…άλλη μια φορά που ξεκινάς να γράφεις και λες : “έχω τόσες φωτογραφίες και δεν μπορώ να βρώ έναν τίτλο..!” και κάπου εκεί είναι η στιγμή που χαμογελάς, δικαιολογώντας λίγο τον εαυτό σου, με το να σκεφτείς πως τελικά ισχύει το “μια εικόνα=χίλιες λέξεις”.Και παρόλο που εγώ δεν ψάχνω χίλιες για τον τίτλο,αλλά 2-3 έτσι για το φτιάξω,δεν μπορώ να βρω ούτε αυτές..!!Μην αγχώνεστε…το έχω ξαναπάθει..θα το βρούμε στην πορεία!
Που λέτε,έχουμε πει : η μαγική πόλη,ο παράδεισος των φωτογράφων,μια βόλτα στη γυρολιμνιά μοιάζει με την καλύτερη ψυχοθεραπεία και άλλα τέτοια..πολλά!Φράσεις και εκδηλώσεις θαυμασμού,που μπορεί κάποιοι να επικροτούν,αλλά υπάρχουν και άλλοι που θα μας χαρακτήριζαν υπερβολικούς.Για αυτούς είμαστε εδώ..να τους αλλάξουμε λίγο τη γνώμη.
Κλασσικό mood βόλτας λοιπόν και εκεί που έχεις στοιχηματίσει πως “θα αντέξω χωρίς να φωτογραφίσω κάτι…”,πηγαίνεις στον λεγόμενο ‘κουβά’,γιατί πάλι έχασες το στοίχημα να αντισταθείς..και πώς να αντισταθείς άραγε;Εσύ θα μπορούσες;Μη βιαστείς να πεις “ναι”…
Όσοι με ρωτάνε τί θα διάλεγα για να κάνω αυτή τη διαδρομή,η απάντηση είναι πάντα η ίδια : “αν αντέχεις,φόρα αθλητικά,βάλε την αγαπημένη σου μουσική στα ακουστικά σου και ξεκίνα.Όμορφα φωτογραφικά καδρα σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής και στενά δρομάκια ή μονοπάτια να τρυπώσεις και να ανακαλύψεις..ή να ξαναδείς..γιατί για εμάς,ισχύει το δεύτερο.Τα έχουμε δεί τόσες φορές όλα και πάντα νιώθουμε σαν να είναι η πρώτη μας φορά..και προσωπικά,είναι κάθε στιγμή τόσο δυνατή μέσα μου,που λέω στον εαυτό μου “πόσο τυχερή μπορεί να είσαι,που έχεις ένα τέτοιο στολίδι για να ζείς…”.
Από εκείνους τους προορισμούς που θα ζήλευε ο καθένας.Απόδειξη τα πολλά μηνύματα που λαμβάνω και μου γράφουν πως θέλουν να έρθουν,γιατί άκουσαν πολλά,είδαν φωτογραφίες και η μηχανή τους,τους ‘τραβάει’ για μια φωτογραφική εξόρμηση…
Δεν θα σε αφήσουν παραπονούμενο οι πρωταγωνιστές..και τί εννοώ;
Σε περιμένουν λοιπόν..στη σειρά..
…και αυτοί..με ανοιχτές αγκάλες..
..και ο αδέσποτος τετράποδος φιλαράκος,που σε ακολουθεί σε κάθε σου βήμα και θα ποζάρει αν του το ζητήσεις ευγενικά και του πεις ευχαριστώ με ένα χάδι..
..και αν ακόμα δεν σε έχουν πείσει,θα ανέβουν και στα ψηλά να το φωνάξουν οι μικροί και λίγο άγριοι γατούλιδες..
..σε περιμένουν μέχρι να κουραστείς να περπατάς.Να έχεις γεμίσει τη φωτογραφική σου με ‘κλικς’,να έχεις γεμίσει τον νου με όμορφες εικόνες και να σταθείς να απολαύσεις τα φυσικά φώτα να σβήνουν και να νιώσεις αυτό που νιώθουμε όσοι είμαστε λιγάκι παραπάνω ονειροπόλοι,ρομαντικοί..
Δεν υπάρχει πιο όμορφο συναίσθημα από το να κάνεις άγνωστους,φίλους,εξαιτίας της ίδιας “τρέλας” σας…
Κείμενο-Φωτογραφίες : Ντίνα Παπαγεωργίου
Fb: Γυρολιμνιά Καστοριά | Insta: dina__pap__photography__
