υπόθεσης είναι ότι αρκετές τοποθεσίες από κείνες που γυρίζονταν οι ταινίες, εξακολουθούν να παραμένουν ίδιες και απαράλλαχτες σαν να μην τις άγγιξε ο χρόνος.
Δρ Ζιβέγγος, τότε
Δρ Ζιβέγγος τώρα
Το σπίτι στη συμβολή των οδών Δημητρίου Ράλλη και Βικέλα
Ίδιο μέχρι σήμερα
Αφήνοντας πίσω την οδό Βικέλα, ο δρόμος μας έφερε στην γωνία Λεωφόρου Ιωνίας και Ρόδου, όπου εντοπίσαμε την τοποθεσία που γυρίστηκαν οι σκηνές από την καφετζού με την Γεωργία Βασιλειάδου και τον Μίμη Φωτόπουλο. Τα σπίτια, τα τρένα, όλα έχουν αλλάξει. Αυτό που μας βοηθά να καταλάβουμε ότι η λήψη ήταν στην σωστή τοποθεσία είναι το δρομάκι και η πεζογέφυρα.
Κάποτε περνούσε το ξύλινο από κείνες τις μονοκατοικίες
Λίγο πριν τον σταθμό του Αγίου Νικολάου τα πάντα έχουν αλλάξει
Από εκείνη την πεζογέφυρα περνούσαν «κυρίες με ομπρέλες, κύριοι με καμπαρντίνες και ναύτες με μπελαμάνες» όπως έλεγε και ο Μίμης Φωτόπουλος!
Κατευθυνόμενοι προς το κέντρο, περάσαμε από τον σιδηροδρομικό σταθμό Αθηνών – Λαρίσης εκεί όπου κάποτε ο Βέγγος και ο Μπάρκουλης ξεκινούσαν για την Χαλκίδα στο έργο «Μην είδατε τον Παναή». Χωρίς ιδιαίτερες αλλαγές, όπως διακρίναμε!
Ο δρόμος μέσα από το κέντρο μας έφερε στην οδό Λένορμαν, εκεί που κάποτε ο Κώστας Χατζηχρήστος οδηγούσε το ποδήλατο του για να καταλήξει στο μπακάλικο του κυρ” Παντελή όπου δούλευε. Το μπακάλικο στην ταινία υποτίθεται πως βρίσκεται στον Κολωνό, αλλά στην πραγματικότητα βρίσκεται στην γωνία Ψαρρών και Μαιζώνος στο Μεταξουργείο. Εξωτερική φωτογραφία από την ταινία δυστυχώς δεν υπάρχει, αλλά, πιστέψτε μας, αυτό είναι το μπακάλικο του κυρ” Παντελή, όπου μαζί με τον Ζήκο γινόταν… της κακομοίρας!
Περνώντας από την Ομόνοια δεν υπήρχε λόγος να βγάλουμε φωτογραφίες, αφού τίποτα δεν βρίσκεται στην θέση του, με πρώτο και καλύτερο το συντριβάνι, τους «πίδακας της Ομονοίας» που έλεγε και ο Ορέστης Μακρής. Ο δρόμος μας σπρώχνει προς την Πλάκα εκεί όπου σύμφωνα με την… ιστορία, είχε γυριστεί η ταινία «η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα», που πρωταγωνιστούσε ίσως το πιο αγαπημένο ζευγάρι των Ελλήνων, Αντωνάκης και Ελενίτσα! Το σπίτι βρίσκεται λίγο πριν τα Αναφιώτικα όπως κατευθυνόμαστε προς το Μοναστηράκι, στην οδό Τριπόδων.
Το οδοιπορικό έπρεπε κάπου να καταλήξει, και καλύτερος… «σύμβουλος» από το τρένο δεν υπάρχει μέσα στον ελληνικό κινηματογράφο. Γιατί πολύ απλά, από όπου περνούσε ο ηλεκτρικός υπήρχε και μία σκηνή γυρισμένη. Τελευταία στάση μας η τοποθεσία της ταινίας «τι έκανες στον πόλεμο Θανάση», η οποία έχει παραμείνει… συγκλονιστικά και συγκινητικά ίδια! Θα μπορούσε να πει κανείς ότι από εκεί, πραγματικά δεν πέρασε ποτέ ο χρόνος. Βέβαια το μόνο που λείπει είναι ο καλός μας άνθρωπος, ο Θανάσης μας, ο Θανάσης της Ελλάδας…
Το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας του Ντίνου Κατσουρίδη είχε γυριστεί στο Φάληρο στον παλιό ηλεκτρικό σταθμό της ΔΕΗ, που βρίσκεται δίπλα στον Κηφισό. Το κτίριο μετά βίας στέκεται όρθιο, αλλά υπάρχουν δύο – τρεις τοποθεσίες που είναι σαν να γυρίστηκαν χθες!
Το κοντράστ περιλαμβάνει το ξύλινο του 1971 και το μεταλλικό του 2015! Μετά από 44 χρόνια έχουν προστεθεί μερικά κάγκελα στα πλάγια της γέφυρας, ενώ δεν υπάρχει πρόσβαση στον χώρο που στεκόταν ο Βέγγος και ζητούσε από τον φρατέλο να… γκουάρντα αυτός από κει!!!
Όποιος αγαπάει πραγματικά τις ταινίες του Θανάση Βέγγου και τον ελληνικό κινηματογράφο αξίζει να σταθεί λίγο παραπάνω στο σημείο που απεικονίζεται εδώ. Είναι το μόνο που έχει παραμείνει ίδιο και απαράλλαχτο εδώ και 44 χρόνια.
Από τα σημεία που λες «τώρα θα σταθεί ο Βέγγος εδώ και θα ξαναπεριμένει κρεμασμένος στα κάγκελα». Εκεί ακριβώς, κάτω από την γέφυρα, ο καλός μας άνθρωπος περίμενε την Ροδίτη. Τα γκράφιτι στον τοίχο, τα δέντρα πίσω από το σπιτάκι και τα φουγάρα είναι οι ελάχιστες ελλείψεις που συναντήσαμε σε αυτό το καρέ.
Το κλείσιμο ήταν ιδιαίτερα συγκινητικό, με τελευταίο καρέ αυτό που ο Βέγγος προσπαθεί να ξεφύγει από τον Ιταλό σκοπό, στην ίδια τοποθεσία του Νέου Φαλήρου.
Το παράδοξο είναι ότι στην ταινία ο Βέγγος δεν μπορεί να… ξεφύγει, αφού ο δρόμος κάνει στροφή 180 μοίρες και ανεβαίνει προς την γέφυρα. Αυτό σημαίνει πως ακόμα κι αν έφτανε εκεί, θα βρισκόταν πάλι σε απόσταση βολής από τον Ιταλό σκοπό!
Πραγματικά, οι σκηνές μπορεί να έχουν γυριστεί λίγα μέτρα και από το δικό σας σπίτι, δίπλα από τον δικό σας χώρο εργασίας. Αξίζει τον κόπο να κάνει κανείς ένα περίπατο και να γυρίσει πίσω στον χρόνο του κινηματογράφου. Προσφέρει ένα πρόσκαιρο καταφύγιο από την δύσκολη καθημερινότητα!
