Αμπελόκηποι Καστοριάς: Απεβίωσε ο συγχωριανός μας Πανταζόπουλος Σιδέρης, σε ηλικία 73 ετών , έπειτα από περιπέτεια προβλημάτων υγείας .
Η νεκρώσιμη ακολουθία, έγινε την Τρίτη 2-2-2016, ανήμερα της Υπαπαντής, στον Ιερό Ναό Αγ Κων/νου & Ελένης, ενώ η κηδεία, στο Νεκροταφείο του Αη Νικόλα.
Ακολούθησε δεξίωση στην “Καφετέρια Μιχαλόπουλου”.
Ο αγαπητός Σιδέρης, ήταν γέννημα-θρέμμα του Χωριού, από μικρός στη δουλειά, στο χωράφι και στα κοπάδια, στον Κάμπο και στο Ντρούμο, στους μπαξέδες και στα παζάρια.
Αλλά πέρα από τις δουλειές του καθημερινού μόχθου, πάντα είχε ευρύτερα ενδιαφέροντα και ευαισθησία για τα κοινά του Χωριού και του Τόπου γενικότερα. Με τον δικό του μοναδικό τρόπο, άφησε το στίγμα του στην ιστορία του Χωριού μας.
Συνήθιζε να γράφει σατιρικά σχόλια για πρόσωπα και γεγονότα του Χωριού μας αλλά και για την πολιτική της Χώρας μας, με ποιητικό οίστρο, με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο “Ο Ξένος“, αρκετά δε απ’αυτά έχουν δημοσιευθεί στην εφημερίδα “ΠΕΛΣΑ-Αμπελόκηποι” του Πολιτιστικού Συλλόγου του Χωριού.
Τα τελευταία χρόνια έγραφε και δημοσίευε στο Ιστολόγιό του, “Ο Ξένος“. (*Τον βοήθησε σ’αυτό τεχνικά, ο συγχωριανός μας Νικολαΐδης Γιώργος).
΄Εχουμε αναφερθεί στον “Ξένο” σε διάφορα άρθρα μας στο παρόν Ιστολόγιο, και μάλιστα του είχαμε αφιερώσει κι ένα “ποιητικό σχόλιο”, στο δικό του πνεύμα.
Συγγενείς, φίλοι και συγχωριανοί τον συνόδευσαν στην τελευταία του κατοικία.
Ο συγχωριανός μας Κώστας Αντωνόπουλος, δημοσίευσε, σαν επικήδειο, το παρακάτω σημείωμα:
 |
| Από την ΄Εκθεση “90 Χρόνια Δημοτ.Σχολείο Αμπελοκήπων” 17.4.2009 |
“01/02/2016 Αγαπημένε μου Σιδέρη,
Αγαπημένε μου : “Ο ΞΕΝΟΣ “
Αγαπημένε μου : “Ο ΞΕΝΟΣ “
Σήμερα η καμπάνα του χωριού μας δεν χτύπησε χαρμόσυνα. Αν και σήμερα είναι γιορτή, η γιορτή του Αγίου Τρύφωνος, προστάτη των μπαξεβάνηδων δεν χτύπησε για να γιορτάσουμε . Χτύπησε πένθιμα, στενάχωρα για σένα, για έναν γνήσιο μπαξεβάνη που ο θεός επέλεξε να σε πάρει κοντά του την μέρα γιορτής των μπαξεβάνηδων.
Η είδηση του χαμού σου μετατράπηκε από την καμπάνα της εκκλησία μας σε θρήνο και μοιρολόι . Ο ήχος της καμπάνας έγινε πικρός, στενάχωρος αντίλαλος σε όλο το χωριό. Έγινε πικρός αντίλαλος σε όλες τις τοποθεσίες του χωριού που έζησες, εργάστηκες και αγάπησες. Στην σιούμα, στον ντρούμο, στον κάμπο, στο κουρί, στα αμπέλια, στο ποτάμι, στο ρουμάνι , στου Σιώμου το λιβάδι, στους μπαξέδες, στα φυτώρια , στο γκιόλι, στις βρύσες παντού και ράγισαν. Πόνος απλώθηκε παντού.
Εβδομήντα τέσσερα χρόνια με την παρουσία σου γέμισες το χώρο και το χρόνο. Πάντα πρώτος στις χαρές και πρώτος στις λύπες. Και πάντα γελούσες. Έζησες όπως πολλοί στο χωριό μας στην πείνα, τη φτώχεια, τη δυστυχία, τις στερήσεις και τα νίκησες όλα. Η αγάπη σου για το χωριό μας ήταν απίστευτη. Είχες έναν ιδιαίτερο τρόπο να το εκφράζεις. Τίποτα δεν περνούσε απαρατήρητο .Οτιδήποτε γινόταν στο χωριό φρόντιζες με τον δικό σου ποιητικό και γλαφυρό τρόπο να το αποδώσεις με ποίημα, στα πρώτα χρόνια της ποιητικής έμπνευσης σου και συλλογής, στα πακέτα των τσιγάρων που κάπνιζες τότε, και μετά στις στήλες της εφημερίδας του Πολιτιστικού Συλλόγου του χωριού μας και πάντα με το ψευδώνυμο Ό ΞΕΝΟΣ» . Θυμάμαι πόσες φορές μου έπαιρνες τηλέφωνο στο γραφείο μου και κάναμε ανάλυση της επικαιρότητας τόσο σε τοπικό επίπεδο όσο και σε πανελλαδικό. Είχες ιδιαίτερη ευαισθησία σε πράγματα και καταστάσεις . Παρακολουθούσες τα πολιτικά πράγματα της Ελλάδος και πάντα έκανες ανεπηρέαστη κριτική για ότι συνέβαινε. Αγαπούσες την παράδοση, αγαπούσες το χωριό, αγαπούσες την δουλειά σου, αγαπούσες τους συγχωριανούς σου και προπαντός αγαπούσες την οικογένεια σου. Αγαπούσες ιδιαίτερα τον Πολιτιστικό σύλλογο , συμμετείχες στις εκδηλώσεις του . Τα ποιήματα σου θα μείνουν ως παρακαταθήκη στα αρχεία του Συλλόγου με την μόνη διαφορά, ότι η στήλη της εφημερίδας που φιλοξενούσε τα ιδιαίτερα και γλαφυρά σου ποιήματα θα μείνει ορφανή.
Θέλω μόνο μία χάρη να μου κάνεις. Από εκεί ψηλά που θα είσαι και θα μας παρατηρείς, θέλω να συνεχίσεις να γράφεις τα ποιήματα σου για να τα διαβάσω όταν θα συναντηθούμε.
Η είδηση του χαμού σου μετατράπηκε από την καμπάνα της εκκλησία μας σε θρήνο και μοιρολόι . Ο ήχος της καμπάνας έγινε πικρός, στενάχωρος αντίλαλος σε όλο το χωριό. Έγινε πικρός αντίλαλος σε όλες τις τοποθεσίες του χωριού που έζησες, εργάστηκες και αγάπησες. Στην σιούμα, στον ντρούμο, στον κάμπο, στο κουρί, στα αμπέλια, στο ποτάμι, στο ρουμάνι , στου Σιώμου το λιβάδι, στους μπαξέδες, στα φυτώρια , στο γκιόλι, στις βρύσες παντού και ράγισαν. Πόνος απλώθηκε παντού.
Εβδομήντα τέσσερα χρόνια με την παρουσία σου γέμισες το χώρο και το χρόνο. Πάντα πρώτος στις χαρές και πρώτος στις λύπες. Και πάντα γελούσες. Έζησες όπως πολλοί στο χωριό μας στην πείνα, τη φτώχεια, τη δυστυχία, τις στερήσεις και τα νίκησες όλα. Η αγάπη σου για το χωριό μας ήταν απίστευτη. Είχες έναν ιδιαίτερο τρόπο να το εκφράζεις. Τίποτα δεν περνούσε απαρατήρητο .Οτιδήποτε γινόταν στο χωριό φρόντιζες με τον δικό σου ποιητικό και γλαφυρό τρόπο να το αποδώσεις με ποίημα, στα πρώτα χρόνια της ποιητικής έμπνευσης σου και συλλογής, στα πακέτα των τσιγάρων που κάπνιζες τότε, και μετά στις στήλες της εφημερίδας του Πολιτιστικού Συλλόγου του χωριού μας και πάντα με το ψευδώνυμο Ό ΞΕΝΟΣ» . Θυμάμαι πόσες φορές μου έπαιρνες τηλέφωνο στο γραφείο μου και κάναμε ανάλυση της επικαιρότητας τόσο σε τοπικό επίπεδο όσο και σε πανελλαδικό. Είχες ιδιαίτερη ευαισθησία σε πράγματα και καταστάσεις . Παρακολουθούσες τα πολιτικά πράγματα της Ελλάδος και πάντα έκανες ανεπηρέαστη κριτική για ότι συνέβαινε. Αγαπούσες την παράδοση, αγαπούσες το χωριό, αγαπούσες την δουλειά σου, αγαπούσες τους συγχωριανούς σου και προπαντός αγαπούσες την οικογένεια σου. Αγαπούσες ιδιαίτερα τον Πολιτιστικό σύλλογο , συμμετείχες στις εκδηλώσεις του . Τα ποιήματα σου θα μείνουν ως παρακαταθήκη στα αρχεία του Συλλόγου με την μόνη διαφορά, ότι η στήλη της εφημερίδας που φιλοξενούσε τα ιδιαίτερα και γλαφυρά σου ποιήματα θα μείνει ορφανή.
Θέλω μόνο μία χάρη να μου κάνεις. Από εκεί ψηλά που θα είσαι και θα μας παρατηρείς, θέλω να συνεχίσεις να γράφεις τα ποιήματα σου για να τα διαβάσω όταν θα συναντηθούμε.
Μας φεύγεις με τις καλύτερες αναμνήσεις για το μεγάλο ταξίδι χωρίς γυρισμό, αναπάντεχα , ξαφνικά και αυτό γιγάντωσε την θλίψη μας.
Eίμαστε όλοι εδώ να σου ευχηθούμε καλό κατευόδιο. Είμαστε όλοι εδώ, όσοι απομείναμε, αλλά είμαστε λιγότεροι και φτωχότεροι. Είμαστε εδώ να σου αφήσουμε ένα λουλούδι και ένα δάκρυ.
Στην αβάσταχτη ώρα του χωρισμού μας σε συντροφεύει το βουβό κλάμα μας με την σκέψη: πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα.
Τώρα ανεβαίνεις ψηλά στους ουρανούς σαν αετός για πάντα, όπου δεν υπάρχει πόνος λύπη και στεναγμός. Και ανεβαίνοντας βλέπεις τα υψωμένα μας χέρια που μάταια προσπαθούν να σε κρατήσουν κοντά μας. Όμως η σκέψη μας θα σε συντροφεύει με ένταση και διάρκεια. Το τέλος κάθε ανθρώπου είναι γνωστό και προκαθορισμένο και λέγεται έξοδος, λέγεται θάνατος. Η γενιά των ανθρώπων είναι σαν τη γενιά των φύλλων των δένδρων, που άλλα πέφτουν και άλλα φυτρώνουν.
Η μοίρα του θανάτου είναι ανίκητη.
Eίμαστε όλοι εδώ να σου ευχηθούμε καλό κατευόδιο. Είμαστε όλοι εδώ, όσοι απομείναμε, αλλά είμαστε λιγότεροι και φτωχότεροι. Είμαστε εδώ να σου αφήσουμε ένα λουλούδι και ένα δάκρυ.
Στην αβάσταχτη ώρα του χωρισμού μας σε συντροφεύει το βουβό κλάμα μας με την σκέψη: πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα.
Τώρα ανεβαίνεις ψηλά στους ουρανούς σαν αετός για πάντα, όπου δεν υπάρχει πόνος λύπη και στεναγμός. Και ανεβαίνοντας βλέπεις τα υψωμένα μας χέρια που μάταια προσπαθούν να σε κρατήσουν κοντά μας. Όμως η σκέψη μας θα σε συντροφεύει με ένταση και διάρκεια. Το τέλος κάθε ανθρώπου είναι γνωστό και προκαθορισμένο και λέγεται έξοδος, λέγεται θάνατος. Η γενιά των ανθρώπων είναι σαν τη γενιά των φύλλων των δένδρων, που άλλα πέφτουν και άλλα φυτρώνουν.
Η μοίρα του θανάτου είναι ανίκητη.
Καλό σου ταξίδι αγαπημένε μου Σιδέρη.
Να γελάς πάντα και να συνεχίσεις να γράφεις τα όμορφα ποιήματα σου.”………………………………………
Πράγματι, άξιζε ένα τέτοιο κατευώδιο ο φίλος “μπαξιοβάνος -ποιητής “Ξένος”
-Μακάρι νάχαμε και άλλους τέτοιους “Ξένους” όπως τούχαμε γράψει κάποτε.
 |
| Φωτο από το Ιστολ “Xenos” |
-Ας είναι ελαφρύ το χώμα της γης των Αμπελοκήπων, που τον δέχθηκε στα σπλάχνα της, της γης που χρόνια με αγάπη και κόπο καλλιέργησε και άφησε τα ίχνη του σε όλα τα γνωστά τοπωνύμια που αναφέρονται παραπάνω.
-Ο Θεός ας αναπαύσει την ψυχή του-
-Συλλυπητήρια στους οικείους του……..και Καλό Παράδεισο.
-Συλλυπητήρια στους οικείους του……..και Καλό Παράδεισο.
========================================================================
**΄Αλλα ΄Αρθρα στο Ιστολόγιό μας με αναφορές στον “ΞΕΝΟ” ΚΛΙΚ ΕΔΩ
**Το Ιστολόγιο Ο ΞΕΝΟΣ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
ampelokipi-kastoria.blogspot.gr
