Οι αποχρώσεις του γκρι
Ανάμεσα στα άσπρα μου και τα μαύρα μου ή και τα δυο μαζί;
Αυτή η πάλη τού ποιος θα υπερισχύσει, δεν είναι εν δυνάμει θάνατος;
Δεν πεθαίνει και ένα κομμάτι μας, σε κάθε μια τέτοια μάχη;
Και το κομμάτι μας που πέθανε, πού πήγε; Χάθηκε; Ή επιστρέφει με άλλη μορφή;
Τόσες χαμένες μάχες για να μάθουμε να αγαπάμε;
Τόσες χαμένες ζωές για να δούμε ότι δεν υπάρχει θάνατος;
Τόσα χαμόγελα υποκρισίας για να κρύψουμε τη μπόχα της σαπίλας μέσα μας;
Από ποιον όμως; Αφού την κουβαλάμε.
Οι στάβλοι του Αυγεία δεν καθαρίζουν αν δεν αλλάξεις τον ρου των γεγονότων.
Παίρνοντας τον ίδιο δρόμο δε θα πας σε άλλο προορισμό.
Αυτό που θεωρούμε γνώριμο και οικείο……..ίσως ……. Να είναι και η παγίδα μας.
Και όμως γυρίζει……………
Σταυρούλα Αδαμίδου
