Προσωπικά πιστεύω ότι μετά τη δημοσιοποίηση των κατηγοριών είναι μια δύσκολη στιγμή εκτός των πολιτικών και για την δημοκρατία μας. Γιατί; Μα η κατηγορία ταξιδεύει-αιωρείται ήδη ανά τον κόσμο.
Σχεδόν κανένας μας δεν μπαίνει στον κόπο να μπει στις λεπτομέρειες μιας υπόθεσης. Μένουμε στους τίτλους! Και οι τίτλοι είναι φαρμακεροί! Άραγε όμως το πρόβλημα είναι μόνο των πολιτικών; Τι λέτε; Δεν θα σκεφτεί ένας τρίτος( ας υποθέσουμε ότι έχει καλή πρόθεση): «Αφού οι Έλληνες έχουν διεφθαρμένους στα ανώτερα πόστα από κάτω οι υπόλοιποι είναι καθαροί;»
Ένας μελλοντικός επενδυτής π.χ. που διαβάζει την σχετική ειδησεογραφία δεν θα μπει στις υπόλοιπες λεπτομέρειες αλλά πιθανόν να σταματήσει με το απλό «Που πάω να μπλέξω ;”». Ένας αξιωματούχος π.χ. μόλις βρεθεί μπροστά στον Έλληνα Επίτροπο δεν μπορεί παρά να σκεφτεί αυτά που διάβαζε και να τον αντιμετωπίσει με επιφυλακτικότητα. Άπειρα παραδείγματα που αποδεικνύουν ότι η λάσπη δεν λερώνει μόνο κάποιους πολιτικούς αλλά έμμεσα και το κράτος και εμάς . Μέχρι και ένα απλό Έλληνα του εξωτερικού μπορεί με τα πειράγματα μεταξύ σοβαρού και αστείου θα τον κάνουν να αισθανθεί άσχημα. Οι δε εχθροί μας (πανηγυρίζουν εδώ γύρω ήδη, όπως θα κάναμε κι εμείς για να είμαστε δίκαιοι!)θα το εκμεταλλευτούν επί σειρά ετών για να μας μειώνουν.
Κατά βάση κυκλοφορεί και γίνεται αποδεκτή από πάρα πολλούς ότι «ένας διεφθαρμένος λαός εκλέγει-επιλέγει διεφθαρμένους πολιτικούς». Και ας νοιώθει ο κάθε ένας σαν άτομο αγανάκτηση επειδή ο ίδιος δεν αισθάνεται και δεν είναι έτσι! Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε! Τώρα σε περίπτωση που κάποιος από αυτούς είναι αθώος και νοιώθει το βλέμμα αμφιβολίας ,του παιδιού του ,του φίλου του γνωστού του καλύτερα να μην το σχολιάσω.
Η οργή και το αίσθημα της αδικίας μπορεί να τον αποτελειώσει όχι μόνο σαν πολιτικό αλλά και σαν άνθρωπο Η δε εκδίκηση θα μείνει στο μυαλό του και για μετά …θάνατο! Γι αυτό και αυτές οι υποθέσεις πρέπει πριν βγουν να «είναι δεμένες από πόδια, χέρια, μέση ,κεφάλι». Να είναι σίγουρες! Χωρίς υποθέσεις και εικασίες.
Η δε κάθαρση να είναι δεδομένη και το αποτέλεσμα της επίσης. Ο πολιτικός που φταίει να πληρώσει! Αυτό θα δημιουργήσει «αντισώματα» για την δημοκρατία ενώ η θολούρα οι σκοπιμότητες και το ναι μεν αλλά και στο τέλος τίποτα «μία μακρόχρονη μόλυνση» της .
