Έχει περάσει ένας χρόνος από τότε που επισημάναμε το πρόβλημα και κανείς δεν ενδιαφέρθηκε
Επικίνδυνες αβλεψίες. Ασυγχώρητες ανευθυνότητες.
Το ζήτημα απευθύνεται σε πολλούς, αλλά, συγκεκριμένους ανθρώπους…
Κύριοι,
Ένα θέμα, με το οποίο καμία Αρχή δεν έχει καταπιαστεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια, και πραγματικά, μοιάζει να μην υπάρχει κανένας Υπεύθυνος γι’ αυτό, με όλη τη σημασία της λέξης, ψάχνει –πραγματικά- απεγνωσμένα για λύση.
Η ανύπαρκτη σήμανση του μονόδρομου στο γύρο της λίμνης μας είναι ένα από τα πιο απλά πράγματα, ουσιαστικής όμως σημασίας για την ασφάλεια πεζών και αυτοκινήτων.
Οι <περιπολίες> της Τροχαίας μοιάζουν περισσότερο με βόλτα στη γυρολιμνιά, και ποτέ δεν την έχουμε συναντήσει να περνά την ώρα που πραγματικά είναι ανάγκη να περάσει – και πώς θα ήταν δυνατόν, άλλωστε ! Εξάλλου, ποιον θα μπορούσε να εγκαλέσει και για ποια παράβαση ;;;
Οι ξένοι έχουν πλείστες όσες δικαιολογίες για το λάθος τους, εφόσον, το μοναδικό προειδοποιητικό του μονοδρόμου σήμα, μισοφαίνεται ανάμεσα στα δένδρα και, πάρα πολλές φορές, αφού φτάσουν σ’ αυτό το, οριακό σημείο και καταφέρουν να το δουν, φοβούνται να κάνουν αναστροφή . Πολύ συχνά αναρωτιούνται <πού να γυρίσω ;;;;>, και εφόσον και κανένα άλλο στοιχείο δεν έχουν….. προχωρούν ανάποδα, ελπίζοντας σε κάποια …. αλάνα επιστροφής……
Σε ποιο και με ποιο στοιχείο ακριβώς θα τους καταδικάσουμε;
1. Υπάρχει μήπως, κάποια πινακίδα κοντά στον Ναυτικό Ομιλο, που να προειδοποιεί ότι σε 1 χιλιόμετρο περίπου αρχίζει Μονόδρομος αντίθετης κατεύθυνσης; (στον ΝΟΚ, επειδή εκεί είναι πιο άνετα να επιστρέψουν)
2. Υπάρχει μήπως, κάποια πινακίδα που να ενημερώνει για την πραγματική κατάσταση του δρόμου μπροστά τους (5,5 χιλιόμετρα μονόδρομου αντίθετης κατεύθυνσης, στενού, χωρίς ανοίγματα για αναστροφή) ;
3. Υπάρχει μετά απ’ αυτά και τουλάχιστον 500 μέτρα πριν την έναρξη του μονόδρομου εκ νέου προειδοποίηση, με ένα κατατοπιστικό σήμα <ΑΝΑΣΤΡΟΦΗ ΕΔΩ> στα μικρά πλατώματα του δρόμου όπου προσφέρονται για τον σκοπό αυτό;
4. Υπάρχει ένα μεγάλο σήμα, σε ελεύθερη θέα που να λέει ΣΤΟΠ ;;;;;;
Ή μήπως υπάρχει τουλάχιστον ένα σήμα, από την άλλη –Νότια- πλευρά, στην φορά του μονόδρομου, που να ενημερώνει για τη κατάσταση του δρόμου (στενός, χωρίς φύλαχτρα- στηθαία- με συνεχείς στροφές, με πυκνή σε πολλά σημεία βλάστηση και περιορισμένη ορατότητα, με διαρκή κυκλοφορία ποδηλατών και πεζών…)
Ή μήπως υπάρχει σε κάποιο σημείο της πόλης μια ενημέρωση για τους επισκέπτες και τον δρόμο γύρω από τη λίμνη, (αλλά και για όλα τα άλλα αξιοθέατα ) για να τον οδηγήσει εύκολα και μ’ ασφάλεια σ’ αυτόν ;;;;
Ή μήπως υπάρχει έστω και ένα σήμα με όριο ταχύτητας ;;;;;;;;;;;; (έτσι, για τον τύπο, να έχει ένα λόγο η τροχαία να γράψει κάποιον γιατί έτρεχε στις στροφούλες τη …. μαγκιά του τέλος πάντων!!!!)
Εννοείται, ότι, με όλα αυτά, τις παραλείψεις, αβλεψίες και την ανυπαρξία πρόνοιας των υπευθύνων, καθόλου δεν παραβλέπουμε και καθόλου δεν συγχωρείται η ανευθυνότητα και η επιπολαιότητα των συμπολιτών μας (και συμπολιτισσών , εννοείται) , κάθε ντόπιου μάγκα τέλος πάντων, οι οποίοι γνωρίζουν πάρα πολύ καλά τις πραγματικές συνθήκες του γύρου της λίμνης μας, του μοναδικού αυτού ζωοδότη πνεύμονα της Πόλης μας, και παρόλα ταύτα φέρονται με υπεροψία και ασέβεια απέναντι στους συμπολίτες τους και εν τέλει, απέναντι σ’ αυτό που τους φιλοξενεί και τους χαρίζει την Ομορφιά, θέτοντας σε κίνδυνο τόσο τη δική τους ζωή (πράγμα για το οποίο, ειλικρινά, καθόλου δεν νοιάζομαι, εφόσον είναι η επιλογή τους αυτή) όσο και κυρίως τη ζωή των αντιθέτως και νομίμως κινούμενων αυτοκινήτων , ποδηλατών και πεζών.
Το να παίζουμε με την τύχη μας, θέμα της τύχης μας είναι το πότε θα θρηνήσουμε…. Αν τα μικρά περιστατικά που συχνά –πυκνά συμβαίνουν δεν μας πτοούν, ένα και μοναδικό μεγάλο θα είναι υπεραρκετό για να <τρέχουμε> ……
Τα απαιτούμενα για να μπουν τα πράγματα σε σειρά, είναι ελάχιστα: 6-7 πινακίδες το πολύ. Που, να πάρει ο διάολος…., να μαζευτούμε 6-7 άνθρωποι που πραγματικά πονάμε και, να τις φτιάξουμε !
Και μετά, με γκρεμισμένα τα άλλοθι, ας αναλάβει ο Καίσαρας τα δικά του για να ησυχάσουμε.
Υ.Γ. Σαφώς και δεν είμαι εξυπνότερη από εσάς. Η ειδοποιός διαφορά μας είναι ότι, εγώ δεν διαχειρίζομαι δημόσιο χρήμα, ούτε καν πληρώνομαι από πουθενά, αντιθέτως, πληρώνω ακόμη τους γ… ους (<γαμπριάτικους> λέω !) φόρους που μου αναλογούν, και πλέον, όπως και οι περισσότεροι συμπολίτες μου, με Αίμα.
Για να πονέσεις έναν τόπο, πρέπει πρώτα να τον αγαπήσεις.
Βιβή Φαρσαλιώτου + Ιατρού
ΥΓ. Εχει περάσει ένας χρόνος από την πρώτη δημοσίευση αυτού του άρθρου μας.
Εχει περάσει ένας χρόνος , μέσα στον οποίο κανένας υπεύθυνος δεν ασχολήθηκε, ωσάν να μη το διάβασε, ωσάν να μην τον ενόχλησε, ωσάν να μην νοιάστηκε, ωσάν να μην αφορά κανέναν –ούτε υπεύθυνο -ούτε αρμόδιο -ούτε πολίτη τούτου του τόπου- ούτε επισκέπτη τούτου του τόπου που αναγκάστηκε να κάνει αναστροφή όπου κι όπου .
Κανείς δεν νοιάστηκε, ούτε για τον Τροχονόμο που, μέσα στις γιορτές των Χριστουγέννων, με ισχυρό βοριά και αρκετούς μείον βαθμούς του ‘λαχε η Υπηρεσία να βοηθήσει τον οδηγό τουριστικού λεωφορείου να επιστρέψει 1,5 χιλιόμετρο με την όπισθεν (!) γιατί , στην Μαυριώτισσα ακολούθησε το σήμα για υποχρεωτική πορεία προς τον μονόδρομο , αφού κανείς δεν του διευκρίνισε ότι το σήμα αφορά μόνο μικρά αυτοκίνητα κι απαγορεύονται τα λεωφορεία προς τα εκεί !
Ωσάν ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΜΑ.
Υπάρχει, όμως.
ΩΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΚΑΙ ΑΡΜΟΔΙΟΣ.
Υπάρχει όμως.
Και αφού, με το προηγούμενο <ευγενικό> μας δημοσίευμα δεν ίδρωσε το αυτί κανενός, ας δώσουμε λοιπόν… ονοματεπώνυμο στον παραλήπτη του άρθρου: ΔΗΜΟΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ.
Και ναι, Δήμος Καστοριάς, ούτε ντουβάρι είναι, ούτε βουνό ούτε κάμπος. Ανθρωποι είναι , ίσως αδελφός- αδελφή- μάνα και πατέρας ολωνών μας, οι οποίοι, κατόπιν επιθυμίας τους, έθεσαν εαυτούς στην Υπηρεσία όλων μας, κι εμείς, επικυρώσαμε με την ψήφο μας την άδειά μας να διαχειριστούν για ένα χρονικό διάστημα την Τύχη μας. Και όχι αμισθί.
Δήμος επίσης, είναι και όλοι εκείνοι, που δουλεύουν (άλλοι ευσυνείδητα κι άλλοι αδιάφορα) σ’ αυτόν και αμείβονται για να εξυπηρετούν όλους τους άλλους που φορολογούνται ΚΑΙ γι’ αυτό.
Δήμος επίσης, είμαστε όλοι μας. Που, ΚΑΙ φορολογούμαστε ΚΑΙ ζούμε ΚΑΙ χαιρόμαστε ΚΑΙ πονάμε , πολλές φορές, χαλάμε –λερώνουμε –καταστρέφουμε την ΠΑΤΡΙΔΑ μας. Αλλά, τούτη την φορά, δεν αφορά εμάς το δημοσίευμα………..
Μα την Αλήθεια ……… !!!!!! Μην αφήσετε την ίδια κατάσταση άλλο. Δεν σας τιμά. Δεν θέλει χρήμα. Ούτε μεγαλόπνοα….σχέδια και μελέτες. Θέληση θέλει. Κουνηθείτε απ’ την αδράνεια.
Βιβή Φαρσαλιώτου + Ιατρού
Εφημερίδα ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ, φύλλο 4-2-2016
