεις, ποιος είσαι, αν την απαρνηθείς; Χωρίς την καρδιά, χάνεσαι στον λαβύρινθο του μυαλού σου. Βασανίζεις το κεφάλι σου, ενώ μπορείς τα μάτια να κλείσεις και να την ακούσεις να χτυπά. Το μυαλό θα σου δώσει εκατομμύρια διαφορετικές απαντήσεις που θα σε κάνουν να χαθείς ενώ η καρδιά σου είναι αυτή που θα σου δώσει τη μια και μοναδική.
Όταν, λοιπόν, κλειδώνεις την καρδιά σου, μην θεωρείς παράλογο που τα πάντα αλλάζουν. Γιατί λιγότερο αφήνεσαι. Γιατί ψάχνεις πια μια διαφορετική αγάπη. Γιατί από ελεύθερος άνθρωπος γίνεσαι σκλάβος μιας λογικής άλογης. Πρώτα σκέφτεσαι και μετά αγαπάς και έτσι η αγάπη είναι πια επεξεργασμένο προϊόν.. Και όλα αυτά γιατί επιβάλλεις στον εαυτό σου να είναι δυνατός και αρνείσαι τα συναισθήματά σου.
Μάθε να αποδέχεσαι αυτά που νιώθεις. Οι σκέψεις μας γεννούν συμβιβασμούς μα η αποδοχή, και του πόνου ακόμα, ελευθερίες. Μην την φοβάσαι την καρδιά σου και τις λέξεις της. Μην την φοβάσαι την αλήθεια.
