Η μουσική είναι ένας τρόπος επικοινωνίας που δεν αλλοιώνεται από τυπικότητες. Στις ‘Κασέτες της Δυτικής Μακεδονίας’ χρησιμοποιούμε αυτόν τον τρόπο για να γνωρίσουμε τους μουσικούς μας, και να μάθουμε – ή, καλύτερα, να ακούσουμε – ό,τι είναι σημαντικό για αυτούς. Αυτήν την εβδομάδα ακούμε την κασέτα που μας έφτιαξε ο Μπάμπης Στεφανίδης, τραγουδοποιός, στιχουργός και δημιουργός των συγκροτημάτων Μειδίαμα, Scars of Tears και Snow Crow.
H εφηβεία του τραγουδοποιού ακούγεται όπως το ‘Φωτιά στο λιμάνι’ από τα Ξύλινα Σπαθιά, ενώ τα φοιτητικά του χρόνια σαν το ‘Κάθε τι που ανασαίνει’ από τα Διάφανα Κρίνα, το οποίο “μας έριχνε στα πατώματα”. Το παραδοσιακό και μικρασιατικό ‘Στο ‘πα και στο ξαναλέω’ “με πάει πίσω, στις ρίζες, σ αυτά που αγάπησε η γιαγιά μου”, ενώ με το ‘Fragile Dreams’ των Anathema ξεκινούσαν οι συναυλίες του με τους Μειδίαμα για πολλά χρονιά.
Κάποια από αυτά τα τραγούδια σηματοδότησαν μία νέα κατεύθυνση στη μουσική πορεία του Μπάμπη Στεφανίδη, όπως το ‘Schism’ των Tool που είναι “το πρώτο κομμάτι που με έκανε να σκεφτώ διαφορετικά τον τρόπο σύνθεσης ενός κομματιού”. Επίσης, με το που άκουσε για πρώτη φορά, στο ραδιόφωνο μάλιστα, το ‘Bring me to life’ των Evanescence, εστίασε την προσοχή του σε συγκροτήματα με γυναικεία φωνητικά.
Τέλος, ο τραγουδοποιός εκτιμάει ό,τι έχει να κάνει με αυθεντικότητα. Γι’αυτό και έχει ξεχωρίσει κάποιους ήχους που το εκφράζουν αυτό, όπως το ‘Windowpane’ των Opeth που “περιλαμβάνεται στον καλύτερο και πιο μελαγχολικό δίσκο που έχω ακούσει ως τώρα , το ‘Damnation’”, το ‘My Twin’ των Katatonia, “ένα κομμάτι που μέσα του υπάρχουν όλα τα συναισθήματα μαζί”, ο ‘Τίγρης’ του Ψαραντώνη (“ένιωσα πώς είναι να τραγουδάει άνθρωπος μέσα από τα βάθη της ψυχής του”), και, τέλος, η ‘Σιωπή’ από τα Ξύλινα Σπαθιά, το οποίο είναι ένα “κομμάτι που με τις πρώτες του νότες με κάνει να ταξιδεύω στα χρόνια που νιώθαμε αληθινά, με όλο μας το είναι, όλα τα συναισθήματα που προκαλεί ο έρωτας”.
Μπορείς να ακούσεις τη κασέτα του Μπάμπη Στεφανίδη ανά πάσα στιγμή στο κανάλι μας στο YouTube.
