Μια εικόνα του Χριστού, από μία των αγίων Φιλίππου και Ιλαρίωνος, και μια ελληνική σημαία, την οποία θα κρεμάσει στο δωμάτιό του, θα πάρει στις αποσκευές του για τις ΗΠΑ το Ποντιόπουλο από την Καστοριά που κατάφερε να γίνει δεκτό με υποτροφία στο κορυφαίο πανεπιστήμιο του κόσμου, το Χάρβαρντ.
Ένας καινούριος κόσμος, γεμάτος προοπτικές και ευκαιρίες, θα ανοίγεται μέρα με τη μέρα μπροστά του, παρέχοντάς του εφόδια με τις σπουδές, όμως στην ψυχή του 18χρονου Φίλιππου-Ιλαρίωνα Συτιλίδη το φως αυτού του κόσμου ξεθωριάζει μπροστά στην αγάπη του για την πατρίδα, την Ελλάδα. Σ’ αυτήν θέλει να προσφέρει τις επιστημονικές του γνώσεις εργαζόμενος, όταν μετά από λίγα χρόνια νιώσει ότι έχει αποκτήσει την απαραίτητη κατάρτιση.
Όπως λέει στο pontos-news.gr, ακόμα κι αν η κατάσταση στην Ελλάδα παραμείνει δύσκολη, «με θέληση, επιμονή, υπομονή, και αγάπη γι’ αυτό που κάνεις, καταφέρνεις να βρεις το δρόμο».
Μετρημένος, γλυκομίλητος, ήρεμος, μεστός στο λόγο του και εντυπωσιακά ώριμος για την ηλικία του είναι ο Φίλιππος-Ιλαρίων Συτιλίδης. Δείχνει από τους ανθρώπους που χαράζουν την πορεία τους και την ακολουθούν με προσεκτικά βήματα, χωρίς να επηρεάζονται από τις οποιεσδήποτε Σειρήνες καραδοκούν. Τονίζει ότι δεν τον τρομάζει η ζωή στις ΗΠΑ και δεν κρύβει τη πίστη του στον Θεό, από τον οποίο αντλεί δύναμη για να αντιμετωπίσει κάθε δυσκολία.
«Στον Πόντο οι ρίζες μου»
Στις 13 Μαρτίου 1998, στην Καστοριά, γεννήθηκε ο Φίλιππος-Ιλαρίων Συτιλίδης. Στην όμορφη πόλη της Μακεδονίας έφτασαν μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και τον ξεριζωμό από την Τραπεζούντα οι Πόντιοι πρόγονοί του –παππούδες του ιερέα πατέρα του– και ξαναέχτισαν τη ζωή τους.
Αν και δεν ασχολήθηκε ποτέ με κάποιον ποντιακό σύλλογο ο Φίλιππος-Ιλαρίων, κρατάει άσβεστη μέσα στην ψύχη του την ιστορική μνήμη για την αλησμόνητη πατρίδα των προγόνων του. Όπως λέει με περηφάνια, εκεί βρίσκονται οι ρίζες του και έχει απόλυτη συνείδηση αυτής της κληρονομιάς. «Η ιστορική μνήμη για τον Πόντο βρίσκεται πάντοτε μέσα μου. Η συνείδηση της κληρονομιάς, η φιλοπατρία, υπάρχουν πάντοτε στους Έλληνες – ιδίως όταν είναι πονεμένες οι ρίζες τους.
»Υπάρχει μέσα μου η συνείδηση ότι ένα κομμάτι μου βρίσκεται εκεί, στις αλησμόνητες πατρίδες. Αυτό είναι ένας συναισθηματικός φόρτος, μια σημαντική κληρονομιά με την έννοια του δέους».
Όπως σημειώνει, θέλει πάρα πολύ να ταξιδέψει μια μέρα στον Πόντο και να προσκυνήσει στην Παναγία Σουμελά, «η οποία σημαίνει πάρα πολλά πράγματα, πόσο μάλλον όταν ξέρεις ότι βρίσκονται σε αυτήν την περιοχή οι ρίζες σου».
Η κλίση στα μαθηματικά
Μαθητής της Β΄ Γυμνασίου ήταν ο Φίλιππος-Ιλαρίων όταν πήρε μέρος σε διαγωνισμό της Μαθηματικής Εταιρίας. Ήταν πολύ σημαντική η συγκεκριμένη εμπειρία, και την επόμενη χρονιά, όταν συμμετέσχε και πάλι στο διαγωνισμό, κατάφερε να πάρει χρυσό μετάλλιο στην Εθνική Ολυμπιάδα (πανελλήνιο πρωτάθλημα· στη φωτογραφία αριστερά, στιγμιότυπο από τη βράβευσή του).
Από τότε τα πράγματα πήραν το δρόμο τους. Σύντομα έγινε μέλος της Εθνικής Νέων στα μαθηματικά και συμμετέσχε με την ομάδα
σε Βαλκανιάδα στην Αττάλεια της Τουρκίας, όπου απέσπασε
εύφημο μνεία.
«Από μικρός γνώριζα ότι είχα έφεση στα μαθηματικά, ένα μάθημα που μου άρεσε πάρα πολύ. Το αντιλήφθηκα όταν με άνεση έλυνα ασκήσεις – σε σχολικό βέβαια επίπεδο».
Η υποτροφία στο Χάρβαρντ
Τελείωνε το Γυμνάσιο, όταν αποφάσισε να μετακομίσει από την Καστοριά στη Θεσσαλονίκη και να εγγραφεί ως μαθητής Λυκείου στα Εκπαιδευτήρια Μαντουλίδη. Στην απόφασή του αυτή σημαντικό ρόλο έπαιξαν συμπαίκτες του στην Εθνική Νέων στα μαθηματικά, αφού οι τρεις από τους έξι ήταν ήδη μαθητές στο συγκεκριμένο σχολείο. Ο Φίλιππος-Ιλαρίων αισθάνονταν οικεία στη Θεσσαλονίκη, αφού σε αυτήν την πόλη σπούδασε η αδελφή του νηπιαγωγός. Στη Θεσσαλονίκη εγκαταστάθηκε με το φύλακα άγγελό του, τη μητέρα του, η οποία, όπως λέει, αποτελεί στήριγμά του εδώ και τρία χρόνια.
Όταν εγγράφηκε στα Εκπαιδευτήρια Μαντουλίδη, άρχισε να παρακολουθεί πρόγραμμα που αφορούσε την προετοιμασία μαθητών για σπουδές σε πανεπιστήμια του εξωτερικού. Ταυτόχρονα, ξεκίνησε να ετοιμάζει και φάκελο με το βιογραφικό του, τις διακρίσεις του σε κάποιους τομείς κτλ.
Τότε γεννήθηκε στο μυαλό του το όνειρο να σπουδάσει κάποια μέρα στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Την 1η του περασμένου Νοεμβρίου έκανε αίτηση, και σαράντα μέρες μετά πήρε την απάντηση ότι έγινε δεκτός στο πανεπιστήμιο και μάλιστα με υποτροφία που κάλυπτε όλα τα έξοδα φοίτησης και διατροφής του (συνολικά 69.000 δολάρια).
Θα ξεκινήσει τις σπουδές του στο Χάρβαρντ τον ερχόμενο Αύγουστο και θα μένει σε κοιτώνα του πανεπιστημίου.
«Όταν έγινε δεκτή η αίτησή μου, αισθάνθηκα πολύ μεγάλη χαρά και ενθουσιασμό, διότι το ονειρευόμουν αλλά ποτέ δεν το περίμενα. Άλλωστε, υπήρχε μεγάλος ανταγωνισμός σε διεθνές επίπεδο. Πλέον έχω δημιουργικό άγχος για όσα με περιμένουν και θα δω εκεί. Δεν με τρομάζει η ζωή στις ΗΠΑ, αν και είναι πολύ μεγάλη η αλλαγή στη ζωή μου. Πρόκειται για πολυπολιτισμική κοινωνία, στην οποία εύκολα μπορείς να ενταχθείς. Σε αυτό βοηθάει σημαντικά και το πανεπιστήμιο».
Όπως λέει ο Φίλιππος-Ιλαρίων, από το δεύτερο έτος αποφασίζει κάποιος την κατεύθυνση των σπουδών του, ωστόσο η δική του επιλογή θα είναι τα μαθηματικά.
Ρωμανός Κοντογιαννίδης
