Η πρώτη φορά που περνά κανείς την πόρτα- και τι πόρτα!- ενός εμβληματικού κτιρίου που όλη του τη ζωή κρυφοκοιτούσε και φανταζόταν ιστορίες για αυτό είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Όσα και αν έχεις διαβάσει για την ιστορία ή τις ιστορίες του, είναι άλλο πράγμα να ανεβαίνεις το εντυπωσιακά κυκλικό κλιμακοστάσιο και να βρίσκεσαι στο εσωτερικό αυτού του μυθικού σπιτιού του μεσοπολέμου.
Σκόνες παντού, νάιλον και χαρτόνια που καλύπτουν επίμαχα σημεία, εργάτες στα δωμάτια να αφαιρούν προσεκτικά τα γύψινα και τα πλακάκια του. Σηκώνω το βλέμμα στα ταβάνια και αντικρίζω τις οροφογραφίες του ή ότι απέμεινε από αυτές. Όλα αυτά θα αποκατασταθούν μου λένε οι άνθρωποι που έχουν αναλάβει την αποκατάσταση του.
Γύρω μου μια κοσμογονία, στα δωμάτια σε ειδικά σακουλάκια τα υλικά που αφαιρέθηκαν με τις παρατηρήσεις των Εφορεία Νεωτέρων Μνημείων Κεντρικής Μακεδονίας, Γενική Διεύθυνση Αναστήλωσης, Μουσείων & Τεχνικών Έργων, το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων, από τη Διεύθυνση Συντήρησης Αρχαίων & Νεωτέρων Μνημείων, από το Συμβούλιο Αρχιτεκτονικής της Π.Κ.Μ. που έβαλαν τους όρους της ανακαίνισης που τηρούνται με απόλυτη προσήλωση από τους μελετητές και εργολάβους του έργου, η μελέτη αποκατάστασης του κτιρίου προβλέπει τη διατήρηση των δομικών και μορφολογικών στοιχείων του κτιρίου και κάνει ελάχιστες τροποποιήσεις στην εσωτερική διαρρύθμισή του.
Η συνέχεια στο parallaximag.gr
