Κοντά στον οικισμό του Γέρμα και ανάμεσα στα δύο ειδυλλιακά ποταμάκια του χωριού, το Μουρικίσιο και το Γιαζιοβινό, υψώνεται ο λόφος του Άϊ – Θανάση με το επώνυμο εξωκλήσι στην κορυφή του (17ος αιών.;). Γύρω απ’ το ξωκλήσι αυτό υπάρχει το ιερό άλσος του, που περιλαμβάνει αρκετά αιωνόβια δένδρα βελανιδιάς.
Σε απόσταση 300 μ. περίπου πιο πάνω απ’ το εν λόγω άλσος, στα ριζά του υπερκείμενου υψώματος “Χριστοφόρος” στέκεται όρθιο, αγέρωχο, μοναχικό και σημαδιακό το λεγόμενο “Μονό δέντρο”(= μοναχική δρυς). Το δέντρο αυτό ήταν παλαιότερα, μέχρι και τη δεκαετία του 1960, πασίγνωστο στον Γέρμα και σημείο αναφοράς απ’ όλους σχεδόν τους κατοίκους του. Κοντά του βοσκούσαν και άρμεγαν τα πρόβατά τους αρκετοί κτηνοτρόφοι του χωριού και “πιδίκωναν” κι έδεναν κατά την Άνοιξη τ’ άλογα, τα μουλάρια και τα γαϊδουράκια τους πολλοί γεωργοί του.
Σήμερα το “Μονό το δέντρο” είναι παντελώς άγνωστο στους νεότερους απ’ τους Γερμανιώτες, τους κάτω των 50 ετών, καθόσον λίγοι απ’ αυτούς βγαίνουν έξω απ’ τον οικισμό του χωριού τους, στη μαγευτική ύπαιθρό του, και ελάχιστοι πλέον ανεβαίνουν στους λόφους του Άι – Θανάση και του Χριστοφόρου. Το γνωρίζουν μόνο οι ηλικιωμένοι κάτοικοι του Γέρμα, οι άνω των 50 ετών, οι οποίοι το θυμούνται περιστασιακά. Το επισκέπτονται δε αραιά και που, το βλέπουν με συγκίνηση και αναπολούν και νοσταλγούν τα παιδικά τους χρόνια, όσοι απ’ αυτούς βοσκούσαν τότε ολόγυρά του τ’ αρνάκια τους .
Το μοναχικό δέντρο
(Ποίημα Ηλία Σιμόπουλου)
Αγκιστρωμένο στο γκρεμό
το μοναχικό δέντρο
χαίρεται τη μοναξιά του.
Δε φοβάται ξυλοκόπους
ούτε πυρκαγιές.
Δέχεται μόνο
τις επισκέψεις των πουλιών.
Και συζητά μαζί τους
τα μυστικά του ουρανού.
 |
| Το “Μονό το δέντρο” και ο Γέρμας. |
 |
| Το “Μονό το δέντρο”, άποψή του. |
 |
| Ο Γέρμας, όπως φαίνεται απ’ το “Μονό το δέντρο”. |
 |
| Η τοποθεσία “Χριστοφόρος” κοντά στο “Μονό το δέντρο” |
 |
| Το “Μονό το δέντρο”. Άλλη άποψή του. |
