O Δημήτρης Διαμαντίδης αποθεώνεται σε επαναλαμβανόμενες ισχυρές δόσεις στο ΟΑΚΑ και ο
Βασίλης Σκουντής δίνει τροφή (όχι για σκέψη, αλλά για) πράξη στους φιλάθλους του Παναθηναϊκού…
O νεανίας Γιώργος Παπαγιάννης θα ‘χει να το λέει (μέχρι και στα εγγόνια του, αν και προς το παρόν είναι ο ίδιος εγγονός της λατρεμένης γιαγιάς του από τη Σαλαμίνα) πως ο Διαμαντίδης στην έσχατη σεζόν του στο μπάσκετ του σέρβιρε ένα “alley hoop” με το οποίο παρήγαγε την πιο εντυπωσιακή φάση του με τη φανέλα του Παναθηναϊκού…
Ο πρωτάρης σε αυτό το υψηλό επίπεδο Τζέιμς Φελντέιν θα ΄χει να το λέει πως ο Διαμαντίδης στην έσχατη σεζόν του στο μπάσκετ –και στην κρισιμότερη φάση μιας ζόρικης βραδιάς- έβγαλε τον μαγνήτη του, τράβηξε πάνω του όλη την άμυνα της Μάλαγα και του πέταξε την μπάλα για να….μπουμπουνίσει το (κατά δική του και μάλιστα αβίαστη ομολογία) μεγαλύτερο σουτ της μέχρι τώρα καριέρας του…
Ο απογοητευμένος από την κατάληξη του αγώνα, προπονητής της Ουνικάχα, Τζοάν Πλάθα θα ΄χει να το λέει πως ένας φρεσκοκουρεμένος σαν νεοσύλλεκτος φαντάρος, που σε πέντε μήνες από τώρα θα κλείσει τα 36 χρόνια του, του χάλασε τα σχέδια του μεγάλου ριφιφί σε ένα «απαγορευμένο», εδώ και δέκα χρόνια, γήπεδο…
Ο κουρέας που περιποιήθηκε την κώμη του Διαμαντίδη θα ΄χει να το λέει πως δεν του άφησε λίγες παραπάνω τρίχες στην κορφή, ώστε να μπορεί να τα τραβήξει όπως το προσπάθησε (αλλά εις μάτην) καταδιωκόμενος από τις ενοχές του, στη φάση που εκτυλίχθηκε έξι δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη του ημιχρόνου…
Οσο για τον ίδιο, τον πάντοτε ολιγόλογο Διαμαντίδη, ελόγου του δεν θα ‘χει να το λέει, διότι ό,τι ήταν να πει το είπε και ό,τι είπε πως θα κάνει, θα το κάνει…
Αλλά, διάβολε, ο αθλητισμός έχει ακόμη το προνόμιο που φτάνει στα επίπεδα της μαγείας, να δημιουργεί εικόνες, που τις βλέπουν ακόμη και οι τυφλοί, να παράγει ήχους που σπάνε τα τύμπανα ακόμη και των κουφών και να γεννά συναισθήματα που τα νιώθουν ακόμη και οι αναίσθητοι: το επισημαίνω αυτό διότι θαρρώ πως εάν οι εξέδρες του ΟΑΚΑ ήταν γεμάτες από δαύτους τους τυφλούς, τους κουφούς και τους αναίσθητους, κανείς τους δεν θα έμενε αδιάφορος σε αυτό που συνέβη και χθες και θαρρώ πως θα συμβαίνει κάθε τέτοια νύχτα έως το τέλος της σεζόν…
Εως το τέλος της σεζόν, στην οποία, οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού θα αποχαιρετούν σε συνέχειες τον δικό τους Κόμπε Μπράιαντ, απλώς ενώ ο «Black Mamba» απολαμβάνει τις δόξες και τις τιμές απανταχού της γης του ΝΒΑ, ο Μήτσος εισπράττει τα δέοντα μονάχα στο σπίτι του και πάντως όχι σε εκείνα των… Σέλτικς και των λοιπών μεγάλων αντιπάλων!
Εξω από αυτό, αλλού θα τον χειροκροτούν, αλλού θα του δίνουν μια τιμητική πλακέτα, αλλού θα τον βρίζουν κι αλλού αντί να του χαρίζουν ένα κομμάτι του παρκέ (όπως συνέβη τις προάλλες με τον Κόμπε στο «Γκάρντεν»), θα του το πετάνε στο κεφάλι!
Ε, αυτά θα βλέπει και το αντίπαλον δέος, που συνάμα αποτελεί και το “alter ego” του, ο Βασίλης Σπανούλης και θα προετοιμάζεται ψυχολογικά για την ώρα της δικής του αποχώρησης…
Αυτή βεβαίως είναι μια μεγάλη κουβέντα η οποία δυστυχώς στην Ελλάδα κάνει τζιζ, οπότε δεν έχω λόγο να τη συνεχίσω, διότι εδώ ισχύει ακριβώς η ατάκα του Γιώργου Βαρδινογιάννη προς τον συχωρεμένο Τάκη Χαραλαμπίδη που έγραφε κάθε μέρα (στη στήλη του «Η Τρίτη κάρτα» στα «ΝΕΑ») για τις παθογένειες και τα νοσήματα του ποδοσφαίρου…
«Ματαιοπονείς, Τάκη μου, ματαιοπονείς»!!!
Αντιθέτως οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού ουδόλως ματαιοπονούν, διότι όπως το είχαν τραγουδήσει σε ντουέτο η Λίτσα Διαμάντη και ο Μάκης Χριστουδουλόπουλος, «εδώ υπάρχει ένας έρωτας μεγάλος κι εσύ κολλάς σε κάτι πράγματα μικρά»!
Δεν ξέρω εάν είναι όντως μικρό πράγμα να μην εμπίπτουν οι μεγάλοι αθλητές (όταν αποχωρούν από τη σκηνή) στην κοινοκτημοσύνη του λαϊκού αισθήματος, αλλά είμαι βέβαιος πως το έργο που ανεβαίνει κάθε τρεις και λίγο σε διαφορετικές πράξεις στο ΟΑΚΑ θα σπάσει τα ταμεία!
Στον αγώνα με την Μπαρτσελόνα ο κόσμος βροντοφώναξε το “Διαμαντιδης οέ, οέ, οέ” όταν ο λεγάμενος έκανε airball, χθες το βράδυ κόντρα στην Ουνικάχα Μάλαγα τον αποθέωσε μυριόστομα για τη βιασύνη και το λάθος του να σουτάρει, ενώ απέμεναν έξι δευτερόλεπτα για τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου και δεν έχω πλέον καμιά, μα καμιά αμφιβολία: είναι τόσο μεγάλος ο έρωτας των οπαδών του Παναθηναϊκού για τον Μήτσο και τόσο σφοδρή η επιθυμία τους να ανακαλέσει την απόφαση της απόσυρσης του, που ακόμη κι αν βάλει αυτοκαλάθι σε τελικό που θα κριθεί κιόλας από δαύτο θα πέσει το γήπεδο από το χειροκρότημα!
Κοινώς για χάρη του 3D, η πράσινη φάρα υιοθετεί ασμένως το νόημα της παροιμίας που λέει “πετάει ο γάιδαρος; Πετάει”!
Καλού κακού πάντως ο διευθυντής του ΟΑΚΑ ας έχει σε επιφυλακή τους πολιτικούς μηχανικούς για να ελέγχουν τη στατικότητα του κτιρίου: οι ταλαντώσεις που δέχεται για χάρη του Διαμαντίδη είναι πλέον ανεξέλεγκτες και όντως τα τσιμέντα αρχίζουν να τρίζουν!
Εκτός από τις φωνές και τα συνθήματα, θεωρώ ότι είναι θέμα (ολίγου) χρόνου να αρχίσουν οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού να αναρτούν τα πανό με τα οποία θα ζητούν από τον Διαμαντίδη να μην αποσυρθεί από την ενεργό δράση, όπως προανήγγειλε στις 5 Απριλίου του 2015, μέσα στα αποδυτήρια του ΟΑΚΑ, μετά τη λήξη του τελικού του Κυπέλλου Ελλάδος με τον Απόλλωνα Πατρών…
Τότε είχε πει αυτολεξεί “καλά να ‘μαστε, να παίξουμε έναν χρόνο ακόμα” και μεσούσης της εφετινής σεζόν και – σε πείσμα της δεδηλωμένης επιθυμίας του Σάσα Τζόρτζεβιτς και του Δημήτρη Γιαννακόπουλου- δυο φορές που δέχτηκε τη σχετική ερώτηση, φάνηκε αμετακίνητος σε αυτή την απόφαση του και στη συνειδητή επιλογή του να αφιερωθεί ψυχή τε και σώματι στην οικογένεια του…
Πλάκα πλάκα το “what if…” που λένε και οι Αμερικανοί έχει την αξία του στην προκειμένη περίπτωση, διότι εάν ο Διαμαντίδης δεν είχε παντρευτεί και δεν είχε κάνει ήδη δυο κουτσούβελα, μπορεί να μην ένιωθε την ανάγκη να γίνει ξωμάχος του μπάσκετ και να ιδιωτεύσει…
Οσοι κιόλας τον ξέρουν καλά γνωρίζουν ότι ο Διαμαντίδης δεν είναι ο τύπος του ανθρώπου που λέει και ξελέει. Οσοι πάλι δεν τον ξέρουν τον ψυχογράφησαν από τις 5 Σεπτεμβρίου του 2010 και πέρα, όταν αποχώρησε από την Εθνική ομάδα και μολονότι έπεσαν πάνω του λυτοί και δεμένοι για να τον μεταπείσουν, αυτός επέμεινε στο “αντίο” που είχε πει εκείνο το βράδυ, μετά τη λήξη του αγώνα με την Ισπανία.
Στο μυαλό του κόσμου βεβαίως ο Διαμαντίδης είναι ο… Διαμαντίδης: θα ήταν μάταιο και περιττό για τον οποιονδήποτε να απαριθμήσει τους λόγους της λατρείας που τρέφουν οι “πράσινοι” για την πάρτη του και ένεκα των οποίων θα γούσταραν να τον δουν ακόμη και στο ρόλο του Ελ Σιντ: δεμένο δηλαδή πισθάγκωνα πάνω στο άλογο ή ακόμη και ταριχευμένο, μόνο και μόνο για να εμπνέει τον στρατό του και να φοβίζει τους εχθρούς…
Χθες το βράδυ, την ώρα του αγώνα, κάπου πήρε το μάτι μου στο Facebook ένα ποστάρισμα στο οποίο κάποιος που έβλεπε το ματς από ισπανικό κανάλι, έγραφε ότι όταν ο αρχηγός του Παναθηναϊκού έβαλε τους πέντε απανωτούς πόντους, άκουσε τον σπίκερ να ωρύεται…
“No te retires Diamantidis, no te retires”, που σε απλά ελληνικά σημαίνει “μην αποσύρεσαι Διαμαντίδη, μην αποσύρεσαι”!
Μ’ αυτά και μ’ αυτά ο Διαμαντίδης ο οποίος με το φρέσκο κούρεμα του εξαφάνισε κιόλας τις μπόλικες γκρίζες τρίχες που έχει αποκτήσει, βάλθηκε να επιβεβαιώσει τον μύθο του Ντόριαν Γκρέι και οι οπαδοί του Παναθηναϊκού ανασύρουν από το ράφι ένα παλιό σύνθημα και το παραφράζουν αναλόγως για την περίσταση…
Από το αγανακτισμένο “Τζίγγερ φύγε”, που φώναζαν , απαιτώντας την αποχώρηση του Γιάννη Βαρδινογιάννη από την ηγεσία της ΠΑΕ, τώρα έχει την τιμητική του το ικετευτικό “Μήτσο μείνε” και αν ο Διαμαντίδης βάλει βουλοκέρι στ’ αυτί του τότε προβλέπω ότι η επόμενη πράξη του έργου θα είναι ένα γερό συλλαλητήριο στο κέντρο της Αθήνας και η μεθεπόμενη να μπουκάρουν στο σπίτι τους και να τον απαγάγουν για να τον κρατήσουν έγκλειστο στο ΟΑΚΑ!
