Ονομάζεται visual art και στην Θεσσαλονίκη δεν είναι αυτό που λέμε «δημοφιλής τέχνη». Ότι πρέπει δηλαδή, φτιαχτείτε.
Urban warrior, από εκείνους που παίζει με το φως τις γραμμές την τεχνολογία την σκηνογραφία το θέατρο την μουσική πράξη και την αρχιτεκτονική. H ψηφιακή εποχή είναι η παιδική χαρά του και το ταλέντο του από εκείνα που η Θεσσαλονίκη περηφανεύεται με λόγους την τελευταία πενταετία. Ο καλλιτέχνης που δίνει στο σχήμα, φως προσωπικότητα δεύτερη υπόσταση όγκο και αισθητική έχει όνομα: Στάθης Μήτσιος.
Από Έλενα Ταξίδου
Ο Στάθης Μ. είναι σκηνογράφος, visualiser, κινηματογραφιστής και γραφίστας σε μία πόλη που ο κάθε τίτλος σηκώνει ψάξιμο ή συζήτηση και στην χώρα που λειτουργούν τα πάντα αρκεί αυτά να έχουν ταμπέλα, εκείνος έχει πολλές και σχεδόν τις “καίει” κάθε φορά που ένα πρότζεκτ του ολοκληρώνεται για να δημιουργήσει νέες στο αμέσως επόμενο που εξελίσσεται.
Με σπουδές γραφιστικής καθώς και αρχιτεκτονικής εσωτερικών χώρων και έχοντας μελετήσει το “φως” και την “κινούμενη εικόνα” σχεδόν από πάντα, με συνεργασίες με οργανισμούς και φορείς όπως το Κ.Θ.Β.Ε., το Α.Π.Θ. η 8η Εφορεία Βυζαντινών Μνημείων, το ∆ΗΠΕΘΕ Πάτρας, ο δήμος Θεσσαλονίκης, o δήμος Αθηνών, το Hellenic Museum of Melbourne αλλά και με εικαστικούς καλλιτέχνες, σκηνοθέτες, μουσικά σχήματα και διοργανωτές festival, έχει εξελιχθεί σε ένα σύγχρονο σκηνογράφο θεαμάτων που ενσωματώνει το βίντεο μέσα στον σκηνικό χώρο δημιουργώντας εικονικά περιβάλλοντα και σύνθετες φωτιστικές συνθήκες μέσω του 3D video mapping .
Του ζητήσαμε να μας αφηγηθεί την προσωπική και δημιουργική του ιστορία, να μας μιλήσει για τις περήφανες στιγμές του και να μας συστήσει το πεδίο της visual art παίζοντας μαζί της σε μια πεισματικά ανήσυχη και καλλιτεχνικά κυκλοθυμική πόλη .
Οut and About
Η δημιουργική του σχέση με την εικόνα δεν έχει αφετηρία. Έκανε «εικόνα» αναλογικά το 1995 με tapes και βύσματα σε μία Ελλάδα χωρίς υπολογιστές, και η δημιουργική του πορεία υπήρξε εξελικτική καθώς γεννήθηκαν διάφορα πράγματα τα οποία σήμερα είναι αποτέλεσμα της αρχιτεκτονικής και της τέχνης που κουβαλάει. Πλέον ψηφιακά, τα πρότζεκτ του μοιάζουν με αλήθειες όπου μέσα τους ορμάνε δεκάδες άλλες πραγματικότητες. Κρατάει τις ισορροπίες και δείχνει να μην είναι αυτοσκοπός του ο εντυπωσιασμός καθώς η εικόνα έχει από μόνη της αυτήν την ιδιότητα. Δεν είναι στόχος να «γκρεμίσεις και να ξαναχτίσεις» μία κτιριακή δομή για παράδειγμα με λίγο φως και δύο σχέδια μόνο για να εντυπωσιάσεις αν αυτό «δεν σημαίνει και κάτι», δεν «κουβαλάει και κάτι», ένα «σενάριο που να εκφράζει κάτι» . Πειραματίζεται με πολλά, δεν καθησυχάζει και του αρέσει να καταπιάνεται με πιο «παρακινδυνευμένα» στοιχεία πάνω στην τέχνη του, λίγο πιο έξω από την πεπατημένη, και τελικά ίσως αυτός να είναι ο λόγος που το feedback από τον κόσμο είναι τόσο θετικό. Αγαπημένο του στοιχείο μεταξύ άλλων και ίσως εκείνο που «μαρκάρει» την υπογραφή του από μακριά σε κάποιο θέαμα, είναι οι «γραμμές», ο σχεδιασμός, με αποτέλεσμα μία γραμμική σχεδίαση να υπάρχει ως βάση σε πολλά από αυτά που κάνει. Θεωρεί την Θεσσαλονίκη ιδανικό πεδίο για την δουλειά του, ως πόλη χιλιάδων ετών, με δομές και σημεία υπέροχα από εγκαταλειμμένα κτίρια που έχουν πολύ ενδιαφέρον ως κομμάτι μέχρι αρχαίους χώρους, βυζαντινά και οθωμανικά μνημεία, από την Ροτόντα μέχρι το Γεντί Κουλέ και από τις αποθήκες μέχρι τις βίλες της Βας.Όλγας .
Stathis Mitsios Unplugged
3D Video Mapping…
Το να σου δίνεται η ευκαιρία να ζωντανέψεις και να αναδείξεις μία αρχιτεκτονική δομή ή ένα κτίριο είναι μία πολύ μεγάλη πρόκληση. Είναι μία διαδικασία που ενέχει σοβαρή αρχιτεκτονική μελέτη και πάρα πολλές τεχνικές παραμέτρους για να επιτευχτεί. Μου έχει ζητηθεί και έχω δημιουργήσει σε πολύ ιδιαίτερους χώρους και μνημεία όπως το Δημαρχιακό Μέγαρο Αθηνών, ο επιβατικός Λιμένας Θεσσαλονίκης, το Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου, το κάστρο των Ιωαννίνων, διάφορα ελληνικά και οθωμανικά μνημεία… Κατά την ανάπτυξη μιας τέτοιας δράσης προσπαθώ πάντα να έχω συνέπεια και σεβασμό απέναντι στις αρχιτεκτονική και στην ιστορία της εκάστοτε δομής .
Στο θέατρο…
Σε μία θεατρική παράσταση καλούμαι να δημιουργήσω το εικονικό της περιβάλλον, και τις φωτιστικές συνθήκες. Ουσιαστικά μέσω του 3D video mapping αναπτύσσω μία ψηφιακή μεταβαλλόμενη σκηνογραφία στις τρεις διαστάσεις του χώρου και διαμορφώνω το φως- ατμόσφαιρα της παράστασης .
Η δημιουργία μίας θεατρικής δράσης είναι μία μεγάλη και πολύ δυνατή εμπειρία και η αρτιότητα της εξαρτάται πάρα πολύ από την καλή χημεία και συνεργασία των συντελεστών . Είναι μία συλλογική δράση και σε αυτή την διαδικασία έρχομαι να οπτικοποιήσω το όραμα του σκηνοθέτη μέσα από την καθοδήγηση του, δουλεύω μαζί με τον μουσικό για να δημιουργήσουμε το οπτικοακουστικό περιβάλλον, συμβουλεύω και βοηθάω τους ηθοποιούς έτσι ώστε να επιτευχθεί επί σκηνής η διάδραση τους με την εικόνα. Το ζητούμενο μου σε κάθε συνεργασία είναι να μπορώ να συνδημιουργώ και όχι να εκτελώ μία “παραγγελία” και μέχρι στιγμής είχα την τύχη να δουλέψω με πολύ άξιους και “πειραματιστές” σκηνοθέτες που εμπιστεύτηκαν τόσο την αισθητική μου όσο και την καλλιτεχνική μου άποψη .
Είναι αυτό το “Nέο Θέατρο” ;
Οι τεχνικές και τα μέσα που χρησιμοποιώ σίγουρα δεν είναι παραδοσιακά. Δίνω μία “κινηματογραφική” αίσθηση στην εικαστικότητα και στην ροή του έργου που έχει σαν αποτέλεσμα αυτό να εκλαμβάνεται σαν μία σύγχρονη θεατρική αισθητική. Προσωπικά δεν θεωρώ ότι αυτό είναι το «νέο θέατρο», αλλά είναι ακόμα μία τεχνική που βοηθάει στην εξέλιξη της δραματουργίας και της εικαστικότητας ενός έργου και έρχεται να δώσει λύσεις όπως άλλοτε έκανε στην ελληνική τραγωδία ο «από μηχανής θεός».
Κινηματογράφιση…
Γενικά καταγράφω συνέχεια. Πολλές φορές γιατί χρειάζομαι οπτικό υλικό για κάποια δράση άλλες φορές για τις ανάγκες κάποιου βίντεο κλιπ κοκ. Έχω δουλέψει και αυτόνομα αλλά και με διάφορες καλλιτεχνικές ομάδες πάνω στη δημιουργία μικρού και μεγάλου μήκους ταινιών και ντοκιμαντέρ με διάφορες συμμετοχές σε φεστιβάλ αλλά τα τελευταία χρόνια έχω στραφεί περισσότερο πάνω στις ερμηνευτικές τέχνες (θέατρο, μουσική εκτέλεση, performance art) καθώς και σε οπτικοακουστικές εγκαταστάσεις στο αστικό και μη περιβάλλον. Νομίζω ότι αυτό που με εξιτάρει περισσότερο αυτό τον καιρό είναι η ζωντανή διάδραση μεταξύ της τέχνης μου, του κοινού και του περιβάλλοντος γύρω μας.
Με έδρα την Θεσσαλονίκη …
Βασικά λόγω της φύσης της δουλειάς μου που με θέλει νομά, δραστηριοποιούμαι και στην Αθήνα αλλά και σε άλλες πόλεις ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε πρότζεκτ. Η Αθήνα σίγουρα είναι μία μητρόπολη με όλα τα καλά και τα κακά που συνεπάγονται : μεγαλύτερη αγορά, περισσότερες ευκαιρίες λόγω μεγέθους αλλά και μεγαλύτερος ανταγωνισμός για τον ίδιο λόγο. Δεν θεωρώ απαραίτητα σωστή την άποψη του «να φύγεις από το χωριό και να πας στην πόλη μίας και εκεί θα βρεις την τύχη σου…» . Θεωρώ όμως ότι όταν δουλεύεις με συνέπεια, επιμονή και εξωστρέφεια όσον αφόρα την παρουσίαση της δουλειάς σου σταδιακά αυτό θα επιστρέψει θετικά πάνω σου και θα φτάσεις και εσύ και η δουλειά σου μέχρι την Νέα Υόρκη… Εγώ έχω επιλέξει προς στιγμήν τουλάχιστον να έχω σαν βάση και τόπο διαμονής την Θεσσαλονίκη. Αυτό γίνεται γιατί μου αρέσει και το μέγεθος της πόλης και η καθημερινότητα της αλλά και οι άνθρωποι που με περιβάλλουν. Επίσης θεωρώ ότι είναι μία πόλη που γεννάει τέχνες και καλλιτέχνες και είναι πάρα πολλά τα παραδείγματα ανθρώπων που δημιούργησαν και δημιουργούν από τη Θεσσαλονίκη για την Θεσσαλονίκη και η δουλειά τους ταξιδεύει και διακρίνεται και έξω από τα σύνορα της πόλης…
Στην Θεσσαλονίκη στο μέλλον θέλει να δει…
Η Θεσσαλονίκη είναι μία πόλη στην οποία υφίστανται πολλοί φορείς, θεσμοί και αρκετές δυνατές διοργανώσεις : Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου, το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ, η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης ανά δύο χρόνια, το φεστιβάλ των Δημητρίων (στο οποίο το 2015, σε μία χρονιά οικονομικά πάρα πολύ δύσκολη, είδαμε εξαιρετικές παραγωγές και από την Ελλάδα και από το εξωτερικό), το Κ.Θ.Β.Ε., το Α.Π.Θ, τα μουσεία της πόλης… Όλα αυτά δημιουργούν από μόνα τους μία αστική ταυτότητα και παράγουν πολιτισμό και θα μπορούσαν να εξελιχθούν, να μεγαλώσουν, να είναι πιο εξωστρεφή, να αγκαλιάσουν ακόμα περισσότερο την πόλη. Σίγουρα θα ήθελα να είναι εφικτό να μπορούμε να δούμε περισσότερες παραγωγές από το εξωτερικό, σίγουρα θα ήθελα να δω περισσότερες περιοδικές εκθέσεις και θεματικές που θα μου κεντρίσουν το ενδιαφέρον στα μουσεία, αλλά ταυτόχρονα θα ήθελα να υπάρχει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη και να δίνονται περισσότερες ευκαιρίες και καλέσματα στους καλλιτέχνες και τους παραγωγικούς ανθρώπους της πόλης .
Νext Big Thing…
Είμαι ένας άνθρωπος που λειτουργώ πάρα πολύ στο παρόν χωρίς αυτό να συνεπάγεται ότι δεν σχεδιάζω κινήσεις ή δεν έχω όνειρα. Απλά αυτό που με νοιάζει είναι να έχω συνέπεια απέναντι στην τέχνη μου, να μπορώ να κάνω καλά την δουλειά μου και να παίρνω γνώση μέσα από αυτή και από τους ανθρώπους που συνεργάζομαι. Έτσι θεωρώ ότι εξελίσσομαι….
Αυτό τον καιρό δουλεύω πάνω σε 2 θεατρικές παραστάσεις. Συνεργάζομαι με τους ubu art crew μια κολεκτίβα καλλιτεχνών και ετοιμάζoυμε τη νέα εκδοχή της θεατρικής περφόρμανς «METAMORFOSIS» σε σκηνοθεσία της Μαρίας Γρίβα και σε ένα θέατρο ντοκουμέντο που ασχολείται με τον ελληνικό εμφύλιο και σκηνοθετεί η Αναστασία Χατζηλιάδου. Ταυτόχρονα δουλεύω με το μουσικό σχήμα Modified Dog όπου ετοιμάζουμε μια σειρά εμφανίσεων αρχικά σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη και τέλος σε συνεργασία με το TEDx σχεδιάζω ένα δρώμενο που θα πραγματοποιηθεί κατά την εναρκτήρια εκδήλωση του TEDx Thessaloniki περίπου στις αρχές Απριλίου. Μέσα σε όλα αυτά προσπαθώ να βρω χρόνο για μία φωτογραφική – βίντεο περφόρμανς η οποία σχεδιάζεται σε συνεργασία με την φωτογράφο Ελευθερία Καλπενίδου. Έχει ένα κοινωνικοπολιτικό χαρακτήρα και πραγματεύεται την προσπάθεια των σύγχρονων Ελλήνων δημιουργών σε μία περίοδο κρίσης να συνεχίζουν και να επιμένουν να δημιουργούν σε αντίθεση με το εγκαταλειμμένο αστικό βιομηχανικό και βιοτεχνικό ελληνικό περιβάλλον .
Into his visua|and
3D projection Mapping στο δημαρχιακό κτίριο Αθηνών, στο πλαίσιο των χριστουγεννιάτικων εκδηλώσεων της πόλης της Αθήνας, τα Χριστούγεννα του 2015 .
Video mapping στη νότια πρόσοψη του Επιβατικού Σταθμού Λημένα Θεσσαλονίκης
στο πλαίσιο της 50ης διοργάνωσης των Δημητρίων, στην τελετή έναρξης, Σεπτέμβριος 2015.
Visuals και videomapping με το συγκρότημα Modified Dog, σε εμφάνιση όπου visuals/video mapping δίνουν μία κινηματογραφική πληρότητα στο σκηνικό, όπως παρουσιάστηκε μεταξύ άλλων και στα 49α Δημήτρια.
Φωτισμούς και Video mapping στο έργο “Οι Δίκαιοι” του Αλμπέρ Καμύ, στο θέατρο Studio Vis Motrix, το 2014.
Σκηνογραφία, φωτισμός και οπτικοακουστικό περιβάλλον, σε θεατρικό έργο όπως πρωτοπαρουσιάστηκε στην Θεσσαλονίκη το 2011.
Εικονικό περιβάλλον -video mapping στην Θεατρική performance “Εγώ είμαι ο τόπος σου” το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα ενός project που ξεκίνησε με στόχο τη διερεύνηση της σχέσης ανάμεσα σ’ έναν πολίτη και την πόλη του, από το Θεατρικό Εργαστήρι Γιαννιτσών σε συνεργασία με το Δήμο Πέλλας για την πόλη των Γιανιτσών.
*Στάθης Μήτσιος, Σκηνογραφία Installations Video mapping / ∆ιοικητηρίου 35β, Θεσσαλονίκη
